พอฉันช้อปปิ้งกับณีเวียเสร็จ ก็กะจะกลับบ้านเลย ไม่บอกพี่ทีหรอก
ปล่อยมัน จะไปแรดที่ไหนก็ไป
แต่พี่ทีก็ไม่ได้แรดที่ไหน อยู่ ๆ ก็ขับรถมาจอดหน้าฉันแล้ว
“หวาน พี่หาตั้งนาน ป่ะพี่ไปส่ง” ฉันได้แต่ถอนหายใจจำใจขึ้นรถเขาตามเดิม
“หวานหิวมั้ย” เขาเอื้อมมือมาบีบมือฉันเบา ๆ เหอะนั่นไงเดิม ๆ
“ไม่ค่ะ ไม่หิว อยากกลับบ้าน” ฉันไม่สบตาสายตาเจ้าเล่ห์นั่น กลัวตัวเองใจอ่อน เพราะอยู่ที่นู่นก็ขาดมานานเหมือนกัน ฉันก็ต้องอยากบ้างล่ะ
“พี่หิว...” เฮ้อ ฉันได้แต่ถอนหายใจ และตัดสินใจหันไปมองหน้าคม ๆ นั้น
“หิวอะไรพี่ที เฮ้อ อยากเอาใช่มั้ย ไปค่ะ” เขาดูตกใจนิดหน่อยก่อนจะจับมือฉันไปหอม เออ อยากปลดปล่อยเหมือนกัน เอาก็เอา
เขาพาฉันมาที่คอนโดเขา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมา ปกติเห็นแต่ในวีดีโอคอล เปิดห้องมาปุ๊บ สายตาฉันก็เริ่มสำรวจทันที...
ไม่มีร่องรอยผู้หญิง ไม่มีกลิ่น ไม่มีเศษผม
“ไม่เคยพาใครมาเหรอคะ? ปกติพาสาว ๆ ไปกินที่
