เมื่อคืนฉันไม่ได้คุยกับพี่ทีทั้งคืน และข่าวดีคือหัวข้อโปรเจคฉันผ่าน
แล้ว เย้!
‘ตึ้ง~’
[T: หวานทำอะไรอยู่]
อยู่ ๆ พี่ทีก็ทักมาทำตัวปกติ สงสัยเมื่อคืนไปหาคนปลดปล่อยมาแล้ว
[ฉัน: ไม่ได้ทำอะไรค่ะ]
[T: ไปเที่ยวกัน เดินเล่น ๆ]
[ฉัน: ค่ะก็ดี เดี๋ยวแต่งตัวรอ]
ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวรอเขา ดูซิวันนี้จะจับอะไรได้
ไม่เกินชั่วโมง นางก็มาถึงหน้าบ้านเรียบร้อย ฉันขึ้นรถมาก็สำรวจรถตามเคย ทั้งกลิ่น ร่องรอยต่าง ๆ
“หวาน… พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทำแบบนั้นแล้ว” อยู่ ๆ พี่ทีก็จับมือฉันมา
แนบอก
“ทำอะไรคะ”
“พี่รู้ว่าผิด ที่เกินเลยกับเลขา แต่หวาน พี่ไล่เขาออกแล้วนะ พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว” ทำหน้าจริงจัง
“ไม่เป็นไรค่ะ อย่าทำอีกนะคะ” ฉันโน้มไปหอมแก้มเขา เหอะ ๆ แต่ใจไม่เชื่อเขาหรอก ฉันแค่อยากจะรู้ หากฉันให้อภัย เขามีโอกาสเขาจะทำมันอีกมั้ย
วันนี้เรามาเดินเล่นช้อปปิ้งกัน เหมือนคนข้าง ๆ อยากเปย์ฉันไถ่โทษ
“หวานอยากไ
