แค่เพื่อน (9)
1352 Words
ฉันจะบอกพี่ภูวินยังไงดีนะ หรือว่าจริงๆ แล้วบอกป๊าไปตรงๆ ดี ว่า พี่ภูวินแค่เพื่อนเฉยๆ แต่ถ้าทำแบบนั้นป๊าก็จะให้ฉันไปดูตัวอยู่เรื่อยๆ จนน่าเบื่อ จิ๊ ทำไมมันวุ่นวายแบบนี้นะ แต่ไอ้วามรู้สึกของฉันที่เวลาอยู่กับพี่เขามันคือความรู้สึกอะไรกัน ที่อบอุ่นแล้วก็เหมือนปลอดภัยไปด้วยในเวลาเดียวกัน
ติ๊ง! ติ๊ง!
พี่ภูวิน: ทำไรอยู่ ทำไมหายไปเลย
พี่ภูวิน: งานเยอะหรอ กินข้าวยัง ให้ไปหามั้ย
จิ๊ ให้จะกล้าบอกล่ะว่า เรากำลังเครียดเรื่องอะไร แต่จะว่าไปนะ ตอนนั้นที่เจอพี่ภูวินครั้งแรก เขาก็ดูอยากแต่งงานกับเราอยู่นะ เขาอาจจะอยากช่วยเราก็ได้ แต่ฉันไม่ได้อยากแต่งงานจริงๆนี่ ถ้าทำแบบนั้นก็ไม่กล้าอะไรกับการที่เรายอมรับว่า เราจะใช้ชีวิตที่เหลือกับพี่เขาไม่ใช่หรอ เพราะถ้าคิดจะแต่งงานแล้ว อยู่ๆ จะไปบอกให้หย่า พี่เขาจะรู้สึกยังไงล่ะ
"เห้อออออ! ถ้าฉันรีบหาคนที่ฉันอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตได้ก็ดีน่ะสิ"
.
" ไหนแฟนแก ไม่เห็นโผล่หัวมาเลย" ยังไม่ทันได้เดินไปไหนเลย ป๊าก็ทักขึ้นทันทีที่ฉันกลับมาถึงบ้าน ใครจะกล้าพามาและฉันก็ไม่มีแฟนด้วยซ้ำ อยากจะบ้าจริงๆ
"ขอความเป็นส่วนตัวหน่อยได้มั้ยป๊า อย่าเยอะเหอะ"
"ฉันไม่สนใจ ถ้าแกไม่พามาก็แล้วแต่แก แต่พรุ่งนี้ฉันจะพาแกไปเจอเพื่อนลูกชายฉันคนนึง แล้วแกก็ต้องไปด้วย เพราะฉันจะเป็นคนลากแกไปเอง"
"ป๊า!!!!!!!!" ฉันหมดคำจะพูดกับเขาจริงๆ เลย จะอยากให้ฉันแต่งงานอะไรกันหนาก็ไม่รู้ ฉันไม่อยากแต่งๆๆๆๆ แต่พูดไปก็ไร้ประโยชน์ อยากจะทำอะไรก็ทำเลย! ฉันเบื่อจะหนีเต็มทนแล้ว ฉันเลยส่ายหัวอย่างเอือมระอาก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
@ผับ PW
ปึ้ง! ปั้ง!
"เห้ย นายเป็นอะไรวะ วันนี้ดูอารมณ์ไม่ดีสุดๆเลย"
"มึงก็เงียบๆเถอะ กระซิบในห้องที่เงียบขนาดนี้คิดว่า นายเขาจะไม่ได้ยินหรือไง"
ก๊อก ก๊อก!
"ไอ้วิน มึงไม่คิดจะรับโทรศัพท์หน่อยหรอวะ กูโทรจนกูจะดับแล้ว" ผมหันไปมองหน้าไอ้นิวที่ผลักประตูเข้ามาแล้วก็บ่นอะไรไม่รู้ วันนี้ผมไม่ได้อารมณ์ดีแล้ว ผมก็ไม่ได้อยากคุยกับใครด้วย ก็เลยไม่ได้รับสายใคร
"กูไม่มีอารมณ์ กลับไปก่อน"
"แล้วมึงเป็นอะไร"
"ไม่รู้แต่กูไม่อยากคุย มึงกลับไปก่อน กูอารมณ์ไม่ดี มึงเข้าใจมั้ย!"
"นายมึงเป็นไรวะ ห๊ะ? ใครไปสะกัดขามันก่อนขึ้นบันไดหรือไง เออๆ กูกลับล่ะ แต่กูแค่จะบอกว่า กูเห็นคุณริสาเขาไปนั่งกับข้างใครไม่รู้ เลยจะโทรมาบอก แต่เสือกไม่รับ อย่างว่าอ่ะ กูก็มีคิดๆ อยู่ มึงคงไม่ได้......แอ๊ะ! คิดไร โอ๊ยยย! ไอ้วินปล่อยกู"
"ไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แล้วกินข้าวที่ไหน มึงเจอนานหรือยัง ทำไมไม่บอกกูให้เร็วกว่านี้" ผมรีบเดินเข้าไปหาไอ้นิวทันทีที่ได้ยินว่า มันเจอริสาเลย อย่าบอกนะว่า ที่เธอหายไปทั้งวันนี้เพราะไปอยู่กับไอ้นั้นอะนะ ไหนบอกไม่อยากแต่งงานไงวะ!
"โอ๊ยยยปล่อยก่อนได้มั้ย"
พรึ่บ!
"ไม่รู้เขากินข้าวกับใคร ตอนแรกคิดว่า เป็นมึง พอเข้าไปใกล้ๆ ก็เลยเห็นว่า เป็นคนอื่น แล้วก็เลยจะโทรมาบอกแต่มึงก็ไม่รับ ตอนแรกก็คิดว่า ช่างเถอะมึงคงไม่สนใจหรอก แต่กูแวะเอางานมาให้เลยจะบอกมาด้วยพอดี"
"ที่ไหน กินข้าวที่ไหน!"
"โอ๊ยยย! ที่xxxx"
พรึ่บ! ปัง!
"สาบานได้มั้ยไอ้เดลว่า นายมึงไม่ได้ชอบเขาอ่ะ ไหนบอกว่าแค่เพื่อน! แค่เครื่องมือไงวะ! โอ๊ยยย! ไอ้บ้านี้มันแรงเยอะชิบหาย"
ผมไม่เข้าเธอเลย ไหนบอกว่า ไม่อยากแต่งงานทำไมถึงได้ไปกินข้าวกับคนอื่นแบบนั้น แถมวันนี้ยังไม่ตอบแชทผมอีก ผมต้องไปเห็นกับตาตัวเองให้ได้ว่า ไอ้หมอนั้นมันคือใคร และมันดีกว่าผมตรงไหนทำไมเธอถึงเลือกมันก่อนผม!
"ป๊า แสบมากเลยนะที่ทำแบบนี้ ไหนบอกว่า พรุ่งนี้ไง" ฉันกัดฟันฝืนยิ้มพูดหลังจากที่ป๊าบอกว่า วันนี้จะพาฉันออกมากินข้าวข้างนอก แต่ที่ไหนได้นัดคนอื่นมาด้วยนี่สิ
"ฮ่าๆๆ ก็ถ้าฉันบอกแกล่วงหน้า แกคิดว่า ฉันไม่รู้หรือไงว่า แกจะทำยังไง เพราะฉะนั้นทำให้มันดีๆ มันเป็นความผิดแกเองที่ไม่ยอมให้แฟนแกมาเจอฉัน" พ่อฉันก็พูดกระซิบกลับมาเหมือนกัน ใบหน้ายิ้มแย้มแต่กัดฟันพูดใส่กันนี่มันลำบากจริงๆ
"เขาไม่ใช่แฟนหนู ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณค่ะ"
"จะไม่ใช่ได้ยังไง ก็เขามารับมาส่งแกทุกวัน แถมแกก็เป็นคนบอกเองว่า หนูจะแต่งงานกับเขา ไม่ใช่หรือไง ฮ่าๆๆ ขอบคุณครับ อร่อยเนอะครับ" ฉันปั้นหน้ายิ้มออกไป หลังจากที่กัดฟันพูดกับพ่อมานาน เห้ออ! วันนี้ยังไม่ได้คุยกับพี่ภูวินเลยแฮะ ทำไงดีนะ แล้วจะกินอีกนานมั้ยล่ะเนี้ย
"แล้วน้องริสาสวยมากเลยนะครับ สวยกว่าตอนเด็กๆ เยอะมากเลย"
"อ่อ ฮ่าๆ ค่ะ"
"อ่ะ! เอ่ออ พอดีว่า ยัยริสาพูดไม่ค่อยเก่ง อย่าไปสนใจเลยครับ ชวนน้องเขาคุยบ่อยๆ ก็คุ้นเคยเอง ไม่ได้เจอกันนานอะเนอะ"
"อ้อ ฮ่าๆๆๆ โอเคครับ พี่ไลก้านะครับ น้องริสาอาจจะลืมไปแล้ว ตอนเด็กๆ เราเจอกันบ่อยมากเลย"
"อ่าาา! ค่ะ น่าจะเด็กมาก แต่ก็พอจำได้อยู่ พี่ไลก้าก็หล่อขึ้นเยอะเลยนะคะ" ฉันพูดตอบตามมารยาทออกไป ใครจะไปจำได้ ตั้งแต่อายุเท่าไรกัน แล้วไอ้ตาแว่นนี้คือใคร ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
"แล้วน้องริสามีแฟนแล้วหรือยัง"
"อ่ะ.....เอ่อออ คือว่า"
พรึ่บ!
"มีแล้วครับ" //////O/////// พี่ภูวิน มาได้ยังไงล่ะเนี่ย
"นี่ นี่ใครกันครับ"
"ก็แฟนริสาไงครับ ที่รักทำไมมาอยู่ที่นี่อ่ะ ทักไปก็ไม่ตอบ เป็นเพราะมานั่งอยู่ในที่แบบนี้เองหรอ อ่าว! คุณพ่อตา สวัสดีครับ ผมภูวินครับ คนที่ไปรับส่งริสาบ่อยๆ ไงครับ พอดีผมไม่เคยได้เข้าไปในบ้านเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"บุรีนี่มันอะไรกัน ไอ้หนุ่มนี่คือใคร ไหนนายบอกว่า...."
"อ่อ ไม่ใช่ความผิดของคุณพ่อตาหรอกครับ พอดีผมกับริสากำลังศึกษาดูใจกันอยู่ได้ไม่นานมานี้ ก็เลยไม่ได้พาเข้าบ้าน แต่ก็ตั้งใจไว้บ้างแล้วแหละครับ ขอโทษด้วยจริงๆนะครับ"
"กำลังศึกษาดูใจกันอยู่ได้ไม่นานมานี้ แสดงว่า ยังมีโอกาสที่ริสาจะได้เลือกสินะครับ"
"ก็ไม่รู้สิครับ แต่ก็มีคนเข้ามาหาริสาตั้งเยอะ ก็ไม่รู้ทำไมเขายังเลือกผมอยู่ เท่าที่ผมดูก็พอจะบอกประมาณนึงว่า ไอ้พวกหน้าจืดๆ คงไม่มีโอกาสเท่าไรหรอกครับ " ตอนนี้เหมือนมีสายเปรี้ยงผ่าลงมากลางโต๊ะอาหารยังไงก็ไม่รู้ จนฉันต้องเอือมมือไปดึงเสื้อพี่เขาไว้
- Writer
