"เฮ้ย น้ำมนต์ แกเป็นไรวะ ทำหน้าอย่างกับโกรธใครมา" ยัยพิ้งค์พูด
"นั่นสิ น้ำมนต์ แกมีอะไรหรือเปล่าวะ" ยัยหวาน
"ทะเลาะกับใครมาวะ" ยัยทิพย์
เหอะ ทะเลาะเหรอ ควรเรียกว่ายังไงดีล่ะ แรด? ร่าน!!! จุกชะมัดเลยต่อละคำ ทำไมพี่มันเป็นคนปากร้ายขนาดนี้วะ
"อารมณ์เสียน่ะ เจอคนบ้าปากหมาเมื่อคืน คิดแล้วโมโห ฉันน่าจะจับหักคอซะ"
"เอ่อ น้ำมนต์ เราว่า ไม่ดีมั้ง"
"อ้าวก้อย มาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"มาชัดถูกประโยคเลยล่ะน้ำมนตร์" ก้อยพูดแล้วก็ยิ้มแหย ๆ ใส่ฉัน ทำไมต้องคิดว่าฉันน่ากลัวขนาดนั้นวะ ฉันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นซะหน่อย
"แล้วยัยปลากับพวกแดนพวกหินล่ะ" ยัยพิ้งค์เป็นคนถาม มันคงไม่อยากให้ยัยก้อยกลัวฉันล่ะมั้ง
"อ๋อ พวกนั้นไปหาของกินน่ะ" พวกฉันพยักหน้าเป็นอันว่ารับรู้แล้ว
"เฮ้ ลูกสาววววว ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ แล้วนั่นน้ำมนต์เป็นอะไรจะลูก ทำไมทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนอย่างนั้นล่ะ" ฉันหันไปยิ้มให้เจ๊ริชชี่นิดหน่
