"ก้มหน้าลงไปครับ"
"เงียบ!!"
"ไม่เคยพูดกันหรือไง"
"เล่นกันดีจริง"
"สนุกกันพอหรือยังครับ"
เงียบ ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจเข้าออกของเด็กปีหนึ่งอย่างพวกฉัน นี่มันก็เพราะว่าเข้าสู่อาทิตย์ที่สองของการรับน้องแล้ว แต่พวกฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่ ยังไม่ได้ฝึกซ้อม และเพื่อนในรุ่นก็ยังไม่ได้ทำพรอบทำฉากเลย คือตั้งแต่วันสุดท้ายที่พวกฉันพบเจ๊ริชชี่ รุ่นพี่ก็ปล่อยพวกฉันตามอัธยาศัย มีเรียกเข้าเชียร์บ้าง แต่หนักเลยคือพวกเราร้องเพลงเชียร์ไม่ได้ พวกพี่ว้ากเลยโกรธ
"รุ่นพี่พูดอะไรด้วยไม่เคยได้ ว่าไม่ได้ แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้ จะเอารุ่นกันไหมครับ" ขนาดพี่เหนือยังมาทำนองนี้ แล้วอีตาพี่ทอร์นาโดของฉันล่ะ นู่นยืนหน้าถมึงทึงอยู่นู่น เขายังไม่พูดอะไรสักนิดเลยวันนี้ มันแปลก
"จะเอายังไง" พูดแล้วพี่ทอร์นาโดของฉันพูดแล้ว แต่เสียงนิ่งไปนะ แบบนี้ไม่ดี
"พวกเราขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งครับ" แดน ตัวแทนประธานรุ่นพูดขึ้น
"เราเหรอ
