นึกว่าพ้นจากสองคนนี้ได้ ศศิร์ธาจะมีช่วงเวลาของตัวเองเสียที ที่ไหนได้กลับมีคนตามเข้ามายกมือไหว้เขา ตรงเข้ามาทักศศิร์ธาอีกเกือบสิบคน
แอนดี้เห็นว่าแบบนี้ไม่ได้การแล้ว จึงรีบวิ่งกลับไปที่รถแล้วหยิบของที่ตั้งใจมาเป็นตัวช่วย หยิบติดตัวมาแล้วรีบวิ่งกลับไปส่งให้เจ้านายของตนเอง
“อะไร” ศศิร์ธาถามลูกน้องตัวดี เขารู้แล้วว่านั่นคืออะไร แต่ก็อยากถามถึงความตั้งใจของลูกน้องอย่างแอนดี้ต่างหาก
“ใส่ ๆ เข้าไปเถอะครับ คนจะได้ไม่รู้จัก แล้วก็จะได้ไม่เข้ามาทักอีก”
ศศิร์ธาส่ายหน้าแล้วหันหนี แอนดี้ไม่รีรอรีบเข้าไปขวางหน้าเจ้านาย ยกมือไหว้เจ้านายทำนองว่าขอโทษ ก่อนลงมือสวมหน้ากากอนามัยให้เจ้านายทันทีทันใด ศศิร์ธาไม่ได้ขัดขืน เพราะเห็นว่าดีเช่นกัน เขาเลยปล่อยให้หน้ากากสีดำสวมลงบนหน้าแบบนั้นไป ไม่ถึงสิบนาทีดี ฝนค่อยลงเม็ดลงมา ศศิร์ธาเดินมาจนถึงหน้าเวทีประกวดแล้ว หันไปหาแอนดี้ สั่งเสียงเข้ม
“มึงเอาร่มไปกางให้คนช
