ชินรดาแปลกใจไม่น้อยกับคำถามของเขา หญิงสาวคลายมือออกแล้วค่อยตอบกลับไปว่า “ยังเลยค่ะ ที่นี่ไม่มีงบจัดไปหรอกค่ะ อีกอย่างเด็ก ๆ ที่นี่ก็เด็กกันอยู่ด้วย ถ้าไปคงวุ่นวายน่าดูเลยล่ะค่ะ”
“ผมช่วยอำนวยความสะดวกให้ดีไหมครับคุณครู”
ศศิร์ธาถามเพราะพอจะรู้มาบ้าง เรื่องระเบียบทางราชการ ไม่อยากให้ใครต้องลำบากใจกับการช่วยเหลือของเขา
“เอ๊ะ ชินว่าก็น่าจะดีนะคะ” ครูสาวตอบรับด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม นึกดีใจที่เด็ก ๆ ในโรงเรียนจะได้เรียนรู้อะไรเพิ่มเติม “ไปใกล้ ๆ ก็ดีค่ะ อย่างพวกศูนย์วิทยาศาสตร์นี่ก็ได้ เพราะเด็ก ๆ ยังดูแลตัวเองไม่ได้ ไปไหนกันไกลมาก ผู้ปกครองเขาก็จะเป็นห่วงกันน่ะค่ะ”
“ครับ” ศศิร์ธาตอบรับพร้อมกับส่งซองแสดงเจตจำนงให้ความช่วยเหลือต่อผู้อำนายการของโรงเรียน “อยากให้ช่วยเหลือเรื่องไหน บอกผมได้เลยนะ ผมพร้อมจะสนับสนุนเต็มที่เลย”
ชินรดาหลุดยิ้มขวยเขินสะเทิ้นอายกับสายตาของศศิร์ธา ครูสาวกระแอมเตือนตัวเอ
