ตอนที่ 7
1141 Words
py pub
ใช่ครับ ผมอยู่ผับ ผับผมเองแหละ ก็แวะมาคลายเครียดกันนิดหน่อย พวกผมเป็นผู้ชาย ที่สำคัญโสด มันก็เป็นธรรมดาของพวกผมที่จะต้องมากินเหล้าเคล้านารี อย่าด่าพวกผมเลวเลยครับ เรียกว่าแบ่งปันความหล่อให้สาว ๆ ได้เชยชมก็พอ ซึ่งเพื่อนสามตัวของผมก็มีสาวนั่งข้างเรียบร้อย โดยเฉพาะไอ้เหนือที่ตอนนี้มันกับสาวไซซ์มหึมาแทบจะล่อกันตรงนี้อยู่ละ
"มึง กูไปละ" ไอ้วินพูดจบ มันก็เดินไปกับสาวร่างเล็กที่นมไม่เล็ก
"โชคดีนะพวก"
พูดจบ ไอ้ดินมันก็ควงสาวผมแดงขึ้นห้องทันที ใช่ครับพวกผมมีห้องไว้ทำภารกิจที่นี่ สำหรับลงความใคร่น่ะครับ รวมถึงห้องนอนด้วย แต่ห้องนอนไม่มีใครมีสิทธิ์เข้านะครับ เพราะมันเป็นพื้นที่ส่วนตัว สาว ๆ ที่พวกผมมีอะไรด้วยก็แค่ วันไนท์สแตนด์ ไม่มีการผูกมัด มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย พร้อมกับเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นค่าตอบแทนแก่สาว ๆ
"ไอ้เหนือ ห้องมีไอ้สัตว์ ไปได้แล้ว มึงจะล่อกันตรงนี้เลยหรือไง"
ผมพูด ผมล่ะยอมมันจริง ๆ หื่นไม่เลือกที่จริง ๆ มันเงยหน้าจากนมผู้หญิงคนนั้นพร้อมมองผมอย่างไม่สบอารมณ์
"ไปกันเถอะครับน้องหญิง จะได้ไม่มีใครมาขัดอารมณ์เราสองคนอีก" มันพูดกับผู้หญิงที่เป็นเหยื่อของมันในค่ำคืนนี้ ก่อนจะเดินออกไป เฮ้อ
"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ" ผมนั่งอยู่สักพักก็มีผู้หญิงเข้ามาทักผม อืม หุ่นใช้ได้ โดยเฉพาะหน้าอก ผมมองหน้าอกผู้หญิงคนนี้สักพักก่อนจะเงยหน้ามองใบหน้าของเธอ หึ หน้าตาสวยใช้ได้คนนี้แหละเหยื่อของผม
"เชิญครับ" ผมพูดเธอก็นั่งลงข้างผม พร้อมเอานมมาถูแขนผมทันที
"ชื่อแยมนะคะ" หึ แยมงั้นเหรอ อยากกินแยม
"พายุครับ" ผมตอบพร้อมกระตุกยิ้มให้หนึ่งที
"พายุนี่ พูดน้อยนะคะ" เธอยังคงพูดพร้อมกับนำมือของเธอมาลูบอยู่บริเวณหน้าอกของผม
"หึ" ผมเพียงแค่หัวเราะในลำคอเท่านั้น
"แยมชอบคุณแล้วสิ แถมยังอยากกินพายุอีกด้วย พายุจะอนุญาตไหมคะ" เธอพูดขอแต่มือเธอวนมาลูบใกล้ ๆ เป้าผมแล้ว ถ้าจะขนาดนี้จะขอทำไมวะ
"คงไม่ต้องขอแล้วมั้งครับ เพราะคุุณลุกผมแล้ว" ผมพูดพร้อมมองหน้าเธออย่างมีเลศนัย
"แล้วจะยอมให้แยมลุกไหมล่ะคะ" แยมพูด
"วันไนท์ไม่ผูกมัด แตกแล้วแยก" ผมพูด ใช่ครับมันคือกฎของผม ถ้าทำตามไม่ได้ก็จบกันตั้งแต่ตอนนี้
"หึ ตกลงค่ะ" เธอพูดพร้อมมองหน้าผมแล้วกัดริมฝีปากอย่างยั่วยวน
"งั้นก็ไปครับ ผมก็อยากกินแยมแล้วเหมือนกัน" พูดจบผมก็เดินนำเธอเข้าห้องทันที
ณ ห้องประชุม
เมื่อไหร่จะมากันน้า โอ๊ย ฉันละเครียด ไหนจะเรื่องการแสดง ไหนจะตัวคนแสดง นี่น้องมนต์นางจะไม่ลงแข่งจริง ๆ เหรอ
"ไม่เป็นไรน่าเจ๊ริชชี่ ยังไงซะน้องมันก็ต้องมาที่นี่อยู่แล้ว" รันนี่ตุ๊ดหัวโปกพูด
"ใช่เจ๊ น้องมาเราค่อยกล่อมน้องให้ลงก็ได้" ปูเป้ตุ๊ดฝึกหัดพูดต่อ จริงอย่างตุ๊ดสองตัวมันว่า ยังไงซะน้องก็ต้องมาที่นี่ ถึงเวลาค่อยใช้วาจาอันศักดิ์สิทธิ์กล่อมน้องมันก็ได้หนิ แล้วเมื่อไหร่จะมากันเนี่ย ตุ๊ดเครียด
"อ้าว เจ๊ ทำไมนั่งหน้าเครียดขนาดนั้นอะ แล้วนี่พวกเฮีย ๆ ยังไม่มากันอีกเหรอ" ไอ้ก้องประธานปีสองพูด เฮ้อ พอเห็นหน้าหล่อ ๆ ของมันก็สบายใจ มันใช่เวลาไหมเนี่ย…
"ไง นั่งหน้าเครียดเชียว" นั่นไงเสียงแบบนี้มีคนเดียว ไอ้พายุ แก๊งหล่อเลว
"แล้วนี่น้องยังไม่มากันอีกเหรอ" ไอ้ดินพูด
"เอาเหอะ รอน้องหน่อย" ไอ้วินสุภาพบุรุษจอมปลอม
"อย่าเครียด ๆ เดี๋ยวไม่สวยนะฮะ" ไอ้นี่ก็กะล่อนตัวพ่อไอ้เหนือ
สิบนาทีต่อมา
"ขอโทษนะคะที่มาสาย พอดีออกมาช้าค่ะ รถเลยติด" น้องน้ำหวานมาแล้ว มาพร้อมกับน้องทิพย์ น้องพิ้งค์ น้องแดน แต่ขาดไปหนึ่งคนอ่า นี่น้องจะไม่มาจริง ๆ เหรอ
"เอ่อ คือยัยมนต์ไปเข้าห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวนางตามมา" น้องพิ้งค์พูด
"ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร แค่พวกหนูมากันเจ๊ก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นสิจ๊ะน้องพิ้งค์ พวกมันไม่กัดหรอก นี่พวกแกก็ทำหน้ามันดี ๆ หน่อยสิ เห็นไหมนางฟ้าของฉันกลัวกันหมดแล้ว" ฉันพูดกับน้อง ๆ เพราะตอนนี้น้องพิ้งค์ดูกลัวไอ้แก๊งหล่อเลวขนาดหนักเลย ไอ้พวกนี้ก็นิ่งซะ จะคีพลุกไปถึงไหน
"เจ๊"
"อะไรจ๊ะน้องทิพย์"
"เจ๊มองหาคนเปลี่ยนตัวไอ้มนต์หรือยังคะ ไอ้มนต์มันจะไม่ลงนะ" คำพูดประโยคต่อมาของน้องทิพย์ทำให้ฉันอึ้งจนไปไม่เป็นเลยล่ะ
"เอ่อ แล้วถ้าเจ๊บอกว่าจะกล่อมมัน หวานบอกเลยค่ะ ไม่มีทาง"
"ใช่ค่ะ ไม่มีใครบังคับมนต์ได้หรอกเจ๊ คำพูดของมันคือคำขาด ไม่ก็คือไม่" ยังสมทบกันอีกนะเด็ก ๆ เจ๊จะเป็นลม
"ทำไมหนูถึงรู้นิสัยของมนต์ดีกันจังล่ะจ๊ะ" เออ ฉันก็สงสัยนะ น้องมันสนิทกันมากขนาดนั้นเลย
"เจ๊ไม่สังเกตหรือสงสัยติดใจในชื่อพวกหนูเลยเหรอคะ" เออนั่นสิ ที่น้องพิ้งค์พูดก็มีเหตุผล ชื่อคล้าย ๆ กัน
"ก็นิดหน่อยจ้ะ" เป็นยัยรันนี่ตอบน้องไปเอง
"จะไม่รู้ได้ยังไงคะ พวกหนูสี่คนเนี่ย เรียกว่ารู้ไส้รู้พุงกันหมดเลยล่ะ พ่อแม่ของพวกหนูเป็นเพื่อนกันย้ำว่าสนิทกันมาก ถึงขนาดตั้งชื่อพวกหนูให้คล้องจองกัน เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก รู้ข้อดีข้อด้อยของกันอย่างชัดเจน เรียกได้ว่า ไม่ต้องพูดมองตาก็รู้ใจเลยล่ะเจ๊" โห ยิ่งกว่าละคร มิน่าถึงมักเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน น้องหวานร่ายซะยาวเลย ไอ้หล่อเลวสี่ตัวเอ้ย สี่คนก็นั่งมองน้องตาไม่กะพริบ มีอยู่คนมองที่ประตูอย่างเดียว จะใครล่ะก็พายุไง
- Writer
