“มึง อย่าเพิ่งบอกเวียนะ พรุ่งนี้มันหมั้น กูไม่อยากให้มันเครียด”
ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะตัดสินใจเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับเขาให้น้ำหวานฟัง น้ำหวานทั้งฟัง ทั้งถอนหายใจออกมาเรื่อย ๆ
“เอาจริงเรื่องนี้กูก็เข้าใจมึง กูเคยจับได้เหมือนกัน กลุ่มนี้แต่ก่อนเขาสนุกไปเรื่อย ๆ เปลี่ยนคู่นอนเรื่อย ๆ พวกเขามีเงิน จะซื้อใครกินก็สบาย เฮ้อ... ไม่รู้มีใครเลิกเป็นแบบบนั้นแล้วบ้าง ขนาดพี่ที... ฉันยังไม่มั่นใจเลยว่าจะมีอีกมั้ย ถ้าแฟนเรามันเสือ เราก็ต้องเป็นนายพราน ตามยิงหัวและล่ามันแทน”
“กูไม่ใช่มึงหวาน เฮ้อ... กูคงต้องปล่อยเขาไป” ฉันบ่นพึมพำทั้งน้ำตา น้ำหวานหันมามองฉันอีกครั้ง
“แตง... บางทีมึงอาจจะปล่อยเขาไปไม่ได้” ฉันขมวดคิ้วมองน้ำหวาน
สิ่งที่น้ำหวานพูดมันหมายความว่าไง?
เรากลับกรุงเทพมาแล้ว เพราะไม่มีณีเวียงานเริ่มกร่อย ส่วนเขาน่ะเหรอ ไม่ทักไลน์ ไม่โทรมาเหมือนเดิม ที่เรานอนด้วยกันเมื่อคืน มันอาจจะเป็นเ
