MAAGA AKONG NAGISING KINABUKASAN. Pero hindi gaya nang mga nakaraang araw na masaya at agad akong bumabangon, ngayon ay nanatili lang akong nakahiga sa kama habang nakatitig sa kisame at sinasariwa ang mga nangyari kahapon.
Hindi naman na ako nagtagal sa hospital, hinayaan din akong ma-discharge agad at dito na lang sa bahay magpahinga. When I got home, I even shut my phone off just to make sure that I won’t receive any message from anyone.
I want to take a break from everything, I mean, for me it’s really too much to take. Sobrang bigat pa rin ng dibdib ko, iyong tipong wala akong ibang gustong gawin kung hindi ang humiga lang.
Ayaw ko nang umiyak, pero hindi ko rin mapigilan ang sarili ko. I am really emotional about the whole situation. Siguro nadadagdagan ang pagka-emosyonal ko dahi
