เย็นของวันนั้นพีทมาส่งคาเรนที่คอนโด เธอมีคอนโดส่วนตัวที่ซื้อไว้แต่ไม่ค่อยได้มานอนตั้งแต่ที่คารินป่วย จะมาก็ต่อเมื่อหมออยากจะมาหาเธอเท่านั้น แต่วันนี้เธออ่อนแอเกินกว่าที่จะกลับไปเจอหน้าใคร เธอกลัวว่าจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่
"ขอบคุณนะคะที่มาส่งเรน!" คาเรนหันกลับไปขอบคุณพีท เขาพยักหน้าและยิ้มให้เธอ ก่อนที่คาเรนจะหันหลังเดินขึ้นห้อง เมื่อมาถึงหน้าประตูคาเรนกำลังจะกดรหัสและเปิดประตูเพื่อที่จะเข้าห้อง แต่จู่ๆ ก็มีคนผลักเธอเข้ามาทันที
"ว้ายยยยย!!"เธอร้องออกมาอย่างตกใจ
"อย่าร้องนะ!" เมื่อได้ยินเสียงคาเรนต้องเบิกตากว้าง เธอจำได้ดีว่ามันคือเสียงของหมอหนุ่ม
"มะ..หมอ!!"
"จำชื่อผัวได้ด้วยหรือไง!" หมอเอ่ยพรางเอื้อมมือไปกดเปิดไฟทำให้ตอนนี้เขามองเห็นหน้าของหญิงสาวได้ชัด
"คุณไม่ใช่ผัวฉัน ปล่อยนะ!" เมื่อตั้งสติได้ คาเรนก็สะบัดมือออกจากการจับกุมของหมอ
"ไม่ใช่ผัวแล้วจะเป็นอะไรว่ะ?!!" หมอถามอย่างโมโห
"คู่
