บทที่ 22
“อเล็กซานเดอร์...นี่มันอะไรกัน”
โคลินหยัดกายลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล เขาปาดมือไปบนริมฝีปากและต้องตกใจเมื่อเห็นรอยเลือดบนหลังมือ อเล็กซานเดอร์โผล่มาจากไหนไม่รู้ได้แถมยังต่อยเขาจนปากแตกเลือดซิบ แต่ภาพที่ทำให้เขาเริ่มเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นคือชาลิสาโอบแขนข้างหนึ่งไปรอบเอวของอเล็กซานเดอร์พร้อมทั้งซุกหน้าลงกับอกของเขาอย่างหวั่นกลัว
“แกออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้นะโคลิน!”
อเล็กซานเดอร์ชี้หน้าน้องเขยด้วยความเดือดดาล ใบหน้าดุดันของเขาเวลานี้น่าครั่นคร้ามสำหรับโคลิน แต่ชายหนุ่มก็ยังตั้งคำถามที่เขาไม่เข้าใจ
“อเล็กซ์...นี่มันอะไรกัน นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความอย่างที่ฉันพูด อย่ามายุ่งกับเมียของฉันอีก กลับไปหาอดาลีน ตอนนี้เธอต้องการแกได้ยินมั้ย!”
“เมียเหรอ?” โคลินเลิกคิ้วแล้วเลื่อนสายตาของเขาไปยังดวงหน้า
