หวั่นไหวอะไร ก็แค่แต่งงานปลอม (12)

1479 Words

ภูวินถอนหายใจยาวหลังจากที่เพื่อนๆ เลิกกวนประสาทแล้ว ต่างคนก็กลับไปนั่งสนุกกันต่อในห้องนั่งเล่น แต่เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นทำให้เขาหันกลับไปมอง พบว่าริสาเดินออกมาจากห้องที่เขาให้เธอไปพัก "พี่ภูวิน..." เสียงเธอเรียกเบาๆ พลางก้มหน้าก้มตาทำให้พระเอกสงสัย "มีอะไรหรอ?" เขาถามแล้วเดินเข้าไปหา เห็นท่าทางเธอดูไม่ค่อยสบายใจเลยยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากช่วยเหลือเธอขึ้นมาทันที "คือ...ริสาอยากจะขอร้องอะไรสักอย่าง พี่จะช่วยได้ไหม?" เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา ตาดวงนั้นดูเว้าวอนและมีความกังวลแฝงอยู่จนพระเอกอดจะใจอ่อนไม่ได้ "ก็ลองพูดมาสิ ถ้าไม่เกินกำลังพี่ก็จะช่วย" เขาพยักหน้าเล็กน้อย ริสาสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะเริ่มพูด "พ่อริสา... เขาจะจับริสาแต่งงานกับคนที่ริสาไม่ชอบเลย พี่ภูวินช่วยริสาหน่อยได้มั้ย..." น้ำเสียงเธอเริ่มสั่น ภูวินมองหน้าเธอแล้วแอบอมยิ้ม ก่อนจะยื่นมือขึ้นลูบคางตัวเองอย่างครุ่นคิด "อืม...เมื่อก่อนพี่ขอแต่งงานกับริสา ทำไมไม่ตอบตกลง แล้วตอนนี้ถึงจะมาขอพี่แทนล่ะ?" ริสาอึ้งไปพักหนึ่ง เธอเม้มริมฝีปากแน่น ความรู้สึกขัดเขินและโกรธปนเปกันจนใบหน้าแดงก่ำ "พี่ภูวิน... ตอนนั้นมัน...มันไม่เหมือนกันนี่คะ!" "เหรอ?" เขาทำหน้าเหมือนไม่ค่อยสนใจ "งั้นถ้าให้พี่ช่วยตอนนี้...พี่จะต้องได้อะไรตอบแทนบ้าง?" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้ริสาหน้าแดงมากขึ้นไปอีก "พี่ภูวิน! ไม่เล่นได้ไหม ริสาขอจริงๆ นะ!" น้ำเสียงเธองอแงอย่างไม่พอใจ พระเอกแกล้งถอนหายใจยาวอีกครั้ง ทำหน้าเหมือนครุ่นคิด "เฮ้อ...แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะริสา ถ้าแต่งงานกันจริงๆ แล้วต้องมาแยกทางกันทีหลัง มันจะไม่ยุ่งยากหรอ?" ริสายืนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม "ริสาคิดดีแล้วค่ะ พี่ภูวินเป็นคนเดียวที่ริสาไว้ใจได้ ถ้าพี่ไม่ช่วย ริสาก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว" ตาของเธอเริ่มคลอด้วยน้ำตา ทำให้ภูวินรู้สึกผิดที่แกล้งเธอ "โอเค โอเค... ไม่ต้องร้องแล้ว" เขาพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ ยื่นมือไปลูบผมเธอเบาๆ "ก็ได้...พี่จะช่วย แต่ว่า..." เขายิ้มออกมา "พี่ไม่ได้ช่วยฟรีๆ หรอกนะ" ริสาเช็ดน้ำตาพลางเงยหน้ามองเขา "จะให้ริสาทำอะไรคะ?" "พี่ขอคิดดูก่อนนะ ว่าจะตอบแทนพี่ยังไงดี" เขาพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ริสายืนนิ่งไป พยายามเก็บความรู้สึกหลากหลายที่เข้ามาทับถม ใจหนึ่งเธอรู้สึกอบอุ่นที่ได้ยินคำพูดนี้จากเขา แต่อีกใจหนึ่งก็ยังไม่มั่นใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต "ขอบคุณนะคะพี่ภูวิน" เธอพูดออกมาในที่สุด "เอาเป็นว่าตามแผน... แต่ว่าห้ามให้ใครรู้นะว่าเราแค่แกล้งแต่งงานกัน" เขาย้ำ เธอพยักหน้าและยิ้มอีกครั้ง พระเอกหันหลังแล้วบอกตัวเองในใจว่าเขาต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้ และทำเหมือนทุกอย่างเป็นแค่แผนการ แต่ในใจลึกๆ เขารู้ดีว่าแผนนี้มันทำให้เขามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเธอ ซึ่งเขาไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองจะสามารถยอมปล่อยมือจากเธอได้เมื่อถึงเวลาที่ต้อง "หย่า" ตามแผนจริงๆ หรือเปล่า... . หลายวันต่อมา ริสานัดภูวินให้มาที่ร้านชุดแต่งงานเพื่อไปลองชุดด้วยกัน ความตื่นเต้นทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อเดินเข้าไปในร้านที่ตกแต่งอย่างสวยงาม “พี่ภูวิน มาช่วยริสาเลือกชุดแต่งงานหน่อยสิ!” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสดใส เมื่อเห็นเขาเดินตามเข้ามา ภูวินยิ้มให้เธอ “แน่นอน แต่พี่ว่ามันน่าจะเป็นชุดแต่งงานปลอมๆ นะ” เขายิ้มแหย่ ทำให้ริสาเลิกคิ้ว “จะพูดแบบนี้ทำไม! ต้องให้ดูจริงจังนะ!” เธอตอบพลางทำหน้าบึ้ง แต่ในใจกลับรู้สึกดีที่เขายังมีกวนประสาทอยู่ พนักงานร้านเข้ามาช่วยเลือกรายละเอียดชุดแต่งงานให้ริสา ในขณะที่ภูวินยืนอยู่ข้างๆ เขามองดูริสาในชุดที่เลือกมาอย่างสนใจ ชุดสีขาวเนื้อดี ประดับลูกไม้ดูอ่อนหวาน ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเธอแต่งชุดนี้ในวันจริงจะดูสวยขนาดไหน “พี่ว่าชุดนี้เข้ากับริสาดีนะ” เขาพูดขึ้นมาอย่างจริงจัง ริสาหันไปมองเขา ตาเป็นประกาย “จริงหรอคะ? ริสาชอบชุดนี้มากเลย!” เธอยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนที่จะหันไปพูดกับพนักงาน “ขอให้ลองใส่ชุดนี้ได้ไหมคะ?” ในขณะที่รอให้พนักงานช่วยจัดการชุด ริสารู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้แล้วกระซิบว่า “พี่รอดูเธอสวยๆ นะ” ริสาตัวแดงก่ำเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอรีบเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องลองชุด เมื่อกลับออกมาพร้อมชุดแต่งงาน ริสามองกระจกด้วยความตื่นเต้นและเขินอาย รูปลักษณ์ที่สะท้อนกลับมาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยาย “ว้าว... สวยมากเลย!” ภูวินพูดอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้และยิ้มให้เธอ “ริสาเหมือนเจ้าสาวจริงๆ” ริสาหัวเราะเบาๆ “พี่ภูวินพูดแบบนี้ไม่ทำให้ริสากดดันหรอกนะ!” “ไม่ต้องกดดันหรอก มันแค่แกล้งแต่งงานกันนะ” เขาพูดแบบขำๆ แต่ในใจของเขากลับรู้สึกว่าเธอสวยมากจริงๆ ต่อมาออกมาจากห้องลองชุดในชุดแต่งงานที่โชว์ความเซ็กซี่และสง่างาม ภูวินยืนอยู่ที่มุมห้อง เขาต้องห้ามใจไม่ให้มองเธอมากเกินไป แต่มันก็ยากเกินจะต้านทาน “พี่ภูวิน...” ริสาเรียกเสียงเบา น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ภูวินยืนนิ่งอย่างลังเล มองเธอด้วยสายตาที่ซับซ้อน “ชุดนี้...” เขาพูดเสียงหนักแน่น “มันโป๊ไปหรือเปล่า?” ริสาหยุดเดินทันที มองไปที่กระจกแล้วหันกลับมาหาเขา “มันดูดีออกนะคะ” ริสามั่นใจ แต่ในใจเธอเริ่มรู้สึกถึงความตึงเครียดจากท่าทีของภูวิน “ใช่ แต่มันทำให้พี่รู้สึกหวง...” เขาบอกเสียงต่ำ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นในท่าทางขำๆ “ใครจะมองเธอในชุดแบบนี้ก็ไม่รู้!” ริสาหัวเราะเบาๆ “แต่ถ้าใส่ชุดนี้แล้วทำให้พี่ภูวินหวง มันก็คุ้มไม่ใช่หรอ?” “หวงได้ หวงได้... แต่แค่ไม่ให้คนอื่นเห็น...” เขาพูดและทำหน้าเหมือนครุ่นคิด “ทำไมคะ? หรือว่าพี่กลัวว่าเธอจะมีคนมาจีบ?” ริสายิ้มอย่างมีเลศนัย “พี่จะไม่ยอมให้ใครมาจีบเธอ!” เขาพูดเสียงดัง จนทำให้ริสาตกใจแล้วหัวเราะออกมา “พี่ภูวิน ไม่ต้องโกรธขนาดนั้นก็ได้ค่ะ” “พี่ไม่โกรธ แค่หวง” เขาพูดเสียงต่ำและขยับเข้าไปใกล้เธอ “ถ้าเธอใส่ชุดนี้ไปงานแต่งของคนอื่น พี่จะไม่ยอมให้แต่ง!” “ทำไมล่ะคะ? ถ้าริสาต้องแต่งงาน พี่ภูวินก็ต้องช่วยริสานะ” ริสาทำหน้ากวนๆ “ช่วยแล้วต้องได้อะไรตอบแทน!” เขายิ้มกวนก่อนจะขยิบตาให้เธอ “อย่างน้อยก็ให้พี่เห็นว่าริสาใส่ชุดนี้แล้วสวยขนาดไหน” ริสาอมยิ้ม และรู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจ “ขอบคุณนะคะพี่ภูวินที่หวงริสา” “ริสาก็ควรคิดถึงความรู้สึกพี่บ้างนะ” เขาพูดเสียงหวานและยิ้มออกมา “ถ้าชุดนี้ทำให้พี่ภูวินหวง แสดงว่ามันต้องสวยมากเลย” เธอยิ้มหวานก่อนจะเดินไปดูตัวเองในกระจกอีกครั้ง ภูวินมองเธอด้วยความรู้สึกเต็มไปด้วยความรัก และในใจคิดว่าเขาต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ใครมาทำร้ายหัวใจของเธอ “เอาเป็นว่า ริสาไม่ต้องไปไหนกับใคร ถ้าจะใส่ชุดนี้ก็ต้องให้พี่อยู่ข้างๆ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “จะให้พี่ตามไปด้วยทุกงานเลยหรอคะ?” ริสายิ้มแล้วถาม “แน่นอน! เพราะพี่ไม่ยอมให้ใครมองเธอ” ริสาหัวเราะแล้วมองภูวินที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอรู้สึกดีใจที่เขาใส่ใจและหวงเธอขนาดนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more