8
1223 Words
“เชี่ย เช้ดโด้”
‘ศุภชัย’ สบถแต่ละคำไม่ลืมดัดแปลงให้ฟังดูน่ารักน่าฟังทุกครั้ง เนื่องจากมีหญิงสาวมากมายรวมอยู่ในกลุ่มภายในคลับใต้โรงแรมของตนเอง
“ออกจากถ้ำได้แล้วโว้ย เชิญครับเชิญ เชิญคุณศิธทางนี้เลยครับ” ศุภชัยหันไปขยิบตากับ ‘ชยพล’ ชายหนุ่มเจ้าของชื่อเรียกผู้กองแซงค์ เพื่อนอีกคนในแก๊งที่ค่อนข้างสนิทกัน แม้จะอายุน้อยกว่า แล้วค่อยยกมือขึ้นทำท่าพ่นน้ำลาย เพื่อเช็ดตรงที่นั่งข้างตัวให้เพื่อนสนิทอย่างศศิร์ธาได้ลงนั่งข้าง ๆ
ศศิร์ธาพยักหน้าทักทายเพื่อนรุ่นน้อง ที่เป็นนายตำรวจอนาคตไกล ลูกชายของนายตำรวจใหญ่รายหนึ่ง ทางนั้นลุกมารับเขาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัว เพราะอ่านแววตาของเขาออกว่าไม่อยากเข้าไปนั่งใกล้เจ้าของโรงแรมที่ตอนนี้ถูกล้อมไว้ด้วยสาว ๆ เต็มไปหมด
ศศิร์ธามีสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน แววตาของประไพพรรณียังติดตาเขาอยู่ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“สาว ๆ ครับ พี่เอ๋อขอบอกไว้เลยนะครับว่าคนนี้ไม่ต้องไปมองให้เสียพลังงาน เพราะคนนี้เขากินยากอยู่ยาก” ศุภชัยบอกบรรดาหญิงงามร่วมสิบชีวิตที่นั่งเบียดเสียดกันอยู่ภายในโซฟาของห้อง VIP
ศศิร์ธามองเพื่อนแล้วถาม “เอาออกไปก่อนได้ไหม”
“พูดซะน่าสงสารเลย” ศุภชัยย้อนเพื่อนพร้อมกับกลั้วหัวเราะ แล้วผายมือไปทางประตูห้อง “เอ้าสาว ๆ ครับ พี่เอ๋อขอเชิญสาว ๆ ออกไปกันก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่จะเรียกเข้ามาใหม่นะคนดี”
บรรดาหญิงงามทั้งหมดส่งเสียงร้องเสียดายดังระงมไปทั้งห้องแล้วอิดออดทำท่าจะไม่ยอมออกไปจากห้อง อย่างที่ศุภชัยเชื้อเชิญ หญิงต่างชาติสามคนที่เข้ากลุ่มกัน ทำท่าว่าฟังไม่เข้าใจ ไม่ยอมออกจากห้องนั้นไปแบบดี ๆ ทั้งยังส่งสายตาไปยังศศิร์ธาแบบยั่วยวนอีกด้วย
หญิงสาวนางหนึ่งที่เป็นคู่ควงประจำของศุภชัยเห็นเข้าก็หมั่นไส้ ตรงไปดันสาวต่างชาติกลุ่มนั้นทั้งหมดให้ออกไปจากห้อง เพราะตนเองก็เล็งศศิร์ธาไว้เช่นกัน เล็งไว้นานแล้วด้วย แม้เขาจะไม่สนใจใยดีตนเลยก็ตาม จึงได้แต่ภาวนาขอให้ศศิร์ธาดื่มจนเมามาย วันนั้นมาถึงเมื่อไร แม่จะเล่นให้ศศิร์ธานอนตาค้างมองฟ้าเป็นสีเหลืองไปเลย
พอถูกกันให้ออกไปจากห้อง หญิงต่างชาติกลุ่มนั้นไม่ลืมที่จะหันมาส่งยิ้มหวานหยดให้ศศิร์ธาอีกรอบ แอนดี้ทำทีเป็นมีน้ำใจ ช่วยออกแรงดันสาว ๆ ให้ออกไปจากห้องอีกแรง ไม่วายหาเรื่องแตะเนื้อต้องตัวสาว ๆ แอนดี้ออกแรงดึงประตูปิดให้เจ้านาย ส่งจูบตามอีกครั้ง เมื่อเห็นสาว ๆ หันมามอง
“มีอะไรก็ว่ามา”
ศุภชัยพูดขึ้นเมื่อในห้องมีแค่พวกตน ศศิร์ธาไม่ได้ตอบในทันที รับแก้วที่แอนดี้ชงเหล้าให้ เอามายกดื่มช้า ๆ ก่อนจะเอนหลังพิงอย่างเบื่อหน่าย คนถามรอคำตอบไม่ไหว เอ่ยปากเดาเสียเลย “นี่คุณศิธ์คงไม่ได้จะมาบ่นเรื่องที่ปิดการซื้อขายที่อะไรนั่นไม่ได้หรอกใช่ไหม”
ไม่มีคำตอบ มีเพียงแววตาเคร่งขรึมและการพยักหน้าน้อย ๆ เท่านั้น ศุภชัยเห็นอย่างนั้นแล้วก็หน้าเหวอก่อนจะหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง
“เป็นไปได้ยังไงครับเนี่ยที่คุณศศิร์ธาจะปิดการซื้อขายที่ไม่ลง”
ศศิร์ธามองเพื่อนที่ใคร ๆ ต่างพากันปรามาสว่าไร้ค่า มีดีแค่รวย แต่ที่จริงแล้วนั้นศุภชัยคือหน่วยข่าวกรองอย่างดี นี่ก็ไม่รู้ว่าไปได้ข้อมูลจากไหนมา คิดแล้วกวาดตามองไปยังแอนดี้ แอนดี้หลบตาเขาวูบ เพราะตนนั่นเองที่เป็นสายข่าวให้ศุภชัย
“ข่าวมึงไวมากนะเอ๋อ ใครบอกมึง”
ศศิร์ธาย้อนถามเพื่อนกลับด้วยความสงสัย ศุภชัยยักไหล่ ไม่ยอมตอบแบบดี ๆ ทำเป็นเล่นลิ้นว่าตนคือใคร ระดับไหนแล้ว ทำไมจะไม่รู้เรื่องของเพื่อนอย่างศศิร์ธา
“อ้าว นี่ใคร ดับไหน ดับไหนแล้วครับ”
“ดับไหนอะไรของมึง พูดจาให้รู้เรื่อง ให้คนอื่นเขาเข้าใจหน่อย” ศศิร์ธาบ่นเข้าให้ ศุภชัยกลอกตามองเพื่อน เล่นงานกลับทันทีเมื่อมีโอกาส
“ทำมาเป็นอำผมนะ เพื่อนศิธก็เคยพูดรู้เรื่องมาก่อนซะที่ไหน”
ศศิร์ธายกแก้วขึ้นดื่มจนหมด แล้วก็เบื่อจะนั่งเป็นเป้าให้อีกฝ่ายล้อเลียนหยอกล้อเล่น เพราะวันนี้เขาไม่มีอารมณ์จะไปเล่นสนุกสนานอะไรกับใครทั้งนั้น
“ไนไหนน่ะ ไหนน่ะหนองหนัน”
(ไปไหนอะ ไหนล่ะของขวัญ)
ศศิร์ธามองกลับมาที่ศุภชัยด้วยสายตาเซ็ง ๆ พูดขึ้น “ถ้ามึงไม่หยุดนะเอ๋อ เรื่องกู้เงินที่มึงยื่นทิ้งไว้ ไม่ต้องเอา”
จากที่ปากดีตอนแรก ศุภชัยหุบปากฉับ หยุดขำได้ทันที หลุดถามออกไปอีกว่า “แน่ในนะ” (แน่ใจนะ) ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปาก เมื่อเห็นสายตาของศศิร์ธาที่มองตอบกลับมา
แอนดี้ขมวดคิ้ว เพราะไม่เก็ทมุกของศุภชัย เลยถามเสียเลยให้เคลียร์ตรงนั้นไป “เดี๋ยวนะครับ ขอขำด้วยคน คือ หมายถึงอะไรกันหรือครับคุณเอ๋อ”
“แซวเล่นน่า” ศุภชัยหยอกล้อพร้อมกับขำไล่หลังศศิร์ธาไป ก่อนจะหันมาแจงให้แอนดี้ ลูกน้องที่แม้จะทำงานกับศศิร์ธามานาน แต่คงไม่รู้เรื่องพวกนี้อย่างแน่นอน เพราะเป็นเรื่องของศศิร์ธาตั้งแต่ยังเด็ก ๆ นู่นเลย และที่ตนรู้ก็เพราะว่าโตมาด้วยกัน
“ก็ตอนเด็ก ๆ ไง เจ้านายมึงเขาชอบพูดไม่ชัดพูดผิดเป็นถูก พูดถูกเป็นผิดอยู่เรื่อย แล้วก็เอานอหนูไปใส่แม่งทุกคำ จะไม่ให้กูแซวเจ้านายมึงได้ไงวะ” ศุภชัยเล่าไปขำไปพลาง แต่ศศิร์ธาก็ไม่ได้อยู่ฟังอีกแล้ว เขาเดินออกจากคลับ กลับไปที่รถอย่างเดิม หมดอารมณ์ดื่มแล้วคืนนี้
“ว่าง ๆ แวะมาฟังอีกนะเว้ยแอนดี้ กูมีเรื่องสมัยเด็กของเจ้านายมึง ไว้เผาให้ฟังอีกเพียบเลย” ศุภชัยตะโกนบอกตามหลัง มา พร้อมกับส่งเสียงแซว “ไนแน้วเหนอน้าบ น้ายนายนะ”
ศุภชัยพูดไปขำไปพร้อมกับยกมือโบกลาเพื่อนรักอีกด้วย คนสนิทของศุภชัยฟังเรื่องเล่าอยู่ในมุมเงียบ ๆ อดใจไม่ไหวต้องเดินเข้ามาถามเจ้านายของตนเองบ้าง
“เมื่อกี้เจ้านายพูดว่าอะไรบ้างหรือครับ”
ศุภชัยย้ายกลับไปนั่งที่นั่งตัวเองแล้วเหลือบตามองอย่างเอือม ๆ “เรื่องงานมึงสอดเก่งแบบนี้บ้างนะวิทย์”
วิทย์ทำหน้าแหย ๆ แล้วทำย้ำอีกที “ตกลงนายพูดว่าอะไรบ้างนะครับ”
“ไปแล้วหรือครับ บ๊ายบายนะไงไอ้โง่”
“อ้อ ครับ” วิทย์พยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว ส่วนชยพลนั่งขำเงียบ ๆ เมื่อได้ยินเรื่องที่พี่สองคนยกขึ้นมาอำกันไปมา
- Writer
