ยั่วรักพ่อเลี้ยงหน้าหล่อ

กร่าง

ป้านงยิ้มเจื่อนๆ

"คุณคิมค่ะคุณหนู แกมีปืนแล้วพกติดตัวตลอด ไว้ป้องกันตัว"

น้อยรีบตอบ ลูกอินทร์ถอนหายใจ นึกลำดับเหตุการณ์กลางป่านายนั่นตั้งใจยิ่งปืนขู่ลูกอินทร์

"คุณแม่ไปชอบคนแบบนี้ได้อย่างไร"พึมพำเบาๆ

ป้านง จุ๊ปาก

"ไร่บ้านตะวันถ้าไม่มีคุณคิมก็เห็นจะแย่"

"มีเขาต่างหากที่แย่"

เสียงพระสวดดังขึ้นพร้อมกัน

ลูกอินทร์ยกมือประนมตรงหน้า

คุณมุนินทร์ตายเพราะอะไร ลูกอินทร์ยังไม่รู้สาเหตุ

ครั้งสุดท้ายปลายสายสั่นเครือ

"ลูกอินทร์กลับบ้านเราเถอะลูก แม่คิดถึง"

"แม่รอปีใหม่ช่วงนี้หนูงานยุ่งมากเลย"

"แม่รออยู่น้าาา จะมาก็รีบบอกแม่จะได้ทำแกงฮังเลของโปรดไว้รอ"

"ของโปรดหนูหรือของโปรดนายนั่น"

"........เมื่อไหร่จะหายโกรธ คุณคิมเขาไม่ได้เลวร้ายอะไร"

"หนูวางสายแล้วค่ะ งานหนูยุ่ง"

"ลูกอินทร์ ลูกอินทร์ ลูกอินทร์ตืดๆๆๆๆๆๆๆ "

"คืนพรุ่งนี้ชาวบ้านจะช่วยกันเคี่ยวแกงฮังเล ของโปรดคุณลูกอินทร์ คุณคิมแกสั่งล้มหมูในงานนี้สามสี่ตัว ทำแกงฮังเลหม้อใหญ่แน่ๆ ค่ะ"

ลูกอินทร์น้ำตาปริ่มขอบตา

แกงฮังเล สำหรับงานใหญ่โดยมากจะเป็นงานศพ หรืองานแต่ง เพราะสมัยก่อนกว่าจะได้กินหมูเสียทีต้องรอมีงานบุญ จึงถือว่าการทำแกงฮังเลก็เพื่อแจกจ่ายของดีๆ แบ่งปันกันไป หมูที่เหลือจากวันก่อนๆ ทำแกงฮังเลคืนสุดท้ายของงานพิธีศพ แล้ววันต่อไปก็นำแกงต่างๆ มารวมกันเป็นแกงโฮะ ช่วงหลังนิยมทำในงานศพ จึงแทบจะกลายเป็นเอกลักษณ์งานศพต้องกินแกงฮังเล

"ป้าจัดห้องให้คุณ ที่ในไร่ที่นั่นเงียบสงบคุณแม่คุณให้คุณคิมสร้างบ้านหลังใหญ่ร่มรื่นไว้ในไร่คุณอินทร์คงยังไม่เคยเห็นพักหลังๆ คุณนินทร์แกจะค้างที่นั่นประจำ บ้านหลังใหญ่โตมีหลายห้องแต่เงียบสงบร่มรื่น น่าอยู่ที่สุด"

"บ้านสวนหรือคะ"

"คุณคิมแกออกแบบสไตล์อังกฤษคันทรี แต่ข้างในหรูหราและประยุกต์ให้มีระเบียงยื่นออกมาไว้จัดงานสังสรรค์"ลูกอินทร์แกล้งไม่สนใจเสีย

"อินทร์ค้างที่นี่ก็ได้ค่ะบ้านหลังนี้ก็เรียบร้อยดี"

"ไม่ได้ค่ะที่นี่วุ่นวาย อีกอย่างคุณนินทร์คุณแม่คุณจัดห้องให้คุณตั้งแต่ต้นเดือนธันวาบอกว่าคุณจะกลับมาเยี่ยมตอนสิ้นปีตกแต่งห้องหมดไปหลายตังค์ เดี๋ยวให้แม่น้อยเขาไปคอยดูแลคุณที่นั่น"

"แล้วหมอนั่นเล่าค้างที่ไหน"

"คุณหมายถึงคุณคิมหรือคะ คุณคิมแกบางคืนก็ไม่นอนบางคืนก็นอนเคบินท้ายไร่ วันไหนมีวัวคลอดลูกแกกับนายสุขก็ไปเฝ้าวัว ที่นั่นเสือชุมวันก่อนก็ลากวัวเล็กเข้าไปกินในป่า นานๆทีแกจะมาค้างที่นี่หรือไปค้างที่บ้านใหญ่ในไร่กับคุณนินทร์"

ลูกอินทร์กลืนน้ำลายลงคอยากเย็นจำได้ดีวันที่แม่บอกว่าจะแต่งงานใหม่ กับพ่อเลี้ยงอายุคราวลูก ลูกอินทร์เคยเจอคิมหันต์สองสามครั้ง ไม่เคยแม้แต่ชายตามองจึงคัดค้านอย่างถึงที่สุดแต่แม่กับบอกลูกอินทร์ว่าอย่างไรก็จะแต่งกับนายคิมหันต์นั่น ผู้ขายที่ดูดีไปทุกอย่างเข้ามาช่วยพ่อของลูกอินทรได้ไม่เาไหร่พอพ่อตายเขาก็เลื่อนฐานะขึ้นมาเป็นพ่อเลี้ยง

พระสวดจบแล้ว ป้านงยกขวดน้ำมาให้ลูกอินทร์กรวดน้ำ

"หิวไหมค่ะมีข้าวต้มร้อนๆ "ลูกอนทร์ยังไม่ทันตอบ

คิมหันต์ยกชามข้าวต้มมาวางตรงหน้าลูกอินทร์ รู้ดีว่าไมได้แวะให้ลูกอินทร์กินข้าวก่อนมานี่

"ป้าขาหนูอยากกลับไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อน เดินทางมาทั้งวันเหนื่อยจริงจริง"คิมหันต์ยิ้มมุมปาก

"คุณแม่บ้านครับ ผมขับรถไปส่งคุณหนูอินทร์ที่ในไร่เอง"

"ไม่ ฉันไม่ได้อยากไปกับนาย"ใบหน้าคมหันมาสบตายิ้มหยัน

"คุณคิมหันต์ ฉันชื่อคิมหันต์"เสียงเข้ม

ลูกอินทร์ลุกขึ้นยืนก้าวขา ไปยังที่ตั้งศพคุณมุนินทร์

จุดธูป ประนมมือ

ป้านงส่ายหน้า

"น้อยเอากระเป๋าคุณอินทร์ไปไว้ในรถ ฉันจะขับรถไปส่งคุณลูกอินทร์เอง"

"ค่ะคุณคิม"

น้อยยิ้มกว้างถือกระเป๋าเป้ไปใส่ไว้ในรถกระบะคันเดิม

ยืนกอดอกมองลูกอินทร์ที่ปักธูปก้มลงกราบหน้าศพคุณมุนินทร์นิ่ง

ร่างเล็กลุกขึ้นยืนตัวตรงคิมหันต์คว้ามือดึงให้ตามเขาไปที่รถที่จอดอยู่ตรงเงามืด

"ปล่อย"

หันหน้าหันหลังกลัวว่าคนอื่นจะเห็นแต่พบว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้น