Ep2.กรนันท์ อิโนะอุเอะ
1327 Words
Ep2.กรนันท์ อิโนะอุเอะ
ซึ่งข้อนี้ล่ะที่หล่อนใช้เลือกหญิงสาวที่จะมาร่วมงานกับตน
“แหมนันท์พี่ก็ตามหาซะแย่ มาหลบยืนคุยกับพี่ป้องอยู่ตรงนี้นี่เอง”
หญิงสาวร่างเล็กอายุสามสิบต้นๆ ท่าทางทะมัดทะแมงเดินตรงมายังทั้งสอง ก่อนจะพนมมือไหว้พี่ป้องด้วยความสุภาพ
“ไงจ๊ะพลอย เด็กในสังกัดเธอเนี่ยน่ารักทุกคนเลยนะจ๊ะ”
สาวหัวใจเกินร้อยเหลียวมองไปยังนางแบบสาวในสังกัดของพลอยสวยอีกคนด้วยสายตาเอ็นดู
“สวัสดีค่ะพี่ป้อง”
รินรดายกมือไหว้พี่ป้องพลางยืนยิ้มหวาน ครู่ต่อมาจึงตรงเข้าไปกระซิบเพื่อนสาวในสังกัดเดียวกันให้หลบไปอีกมุมทันที ปล่อยให้พี่ป้องและพลอยสวยผู้จัดการส่วนตัวของพวกเธอยืนเมาท์กระจายกันต่ออย่างออกรส
“นันท์ คุณธัสเขามารอพบนันท์อยู่ด้านนอกนู่นแน่ะ จะไม่ไปพบเขาหน่อยเหรอ”
รินรดาเปิดประเด็นทันที แน่นอนคำตอบที่ได้รับจากเพื่อนสาวคือสีหน้าหนักใจที่กรนันท์มักจะแสดงให้เธอเห็นทุกครั้งที่เอ่ยถึง เมธัส พีรภาสวงศ์ นักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกล
“ดาก็รู้ว่าเราไม่ได้รู้สึกกับคุณธัสเกินกว่าคำว่าเพื่อน” กรนันท์ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“โธ่นันท์ลองดูก็ไม่เห็นเสียหายอะไรนี่นา คุณธัสเป็นคนดี ฐานะชาติตระกูลรึก็ไม่เป็นสองรองใคร แถมหล่อราวกับเทพบุตรขนาดนั้น ชาตินี้ทั้งชาติเธอจะไปหาหนุ่มเพอร์เฟกต์แบบนี้ได้ที่ไหนอีก”
รินรดาพยายามยกความดีทั้งหมดขึ้นมากล่าว หวังว่าสักวันกรนันท์จะเปลี่ยนใจหันมามองชายหนุ่มแสนดีคนนี้บ้าง
กรนันท์มองหน้าเพื่อนสาวที่เอาแต่พูดจนแทบไม่หายใจหายคอ เธอไม่ใช่คนโง่ พอที่จะดูไม่ออกหรอกนะ ว่ารินรดาแอบชอบเมธัสอยู่ เมื่อเธอรู้อย่างนั้นแล้วก็ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่จะต้องลองคบหาดูใจกับชายหนุ่ม เพราะนั่นจะเป็นการทำร้ายจิตใจเพื่อนสาวจนเกินไป ถึงแม้ว่าเพื่อนสาวตัวดีจะพยายามเชียร์จนออกนอกหน้าก็เถอะ แต่ลึกๆ ในใจแล้วเธอเชื่อว่ารินรดาเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องเป็นแม่สื่อให้กับเธอ
“เอาอย่างนี้เดี๋ยวดารับหน้าแทนนันท์หน่อยนะ นันท์จะแอบออกหลังงาน จะหนีนักข่าวด้วยเลย”
กรนันท์ใช้แผนเดิมเหมือนทุกครั้งคือให้เพื่อนสาวรับหน้าแทน ได้แต่หวังว่าสักวันความใกล้ชิดเหล่านี้จะเปลี่ยนใจเมธัสให้มองเห็นความดีของรินรดาบ้าง
“นันท์! แต่ว่า...” รินรดาพยายามจะท้วง
“นะดาช่วยนันท์หน่อย วันนี้นันท์ปวดหัวมากๆ เลย นะน้า...”
ดาราสาวออดอ้อน ก่อนจะทำหน้าออดอ้อนราวกับลูกแมวเหมียวไม้ตายสุดท้ายที่ทำให้รินรดาพยักหน้าในที่สุด เท่านั้นเองกรนันท์ก็กระโดดกอดเพื่อนด้วยความดีใจ
“นันท์รักดาที่สุดเลย”
พูดจบเพียงเท่านั้นหญิงสาวก็กระโดดผล็อยหายเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วตรงเข้าไปลากผู้จัดการออกจากการสนทนาที่ไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด จากนั้นจึงเดินกลับออกไปยังด้านหลังงานทันที
นางแบบสาวรินรดาได้แต่ยืนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะมองโทรศัพท์ในมือ
‘เมธัส’
สายเรียกเข้าจากชายหนุ่มที่เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดถึงดังขึ้น รินรดาจ้องมองเนิ่นนานก่อนจะกดรับในที่สุด
“สวัสดีค่ะคุณเมธัส”
เธอกรอกเสียงหวานๆ ลงไป ทว่าปลายสายกลับเสียงดังจอแจจนเธอต้องยกโทรศัพท์ออกจากหู
“คุณดาครับคุณอยู่ไหน แล้วคุณนันท์อยู่กับคุณรึเปล่าครับ ช่วยมารับผมหน่อยตอนนี้ผมโดนนักข่าวล้อมจนไม่รู้จะไปทางไหนแล้วครับ” เสียงปลายสายกรอกกลับมาด้วยความร้อนใจ
“คุณอยู่หน้างานใช่ไหมคะ รอดาสักครู่นะคะเดี๋ยวดาจะไปรับคุณออกมา”
“ครับผมจะรอ”
ปลายสายวางไปแล้วแต่รินรดายังยืนนิ่งอยู่เนิ่นนาน หญิงสาวยกหลังมือขึ้นเช็ดหางตาเล็กน้อย สะบัดหน้าไปมาไล่ความน้อยเนื้อต่ำใจออกไปจากหัวใจ
รินรดาในชุดทะมัดทะแมงรวบผมยาวมัดเป็นหางม้าลวกๆ สวมหมวกแก๊ปและแว่นตาสีดำปิดบังใบหน้าไว้กว่าครึ่ง เธอฝ่าวงล้อมนักข่าวเข้าไปจนใกล้ชายหนุ่มเจ้าปัญหาซึ่งกำลังยืนหน้าเจื่อนคิดหาคำตอบให้แก่คำถามที่ถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างชายหนุ่มกับดารานางแบบสาวสุดฮอตที่กำลังฮือฮาอยู่ในขณะนี้ เพียงไม่นานข้อมือหนาก็ถูกกระชากอย่างแรงก่อนจะถูกลากให้ออกวิ่งไปตามหญิงสาวนิรนาม
เมธัสวิ่งตามไม่คิดชีวิตด้วยรู้ดีว่าหญิงสาวที่จูงมือเขาวิ่งอยู่ในขณะนี้เป็นใคร กองทัพนักข่าววิ่งตามทั้งสองมาเป็นพรวน วันนี้พวกเขาต้องรู้ให้ได้ว่าหญิงนิรนามที่มาช่วยเมธัสอยู่เสมอผู้นี้เป็นใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสัมพันธ์ระหว่างเมธัสและกรนันท์แท้จริงแล้วเป็นอย่างไรกันแน่
“ยังตามมาไม่เลิกอีกเหรอเนี่ย”
รินรดาหันไปมองนักข่าวที่ทั้งวิ่งทั้งกดชัตเตอร์เป็นระวิงอย่างเลื่อมใสในความสามารถที่ติดมากับอาชีพนี้ราวกับเป็นทักษะพื้นฐานของชีวิต เธอเลือกที่จะวิ่งลัดเลาะไปตามมุมตึกต่างๆ ซึ่งมันง่ายแก่การหลบซ่อนและตกเป็นเป้าล่อได้น้อยลง
รินรดาเริ่มหอบทว่าชายตัวโตที่เธอลากมาด้วยกลับไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด ผู้ชาย ยังไงก็แข็งแรงกว่าผู้หญิงสิน่า รินรดาคิดในใจก่อนจะกระชากร่างสูงหลบเข้ามุมตึกอย่างรวดเร็ว นักข่าวยังคงเฮโลวิ่งผ่านที่ซ่อนไป
เมื่อแน่ใจว่าเธอหลบพ้นจากนักข่าวบันเทิงกลุ่มนั้นจึงหันกลับมามองร่างสูงตรงหน้า ทว่าเขาและเธอในสภาพชิดใกล้เรียกจังหวะการเต้นของหัวใจให้รัวเร็วจนแทบจะระเบิดออกมา
เมื่อชายหนุ่มหญิงสาวใกล้ชิดกันจนแทบจะเรียกว่ากอด แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้รับรู้ถึงสัมผัสเหล่านี้เลย เขายังคงมองไปยังนักข่าวปาปารัสซี่เหล่านั้นก่อนจะหันมามองรินรดาที่ได้แต่ยืนหน้าแดงนิ่งเป็นรูปปั้นหินไปเสียแล้ว
“เหนื่อยเหรอครับคุณดาดูสิหน้าแดงหมดแล้ว”
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อที่เกาะพราวเต็มหน้าผากให้หญิงสาวโดยมิได้รังเกียจและแน่นอนโดยที่เจ้าตัวไม่ได้คิดอะไรเลย ตรงข้ามกับหญิงสาวที่ใจเต้นตึกตักไปถึงไหนต่อไหน
“เอ่อ ดาว่าเราออกไปจากตรงนี้กันเถอะค่ะ เดี๋ยวนักข่าวย้อนกลับมาเราจะแย่เสียก่อน” รินรดาเบือนหน้าออกจากมืออุ่นอย่างหักห้ามใจก่อนจะเดินนำชายหนุ่มออกไป
“แล้วคุณนันท์ล่ะครับ หรือว่ารออยู่ในงาน”
“นันท์กลับไปแล้วละค่ะ เห็นบอกว่าปวดหัวไม่ค่อยสบาย”
รินรดาตอบออกไป แล้วก็รู้สึกใจหายเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของชายหนุ่มแสนดีที่เธอแอบรักมาโดยตลอด
“เหรอครับ” เมธัสถอนหายใจ ใช่ว่าเขาไม่รับรู้ว่ากรนันท์ตั้งใจจะหลบหน้าเขา
“นันท์คงจะเกลียดผมแล้ว”
ชายหนุ่มโยนดอกกุหลาบช่อโตทิ้งในกองขยะไม่ไกลนัก รินรดาเหลือบมองดอกกุหลาบช่อนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย
- Writer
