ตอนที่ 5
1147 Words
บทที่ 5
ชาลิสาคับแค้นจนอยากบีบคอเขาให้ตายคามือ อเล็กซานเดอร์ร้ายกาจถึงขนาดพาเธอมากักตัวไว้ในดินแดนปกครองโพ้นทะเลของฝรั่งเศส สถานที่ซึ่งห่างไกลจากอเมริกาเป็นหมื่นไมล์ทะเลโดยที่ไม่ยอมฟังคำอธิบายของเธอเรื่องน้องสาวของเขาเลยสักนิด มันเป็นเรื่องบ้าและแย่ที่สุดเท่าที่เธอเคยประสบในชีวิต
“ฉันกำลังจะไปร่วมแสดงความยินดีกับน้องสาวของคุณต่างหาก! แต่คุณมันบ้า คุณพาฉันมาไกลถึงที่นี่ คุณไม่เข้าใจหรอกว่าฉันวางแผนไว้หลังจากนี้ยังไงบ้าง พอเสร็จจากงานหมั้นของอดาลีนฉันก็จะเดินทางไปอยู่กับญาติที่แอลเอ ฉันจะลาออกจากการเป็นแดนเซอร์ของอดาลีน และเรื่องนี้น้องสาวของคุณก็รับรู้แล้วด้วย”
“ผมไม่ใช่เด็กให้คุณมาหลอกง่าย ๆ นะชาล็อต!” เขาสวนกลับทันควันและทำให้หญิงสาวถึงกับชะงักงัน
“คุณไม่รู้หรอกว่าคุณทำเรื่องยุ่งยากอะไรไว้ให้กับเธอบ้าง ก่อนหน้านี้โคลินทอดทิ้งอดาลีน มันไปอยู่กับคุณแล้วปล่อยให้น้องสาวของผมทุกข์ใจจนเกือบจะฆ่าตัวตาย ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่างชีวิตของอดาลีนต้องพังแน่ ๆ “
“แล้วฉันล่ะ คุณเคลย์ตัน” หญิงสาวร้องไห้ออกมา เขาไปรู้เรื่องอะไรจากปากอดาลีนเธอไม่รู้ แต่ตอนนี้คนที่ตกที่นั่งลำบากคือเธอเต็ม ๆ
“ฉันไม่ยุ่งเกี่ยวกับโคลินนานแล้ว เขาเป็นแฟนอดาลีนคนรู้ทั้งวงการ ฉันคงไม่ทำอะไรที่มันจะทำลายชื่อเสียงของฉันให้ป่นปี้ไปด้วย”
“ผมว่าคุณไม่แคร์!” เขายังไม่ลดละ “ผู้หญิงที่มีอาชีพเต้นกินรำกินอย่างคุณไม่เคยแคร์อะไรอยู่แล้ว ให้เดามั้ยล่ะว่าโคลินเป็นผู้ชายคนที่เท่าไหร่ของคุณ”
“อเล็กซานเดอร์!”
ชาลิสาเกิดแรงฮึดด้วยความโกรธแค้นที่เขาเหยียดหยามเธอรุนแรง หญิงสาวสะบัดข้อมือและเงื้อขึ้นหวังจะได้ตบเขาสักฉาดหนนี้ แต่อเล็กซานเดอร์ก็ไวกว่าเธอจนได้ เขาไม่เพียงแต่คว้ามือเธอมากดไว้แต่ยังฉกหน้าวูบลงมาแล้วบดขยี้ปากของเธอด้วยปากของเขา
ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกระรานด้วยจูบหนักที่เธอไม่ทันระวัง ปากจิ้มลิ้มถูกบดเบียดรุนแรงจากปากหยักหนาที่ประกบปิดเอาไว้แน่น ร่างสูงใหญ่เบียดตัวเข้าหาเธอพร้อมทั้งเสียดถูริมฝีปากของเขา บดขยี้กลีบปากนุ่มจนมันบวมช้ำก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออก
“อเล็กซ....”
ชาลิสาอ้าปากจะด่าแต่ไม่ทันริมฝีปากหยักหนาที่ประกบลงมาเป็นหนที่สอง คราวนี้เขาไม่ใช่แค่บดเบียดริมฝีปากรุนแรงเฉย ๆ แต่ยังแทรกปลายลิ้นเข้าไปในปากของเธอจนหญิงสาวหายใจแทบไม่ทัน
“อื๊อ....อื๊อ....”
ชาลิสาครางดังในลำคอและบิดข้อมือจากการกอบกุมของมือหนาใหญ่สุดแรง แต่เธอก็ทำไม่ได้ และค่อย ๆ อ่อนระทวยลงไปตามแรงบีบคั้นจากปากและลิ้นที่รุกรานเธอเป็นหนที่สอง
อเล็กซานเดอร์ไม่ทันฉุกคิดด้วยซ้ำว่ามันเป็น จูบ ที่แปลกประหลาดสำหรับเขา เธอทำเหมือนไม่เคยจูบใครมาก่อน ลิ้นเล็กหลบหลีกเขาอย่างสะเปะสะปะและไม่รู้จักตอบโต้หรือคล้อยตามง่าย ๆ ชายหนุ่มยังรุกหนัก ลิ้นหนาแทรกเข้าไปลึกและควานไปทั่วอุ้งปากของหญิงสาวราวกับต้องการค้นหาบางสิ่งบางอย่าง
สิ่งที่เขาค้นพบจากจูบแรกสำหรับแม่สาวนักเต้นที่เขาดูถูกว่าเธอเป็นพวกเต้นกินรำกิน มันเป็นจูบที่ไม่มีความประสีประสามากที่สุดนับตั้งแต่เขาจูบผู้หญิงมา
“อืม...” และคราวนี้เขากลับเป็นฝ่ายที่ส่งเสียงครางออกมาเองเมื่อจูบที่เขารุกล้ำหญิงสาวดิ่งลึกเข้าไปสู่ความหอมหวานมากขึ้นเรื่อย ๆ มันเป็นความเต็มตื้นและฉ่ำล้ำอยางที่เขาไม่เคยได้สัมผัส ร่างกายของเขากำลังเสียดสีกับร่างกายของชาลิสาโดยไม่ตั้งใจแต่กลับจุดประกายความรู้สึกวูบวาบจนเขาเป็นฝ่ายสะท้านขึ้นมาเอง
แต่พอชายหนุ่มเลื่อนริมฝีปากออกชาลิสาก็ได้ทีจิกปลายเล็บลงบนมือของเขา ทว่าอเล็กซานเดอร์กลับไม่รู้สึกรู้สา เขากดข้อมือของเธอลงบนฟูกพร้อมทั้งดันร่างอ้อนแอ้นจนแผ่นหลังของเธอราบลงไปบนที่นอน ชายหนุ่มคร่อมตัวเธอไว้ หญิงสาวหอบหายใจจนอกอิ่มใต้ชุดเกาะอกไหวกระเพื่อม
“ปล่อยฉันนะ คุณเคลย์ตัน!”
ชาลิสาสะบัดหน้าไปมาและยิ่งกดปลายเล็บลงบนมือของเขาหนักขึ้นซึ่งดูเหมือนคราวนี้อเล็กซานเดอร์จะรับรู้สึกความปวดแปลบ เขาขบกรามแน่น รู้สึกว่าแม่นักเต้นสาวชาวไทยจะฤทธิ์มากไม่ใช่เล่น
“อย่าทำเป็นสะดีดสะดิ้งนักเลย ชาล็อต!” เขาคำรามลึก “คุณผ่านผู้ชายมากี่คนทำไมผมจะไม่รู้ จบคอนเสิร์ตแล้วแดนเซอร์อย่างคุณอาจจะไปต่อกับพวกนักดนตรีหรือไม่ก็ไอ้พวกหนุ่ม ๆ ที่มันมาดูคอนเสิร์ต ที่ผมพูดมันเป็นเรื่องจริงใช่มั้ยชาล็อต!”
“คุณมันรวยแต่ความคิดต่ำเป็นที่สุด คุณเคลย์ตัน!” ชาลิสาเม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่เคยมีใครเหยียดหยามอาชีพที่เธอทำมากขนาดนี้
“แล้วคุณคิดว่าน้องสาวของคุณดีกว่าพวกแดนเซอร์อย่างนั้นหรือ ฉันขอบอกไว้เลยนะว่า คนจะทำเรื่องต่ำ ๆ มันไม่ได้จำกัดว่าจะต้องทำอาชีพอะไร คนรวยอย่างคุณก็ใจต่ำทรามได้ไม่แพ้พวกแมงดาข้างถนน!”
“ชาล็อต นี่กล้าปากดีกับผมอย่างนั้นรึ!”
“มากกว่านี้ฉันก็กล้า”
หญิสาวเถียงไม่ลดละและรู้สึกถึงแรงบีบเค้นที่ข้อมือจากมือหนาใหญ่จะหนักขึ้น อเล็กซานเดอร์ขบกรามเข้าหากันแน่น ความเคียดแค้นในคำเถียงนั้นทำให้เขาระงับความโกรธไว้ไม่อยู่
“คุณกล้ามากชาล็อต ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับอเล็กซานเดอร์ เคลย์ตันอย่างนี้ ถ้าผมทำอะไรรุนแรงก็อย่ามาหาว่าผมใจร้าย”
“อยากทำอะไรก็เชิญ! หรือคุณจะฆ่าฉันให้ตายที่นี่ก็ได้ ตาฮีติห่างจากนิวยอร์คเป็นหมื่นไมล์ ไม่มีใครรู้หรอกว่าคนรวยอย่างคุณฆ่าผู้หญิงปากจัดอย่างฉันแล้วทิ้งลงทะเล”
“ผมไม่ฆ่าคุณหรอก ชาล็อต”
- Writer
