คล้ายมากจริงๆ (32)

1376 Words

หลายวันผ่านไป ริสาเริ่มคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมในบ้านและที่ทำงานของภูวิน เธอสามารถปรับตัวได้ดีในชีวิตประจำวัน และเริ่มรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้มากขึ้น การดูแลภูผาทุกวันทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ ถึงแม้ว่าเธอจะยังมีเรื่องบางอย่างที่คิดถึงอยู่บ้างเกี่ยวกับอดีตของตัวเอง แต่การใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้ทำให้เธอมีความสุข เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ริสากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน ภูวินก็ยุ่งอยู่กับการประชุมออนไลน์ เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ขัดจังหวะบรรยากาศสงบในห้อง เธอหยิบหูโทรศัพท์ขึ้นมา "สวัสดีค่ะ คุณริสาใช่ไหมคะ?" เสียงปลายสายเป็นครูที่โรงเรียนของภูผา "ใช่ค่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?" ริสาถามด้วยความสงสัย "คือว่าภูผาถูกเพื่อนในห้องแกล้งน่ะค่ะ ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เราอยากให้คุณพ่อคุณแม่มาที่โรงเรียนค่ะ พ่อแม่ของเด็กที่แกล้งภูผาก็อยู่ที่นี่แล้วด้วยค่ะ" เสียงปลายสายฟังดูเป็นกังวล ริสานิ่งไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD