“ลุงซื้อชิ้นนี้ให้นินนินดีกว่า คนขายบอกลุงว่าเพิ่งมาใหม่เลยนะ และก็มีตัวนี้ตัวเดียวในจังหวัดเลยด้วย”
ประไพพรรณีรับมาเองแล้วหยิบเงินเพื่อจ่ายให้เจ้าของร้าน
“ไม่ต้องซื้อให้นินนินหรอกคุณ ลูกของฉัน ฉันซื้อให้ได้”
ศศิร์ธามองเธอด้วยแววตายียวน เขาเอ่ยถามเสียงเรียบก็จริงแต่รับรองได้เลยว่าคนฟังจะต้องกำลังปี้ดแตกอย่างแน่นอน
“ทำไมต้องกีดกันผมด้วย คุณกลัวอะไรหรือ”
“ฉันจะต้องกลัวอะไร”
ศศิร์ธากวาดตามองหน้าของเธอแล้วยิ้มน้อย ๆ หลบมุมเพื่อพูดแหย่เธอแบบไม่ให้ใครได้ยินคำพูดของเขา จังหวะเหมาะที่ในร้านมีคนเข้ามาซื้อของพอดี เจ้าของร้านเลยเลี่ยงจากพวกเขาไปทางนั้นแทน “ก็คราวก่อนที่ผมบอกว่าจะขอตรวจดีเอ็นเอ คุณดูโกรธ”
“จะตรวจทำไม แล้วที่ว่าจะตรวจ ต้องการตรวจกับใครหรือ”
เธอถามเขากลับบ้าง อย่างไม่นึกอายหากใครมาได้ยินเข้า ศศิร์ธามองสบตาเธอ เขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงเบา ๆ แบบที่ได้ยินกันสองคน “ก็กับคนที่คุณมีค
