“เธอเป็นแค่ผู้ช่วยเลขานุการ หรือเป็นเมียประธานบริษัทกันแน่นาริณ ถึงต้องมีบอดี้การ์ดตามมาคอยคุ้มกันเป็นขบวน ”
ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อเหลา แต่งกายด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์ทับแจ็คเก็ตหนังสีดำแบรนด์เนม สมกับฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างมีอันจะกินแต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นเศรษฐี อดพูดแขวะหญิงสาวผู้สลัดคราบวัยรุ่นออกจนแทบไม่เหลือเค้าของคนรักกันคนเดิมที่ซีริลเคยคุ้นตา เขาเป็นผู้ชายทั้งเลือดเนื้อและหัวใจ เคยผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย ย่อมดูออกว่าอะไรเป็นอะไร
“เธออย่าดื่มเหล้าได้ไหมซีริล ยิ่งเห็นเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกผิด”
สายตาที่เจือแววอาทรณ์มองตามแก้วเครื่องดื่มที่กระดกเข้าปากของซีริลถี่ๆ เอ่ยห้ามปรามแม้มันไม่ส่งผลอะไร และไม่คิดจะแก้ต่างคำครหากับคนรักที่กำลังกลายเป็นเพียงอดีต ต่อให้ตอนนี้เธอยังรักเขาทุกอย่างก็ไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิม
“รู้สึกผิดด้วย ?... เธอหลอกฉันคอยเก้อมาสองครั้งเพื่อที่จะ
