หนึ่งเดือนต่อมา
การินซาวด์
“ว่าไงนะ” ใบหน้าการินขมวดมุ่น
“ไอ้เด็กที่เป็นแฟนเจ้พริกตอนนี้ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านหลังร้านเกมอะเฮีย เฮียว่าเรื่องนี้เจ้พริกรู้จะตาสว่างไหม” เจมส์รายงานด้วยความหวังดีเพราะรู้ว่าเฮียเขายังรักและคิดถึงเจ้พริกทุกวัน
“นานหรือยัง”
“ผมเพิ่งเห็นเด็กนั่นสูบได้สองสามวัน ว่าจะบอกเฮียก็ลืม นี่เพิ่งเห็นเลยรีบมาบอก”
“ปล่อยไปอีกสักพักก่อน”
“นี่เฮีย”
“อะไร”
“เฮียจะปล่อยเจ้พริกไปจริงอะ เด็กนั่นอะปอกลอกเจ้พริกไปเท่าไหร่แล้ว เจ้พริกก็ดูฉลาดทำไมชอบโง่เรื่องความรัก” เจมส์พูดพลางส่ายหัว
“มึงด่าพริก?”
“เปล่าครับ ผมเหรอจะกล้าด่าเจ้พริก”
“งั้นมึงด่ากู”
“เฮียก็พูดไปเรื่อย ผมไปทำงานต่อก่อนนะครับ” เจมส์เดินออกจากห้องทำงานการินอย่างไว
ลูกน้องเดินออกไปทำรถต่อ ส่วนการินนั่งคิดหาวิธี เขาควรทำยังไงดี หน้าด้านกลับไปตื๊อพริกหวานดีไหมนี่มันก็นานมากแล้วที่ห่างกับเธอ ปล่อยไว้แบบนี้เขาไม่
