NAZLI CEYLAN

Nazlı Ceylan kocasına, kocasıda başka bir kadına aşıktı. Yüreği kora düşmüş gibiydi bunu öğrendiğinden beri. Evlendiği gece bunu öğrenmişti. Gerçek tokat gibiydi. Sarsıcı ve afallatıcıydı. İstenmemek onu yıkmıştı. "Bilseydim evlenmezdim seninle." Yusuf kızgınca karısına baktı. "Demek bilseydin evlenmezdin öyle mi düşünceli karım benim!?" Nazlı Ceylan, "Dalga geçme!" diye parladı kocasına. "Söylemeliydin. Beni istemediğini söylemeliydin Yusuf." "İnsan bu kadar alçalmamalı değil mi Nazlı Ceylan,insan düşman aileden birini sevip evlenmemeli değil mi? Bakma bana öyle ne sandın seni sevip senden çocuklar yapacağımı mı düşündün mutlu mesut yaşarız falan ha? Tamda böyle düşündün sen. Senden kaç yaş büyüğüm farkında mısın? Aramızda tam dokuz yaş var. Sen kadın değil çocuksun daha. On dokuz yaşında bir çocuk!" "Boşanırız olur biter. Sende o pek süslü Nazenin'le evlenirsin." Seviyordu kocasını. Fakat başka bir kadın için yüreğinin çarpmasını hazmedemiyordu Nazlı Ceylan. Kendi elleriyle yüreğini söküp, üstünde tepinmek istiyordu kocasını sevdiği için. O kadar isteyeni, seveni varken o Yusuf'a tutulmuştu. Ne düşman olmaları ne de Yusuf'un hapiste olması engel değildi onun için. "Boşanalım da yeniden düşman olalım. Bu sefer sizinkiler de bizden birinin canını alır. Sonra sıra bize gelir!" "Sen zaten karının canını aldın Yusuf. Göreceksin bak hiç beklemediğin anda bende seni öldüreceğim. Seni yeniden yaşatmam için çırpınacaksın ve o gün geldiğinde hiç merhamet etmeyeceğim sana."