บทที่ 20
เสียงถอนหายใจของเจด้าดังขึ้นปิดท้ายบทสนทนา เกือบจะพร้อม ๆ กับอเล็กซานเดอร์ที่ลอบถอนหายใจอยู่คนเดียวหลังประตูทรงโค้งอย่างเงียบเชียบ
ชายหนุ่มสลัดความสับสนออกไปจากความคิด แทบจะลืมทุกอย่างที่เขาคิดไว้แต่แรกไปจนหมด นั่นคือเรื่องที่อดาลีนอาจจะคิดสั้นเพราะความทุกข์ใจ น้องสาวของเขาแทบไม่มีความทุกข์ใจใดเลย เธอ คนนั้นเสียอีกที่ต้องประสบกับมรสุมลูกใหญ่ในชีวิตเพราะยิ่งกว่าถูกคนสองคนช่วยกันผลักไสให้ตกลงไปในคลื่นทะเลก็ไม่ปาน
ตอนนี้เขาแทบจะไม่นึกถึงอะไร รู้เพียงอย่างเดียวว่าเขาต้องรีบเดินทางไปแอลเอ ทิ้งความเจ็บช้ำจอมปลอมของน้องสาวไว้เบื้องหลัง เขาแน่ใจว่าอดาลีนอาจมีวิธีการจัดการกับความทุกข์ของตัวเอง ซึ่งเขาไม่อาจช่วยเหลือเธอได้อีกต่อไป
กลิ่นหอมอบอวลของขนมปังปิ้งที่ลอยออกมาจากในครัวทำให้ชาลิสาต้องรีบวางมือจากการตัดโฆษณาในหนังสือพิมพ์แล้วรีบวิ่งเข้าไปดึ
