"พี่พายุคะ" ฉันรีบวิ่งไปหาเขา พร้อมเรียกชื่อทันที
สายตาของเขามันเปลี่ยนไปเขามองฉันแปลก ๆ มันไม่ใช่สายตาเหมือนเมื่อวาน เอ่อ จะผิดไหม ถ้าจะบอกว่าสายตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกร้อนรุ่มแปลก ๆ
"ว่า" อูย เสียงนิ่งไปไหนวะ
"จะไปไหนคะ"
"เรื่องของฉัน"
อ้าว
พูดจบก็เดินออกไปเลย หล่อตายล่ะ ฮึ่ย มันขึ้น ใจเย็นน้ำมนต์เพื่อคณะ ถ้าพี่มันยอมบอกชื่อได้แกก็ไม่ต้องมาติดตามไอ้ผู้ชายไบโพลาร์แล้ว
ฮึบ
"สู้เว้ย"
หลังจากบอกตัวเองเสร็จ ฉันก็เดินไปซื้อข้าวกะเพราหมูสับไข่ดาวมาสองกล่อง และน้ำเปล่าสองขวดรวมถึงน้ำผึ้งโซดามะนาวอีกหนึ่งแก้ว ก่อนจะรีบเดินไปห้องวีไอพีที่พี่มันสิงสถิตอยู่นั่นแหละ
ก๊อกๆ
แอ๊ด
"ทำอะระ!”
o_o
"ขอโทษค่ะไม่คิดว่าจะอยู่กันครบ"
"อยู่ครบไม่ครบเธอก็ไม่ควรเสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาจนกว่าจะได้ยินเสียงอนุญาตจากคนข้างใน" ฉันกลืนความไม่พอใจ ก่อนจะยิ้มแหย ๆ ให้พี่มัน และก้มหัวขอโทษพี่ ๆ
