หลังจากให้โอกาสภาคินัยหญิงสาวก็ไม่ได้ตามติดชีวิตของเขาอย่างที่เคยทำในอดีต ชนิษารับรู้แล้วว่าการวิ่งไล่ตามแบบนั้นมันไม่ได้ช่วยให้ใครรักเรา ความรักมันควรค่อย ๆ พัฒนามันถึงจะคบกันมั่นคง ภาคินัยไม่ได้ผิดเสียทั้งหมดที่ปฏิเสธสิ่งที่หล่อนหยิบยื่นให้เขา
เขารู้ว่าตัวเขารักความอิสระและชอบบริหารเสน่ห์ใส่สาว ๆ ตามแบบฉบับผู้ชายเจ้าชู้ หล่อนเองที่อยากเล่นบทพรานสาวล่าเหยื่อถึงได้โดนเขาข่วนจนมีรอยแผลเป็น การเริ่มต้นใหม่มันจึงไม่ง่ายเพราะ ชนิษาจะไม่ยอมวิ่งตามเขาอย่างที่เคยเป็น
หากเขาอยากเป็นเสือก็เชิญเลย หล่อนไปหาคนอื่นเอาก็ได้ผู้ชายบนโลกนี้เยอะ สักวันมันต้องมีผู้ชายที่รักและรับทุกอย่างในตัวของหล่อนได้
“พี่ภาคตามง้อเหรอ ฉันไม่ได้หูฝาดแน่นะ”
ณิราตาโตกับข่าวใหม่ที่ได้ยิน ทีทัชเป็นคนบอกหล่อนเองว่าภาคินัยนั้นไม่เคยจริงจังหรือง้อผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยสักคนเดียว
หล่อนกับสามียังปรึกษากันว่าจะช่วยแนะนำผู้ชายคน
