SIX
1308 Words
Katrina's POV...
I woke up inside of an unfamiliar room feeling my throat burning like hell.
I groaned.
Anong nangyari?
Bumalikwas ako ng bangon sabay sapo sa aking leeg para lang mapakunot-noo ng malamang naka-cast iyon.
Agad na napuno ng pagtataka ang aking isip.
What the---
Bakit may cast ako sa leeg?
I closed my eyes tightly and grabbed the sheets on my side and tried to remember what happpened but only to snap it open again and winced.
Nasapo ko ang aking lalamunan, nang tila may dumaang apoy sa loob niyon.
Oh God.
It sting like a f*****g b***h!
Bumalik ako sa aking pagkakahiga nang makaramdam ng matinding hilo. Bumagsak ang talukap ng aking mga mata at maya-maya pa ay kinain na ng kadiliman ang aking diwa.
____
Later that day....
Nang muling bumalik ang aking kamalayan ay may naulinigan akong mga boses sa paligid.
"It is the silver blade that cause the infections and the swelling of her larynx. Makararanas ang pasyente ng temporary voice paralysis. But being a wolf, the damage will heal in no time. Let's say a week or two ay magagawa na ulit na makapagsalita ng normal ang binibini. On the other hand, the gunshot wound on her right shoulder is already healed. She'll feel a little weak, when she wakes up but she'll recover her strength in no time."
My forehead turned into knots.
Voice Paralysis and gunshot wounds?
Ano bang pinag-uusapan ng mga may-ari ng boses na iyon?
"Thanks Doc. Anyway, kailan maaaring tanggalin ang cast sa leeg ng pasyente?" a familiar baritone voice tickled my ear that made me flinched and my wolf's ears perked up.
Wait a minute.
I knew the owner of that voice!
Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at hinagilap ang kinaroroonan ng mga nag-uusap at buhat sa tagiliran ng queenSize poster bed na aking kinahihigaan, dalawang matangkad na lalake ang aking namataan.
The first one whom I noticed was a gorgeous papaliscious man was wearing a grey sweatshirt and a tight pants. May nakasabit na stethoscope sa leeg nito na ikinataas ng isa kong kilay.
Obviously, he's a doctor. Maybe he is the man who I heard talking earlier.
Nakaharap ito sa aking direksyon ngunit nasa kausap ang atensyon nito.
I sighed and was about to divert my gaze to the other one when the doctor spoke again.
"Puwede nang tanggalin ang cast kapag nagising na ang binibini. Inilagay lang natin iyon dahil malikot s'yang matulog. I'm afraid that the stitches won't hold it dahil sa kakaiba n'yang sleeping habit."
Muling nag-igkasan ang aking mga kilay sa aking narinig dito.
Malikot matulog?
Ako ba ang tinutukoy nito!
Awtomatikong umakyat sa aking ulo ang lahat ng aking dugo at bago ko pa mapigilan ang aking sarili, mabilis na akong bumalikwas ng bangon sabay hagilap ng isang unan.
Without thinking twice I threw it into the quack who just said something about my sleeping habit.
"What the hell!" narinig kong gulat na ungol ng kausap ng manggagamot na walang iba kundi ang lalakeng may baritonong boses. Ngunit wala dito ang atensyon ko sa mga sandaling iyon kundi sa doctor na gulat ding napabaling sa akin.
Aba't teka nga! Makakatikim sakin ang mokong na'to!
Asar na kumilos ako upang bumaba ng kama ngunit mukhang hindi pa ganoon kalakasa ang aking katawan.
My knees shook and I trembled.
Oh, s**t!
I mentally cursed as my body gave in and lost my balance.
Pinilit kong kumapit sa haligi ng poster ng bed ngunit huli na upang pigilan ang aking pagkahulog nang dire-diretsong sambutin ng hangin ang aking bigat.
I've prepared myself to hit the floor and closed my eyes. Ngunit hindi ko inaasahan na may mahihiwagang braso ang mabilis na sasalo sa akin na aking ikinamulagat.
The next thing I knew, I was caged inside the arms of a hot and sexy gorgeous man.
And wait a minute...
Napanguso ako at napatitig sa lalakeng nagligtas sa akin nang makilala ito.
"Tsk! What a reckless feisty woman," no other than Magnum Sasha snickered before he gently scooped me up.
Ipinaling nito ang mukha sa akin at nahuli ang pagtitig ko rito.
I noticed his left thick brow rose up as curiousity passed his eyes.
"Have we met before?" he muttered.
I opened my mouth and replied but nothing came out. Napangiwi rin ako nang makaramdam ang muling pananakit ng lalamunan.
Heck!
I cussed mentally as confusion filled me.
What happened to me?
Bakit walang boses ang lumabas sa aking bibig?
At bakit...
Bakit kasama ko ngayon si Magnum Sasha!
______
Few minutes later...
NAPAHINTO ako sa pagsubo ng soup nang maramdaman ang mala-lazer na titig ng lalakeng tahimik na nakaupo sa wooden chair na nasa isang sulok ng silid na aking kinaroroonan.
Kanina pa nakaalis ang antipatikong packdoctor matapos nitong ipaliwanag sa akin ang aking kalagayan.
He said that I am suffering from temporary voice paralysis.
That a silver blade damaged my vocal chords and blah! blah blah!
Hindi ko na inintindi pa ang mga sunod nitong sinabi dahil baka magnose bleed pa ako.
Anyways, ..
Ano nga ba talagang nangyari?
Paano ko nakuha ang voice paralysis churvanez na 'yon?
Muli kong ipinagpatuloy ang aking naudlot pagkain ngunit kasabay niyon ay ang pagbalik sa aking isipan ng mga naganap sa RavenStone upper ground.
------------------------------------------------
Flashback...
"To make it all clear, the contract stated that you, Ms.Bitch is rightfully belongs to me and you Ashter Vertillo, under the law of DarkStone, you are f*****g under arrest!"
Naloka ako nang malamang totoo nga at hindi imagination lang na nasa RavenStone si Magnum Sasha.
Nang mga sandaling iyon ay narinig ko ang malulutong na pagmumura ni Ashter Vertillo at humigpit ang pagkakakapit nito sa akin. "Son of a b***h! It's all your f*****g fault slut! Why won't you just give me the blackbook that your w***e of a mother stole from my father huh!"
I groaned painfully as the blade of the swiss knife cut deeply tru my skin. "Praning ka ba!" in between my misery, I snapped at the crazy evil bastard. "I don't know... what you are... talking about!"
"Then I don't need you anymore, b***h!" Ashter seethed and after spatting those words, he cut my flesh in a swift move and pushed me down into the ground.
I was super shock at what he did. From laying onto the floor, I grabbed my neck as blood soaked my hand.
Nanubig ang aking mga mata habang tila nahirapan akong bigla na sumagap ng hangin.
Damn it.
Kasama ba to.. sa karma ko?
"You mother fucker!" I heard Magnum Sasha shouted in the background.
Gunshots filled the rooftop before hell finally got loose.
At sa gitna niyon ay naramdaman kong may tumamang mainit na bagay sa aking balikat.
Okay 'di pa tapos ang karma.
Mukhang nabaril naman ako.
Nagsimulang lumabo ang aking paningin ngunit bago pa man lamunin ng kadiliman ang aking kamalayan, sa gitna ng kumosyon ay may narinig akong boses.
Narinig ko ang pamilyar na boses ng Beta ng DarkStone.
Then I felt his arms.
I felt his arms on me.
"Come on, don't die woman! Open your eyes! f**k! Smith! The paramedics now!"
That was the last thing that I've heard before I finally passed out.
_____
Nang matapos ang aking pagbabalik tanaw ay napakagat labi ako.
Iyon pala ang mga nangyari ng gabing 'yon.
I sighed.
Salamat naman at kahit may pagkamaldita ako ay nabigyan pa rin ng chance para mabuhay.
Ibinaba ko ang kutsarita sa ibabaw ng tray sabay baling sa lalakeng kasama ko sa silid na iyon ngunit para lamang muntik nang mapatalon sa gulat nang makitang nakatayo na pala ito sa tagiliran ng poster bed.
"You." He pressed his forefinger on my forehead.
Tinitigan ko ito ng matalim. "What!" I mouthed at him.
Nakita ko ang matinding pagkalito sa mukha nito.
"Are you her?"
- Writer
