7
829 Words
เดฟ หยาง สั่งดอกไม้ไปส่งให้ว่าที่แฟนของตัวเองอย่างเขินอาย เค้าไม่อยากจะมองหน้าลูกน้องตัวเองเลยตอนที่ออกคำสั่งไป คนอย่างเค้าตามจีบผู้หญิงน่าขำจะตายไปแต่น้ำเสียงตื่นเต้นของคนรับทำให้เค้าพอใจ
"ดอกไม้สวยมากค่ะ อรขอบคุณมากนะคะ" เสียงหวานเอ่ยขอบคุณออกมาทันทีที่เค้าโทรไป
"แลกกับดินเนอร์คืนนี้ได้ไหม" ชายหนุ่มถามออกไปตรงๆ คนฟังย่นจมูกแล้วถามกลับ
"สะดวกทานข้างนอกไหมคะ อรไม่อยากไปหาที่คอนโดเลย" คนฟังรู้สึกไม่พอใจทันทีแต่ถามกลับออกไป
"ทำไมถึงไม่อยากมา กลัวหรอ"
คนที่ไม่เคยต้องแคร์ใครกลับต้องมาแคร์หญิงสาวตัวนิดเดียว ถามกลับไปทันที
"อรกลัวคุณหยางค่ะ ไม่เหมาะด้วยถ้าจะอยู่ตามลำพัง" ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนจะบอกด้วยเสียงขำๆ
"อย่ากลัวเลยจะยกลูกน้องให้ ถ้าพี่ทำอะไรอร อรสั่งพวกนั้นมาจัดการพี่ได้เลย" เดฟ หยาง ให้สัญญาก่อนจะบอกเมนูอาหารคืนนี้ "ทานข้าวกับพี่นะครับพี่จะเผากุ้งรอ"
รถเก๋งคันเล็กเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าตึกช่วงหัวค่ำ ก่อนที่ชายหนุ่มคนเดิมจะเดินมารับที่รถเหมือนเช่นเคย นิอรเดินถือกระเป๋าใบเล็กลงมาจากรถของตัวเอง อย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนที่รออยู่แล้ว
เดฟยิ้มกว้างรับคนตัวเล็กอย่างดีใจ "ที่ตกลงมาหาเพราะกุ้งเผาใช่ไหม" ชายหนุ่มถามออกไป นิอรพยักหน้าเบาๆ
"ใช่ค่า เพราะกุ้งเผาอย่างเดียวเลย" คนฟังยิ้มกว้างอย่างพอใจ ในสมองนึกถึงเมนูอาหารพรุ่งนี้ต่อทันที อยากกินอะไรบอกมา พี่จะจัดการให้ ป๋าสายเปย์คิิดเมนูในหัวมาเอาใจแฟนเด็กอย่างมีความสุข
ชายหนุ่มสวมสูทยืนเรียงอยู่หน้าลิฟต์4คนรอคอยคำสั่ง เดฟ พยักหน้าเบาๆก่อนจะบอกเสียงเรียบ
"นี่ทีมบอร์ดีการ์ดพี่ พี่ยกให้อร " ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบก่อนจะสั่งออกไป
"ต่อไปนี้ถ้าคุณอรมาช่วยดูแลกันด้วย" ชายหนุ่มทั้งสี่รับคำสั่ง หญิงสาวยิ้มอายๆก่อนจะเดินเข้ามาในห้องทันที คนบ้า พูดอะไรอย่างงี้ นิอรบ่นออกมาเบาๆก่อนจะเดินมานั่งหน้างอๆที่โซฟาตัวหนานุ่ม
มือหนาดึงตัวเธอมากอดเอาไว้ ก่อนจะลูบผมเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน
"ไม่ล่วงเกิน ไม่เสียหาย ไม่ทำให้อรเสียใจ พี่สัญญา" เดฟ หยาง กอดเธอเอาไว้เบาๆแล้วโอบเอวบางที่นั่งตักตัวเองให้แนบชิดกับร่างกายแกร่ง สัมผัสนุ่มนวล ของผู้ชายอบอุ่นสร้างความรู้สึกมั่นคงในใจขึ้นมา
"อรขอบคุณนะคะที่เลือกอร"
ชายหนุ่มกอดเอวบางเอาไว้แน่น เค้าไม่รู้หรอกว่าทำไมต้องเป็นนิอร แต่ต้องนิอรเพียงคนเดียวเท่านั้น ชอบแรกพบ คือคำแรกที่เค้าอยากบอกกับเธอ ยิ่งเจอยิ่งถูกใจ ยิ่งอยากให้เธอได้อยู่กับเค้าตลอดไปเท่านั้นเอง เสียงหวานดึงสติเค้าออกมาจากความคิด
"ทานข้าวได้หรือยังคะ อรหิวแล้ว" ชายหนุ่มบีบจมูกเธอเบาๆอย่างเอ็นดู "ไปค่ะ ไปกินกุ้งกันไม่หมดไม่ต้องกลับบ้านนะ" ชายหนุ่มบอกอ้อนๆก่อนจะพาเธอไปทานข้าวด้วยกัน
ลูกน้องหนุ่มจับก้อนกลมๆสีขาวๆเอาไว้ในมือก่อนจะอมเข้าปาก รสชาติหวานเค็มหอมอ่อนๆทำให้คนกินยิ้มออกมา แต่รูปกลมๆแบบนี้มันจะใช่ที่เค้าทำขายกันหรือไง ขนมน่าตาประหลาดถูกลูกพี่ใส่ถ้วยมาให้กินกับกาแฟในช่วงบ่าย
"ชิมสิอร่อยนะ" รสชาติดีเกินจะติ แต่ปั้นกลมๆแบบนี้คงไม่ใช่ฝีมือคุณอร ตะกร้าหวายใบเล็กบรรจุขนมน่าตาน่ากิน กลิ่นหอมละมุนคล้ายกับที่ถืออยู่แต่ต่างกันที่รูปทรงเท่านั่นเอง
"ตะกร้านี้ถูกถือขึ้นเครื่องไปฮ่องกงเพื่อกำนัลมาดามด้วยฝีมือคุณอร ส่วนฝีมือนายท่านตกเป็นหน้าที่ลูกน้อง ต้องคอยชิมต่อไป
"พี่โย ไม่เข้าอีกแล้ว" นิอรถอนหายใจออกมา ใจหนึ่งอยากจะบอกคุณป้าแต่อีกใจก็กลัวพี่โย ทุกวันนี้ชายหนุ่มเจ้าของบริษัทกลายเป็นนักพนันมืออาชีพ เค้าจะเข้ามาดูบัญชีเพียงสัปดาห์ละครั้งก่อนจะออกไปข้างนอกทันที เงินหมุนเวียนในบัญชีถูกโยธินดึงไปใช้ส่วนตัวแทบจะหมด หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างกลุ้มใจจะถึงดีลจ่ายเงินให้กับซัพพลายเออร์แล้วแต่พี่โยยังไม่กลับบ้านเลย เธอจะทำยังไง นิอรร้องไห้ออกมาเพียงลำพังอย่างสุดทน
- Writer
