หลายวันผ่านไป ริสาเริ่มคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมในบ้านและที่ทำงานของภูวิน เธอสามารถปรับตัวได้ดีในชีวิตประจำวัน และเริ่มรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้มากขึ้น การดูแลภูผาทุกวันทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ ถึงแม้ว่าเธอจะยังมีเรื่องบางอย่างที่คิดถึงอยู่บ้างเกี่ยวกับอดีตของตัวเอง แต่การใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้ทำให้เธอมีความสุข เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ริสากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน ภูวินก็ยุ่งอยู่กับการประชุมออนไลน์ เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ขัดจังหวะบรรยากาศสงบในห้อง เธอหยิบหูโทรศัพท์ขึ้นมา
"สวัสดีค่ะ คุณริสาใช่ไหมคะ?" เสียงปลายสายเป็นครูที่โรงเรียนของภูผา
"ใช่ค่ะ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?" ริสาถามด้วยความสงสัย
"คือว่าภูผาถูกเพื่อนในห้องแกล้งน่ะค่ะ ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย เราอยากให้คุณพ่อคุณแม่มาที่โรงเรียนค่ะ พ่อแม่ของเด็กที่แกล้งภูผาก็อยู่ที่นี่แล้วด้วยค่ะ" เสียงปลายสายฟังดูเป็นกังวล ริสานิ่งไ
