เชลยแค้น

หัสดิน หรือดิน ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาผู้ซึ่งมีเสน่ห์แบบร้าย ๆ จนสาวเล็กสาวใหญ่คลั่งไคล้กันทั่ว แต่สายตาของเขาไม่ได้มีไว้เหลือบแลหญิงคนไหนนอกจาก 'น้ำหวาน' แฟนสาวคนสนิทกำลังมีแผลนแต่งงานกันอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เขาเป็นคนที่เชื่อมั่นในความรักและคิดมาเสมอว่าเขาคือผู้ชายที่โชคดีได้ครอบครองรักแท้ หากแต่ทุกอย่างต้องมาพังทลายย่อยยับไม่เป็นท่า เมื่อในวันที่ฟ้าโปรดนำทางให้ไปพบเจอกับความจริงบางอย่าง เมื่อในคืนวันเกิดของแฟนสาว เขาได้บินกลับมาจากต่างประเทศพร้อมเตรียมเซอร์ไพรส์วันเกิดเธอ แต่ทว่า กลับต้องมาเจอภาพบาดตาและบาดใจ เมื่อภรรยาในอนาคตมีเพียงผ้าขนหนูห่มกาย ในขณะที่เพื่อนชายคนสนิทสวมแต่กางเกงตัวเดียวนอนนัวเนียกอดจูบกันอยู่บนเตียงนอนในคอนโด ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อหน้าชายืนมองภาพเบื้องหน้าระคนอ่อนแรง “มันคืออะไร!” หัสดินตะโกนดังสุดเสียง “พี่ดิน...” เสียงเรียกชื่อร้าวรานระคนตกใจของแฟนสาว ทำให้หัสดินยิ่งอยากจะเข้าไปกระชากหัวอีผู้หญิงร่าน ที่แม่งเอาได้แม้กระทั่งเพื่อนของแฟนตัวเอง “สารเลว” เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ว่าถูกแฟนสาวสวมเขา “พี่ดิน ฟังหวานก่อนนะ” หล่อนพยายามจะเดินเข้าใกล้มาหาเขา ทว่าเขากลับถอยห่างออกจากตัวเธอ นัยน์ตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความโกรธเกลียดและแค้นในเวลาเดียวกัน “เธอเล่นชู้ เธอนอกใจพี่มากี่ครั้งแล้ว” ช่างเป็นคำถามที่แทงใจเขาเหลือคณา “หวานไม่เคยเล่นชู้” เมริน หรือ น้ำหวาน หญิงสาวคนรักที่กำลังกอดจูบกับชายหนุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา ที่มีสีหน้าเรียบเฉยไม่รู้สึกสำนึกอะไรเลย “แล้วที่เธอกับมัน...” เขาชี้มายังชายอีกคนที่นั่งนิ่งไร้อารมณ์ทางสีหน้า ไม่มีความกลัว ไม่มีความรู้สึกผิดใดใด ราวกับว่าเหตุการณ์ในที่นี่ไม่มีเขาอยู่ร่วม “มันไม่มีอะไรค่ะ” หล่อนแก้ตัวหน้าด้าน ๆ “พี่ดินช่วยฟังหวานอธิบายก่อน ได้มั้ยคะ” หล่อนเอ่ย “ฟังเหรอ? หึ!” เขาแค่นเสียงหัวเราะเยาะให้กับน้ำคำแก้ตัวนั้น เห็นตำตาว่าเธอนอกกายนอนกับชายอื่น แล้วยังมีหน้าบอกให้เขาฟังหล่อนอธิบายอีก “เธอจะแก้ตัวยังไง มันก็ฟังไม่ขึ้นหรอก” หัสดินเอ่ยน้ำเสียงเย็นชาแต่หัวใจนั้นเจ็บปวด “........” หล่อนยืนเงียบเมื่ออีกฝ่ายไม่รอฟังคำอธิบาย ก็ดี! เขาอยากจะคิดยังไงก็ช่างเหอะ หล่อนโนแคร์ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วต่อไปหล่อนจะได้ไม่ต้องมาระแว้ดระวังกลัวถูกจับได้อีก “ที่ผ่านมา เธอเคยรักพี่บ้างมั้ยวะ ทำไมถึงทำกับพี่แบบนี้” หัสดินรู้สึกยืนเคว้งคว้างอย่างโดดเดี่ยว กลับทำอะไรไม่ถูก นอกจากต้องข่มอารมณ์เอาไว้ “หวานไม่รู้” หล่อนเคยรักเขามากแต่พอนานวันเข้า ก็รู้สึกเบื่อหน่าย และไม่รู้ว่าเลิกรักเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ หล่อนรู้สึกแค่ต้องการใครสักคนที่ทำให้หล่อนมีความสุขกับเรื่องบนเตียง ซึ่งหัสดินให้หล่อนได้ไม่เต็มที่ “พี่ขอโทษนะที่ไม่ค่อยมีเวลาให้” ส่วนหนึ่งมันมาจากเขาที่ต้องทำงานหนัก ทว่านอกจากโดนทำร้ายจิตใจแล้ว และไม่เข้าใจทำไมต้องขอโทษหล่อน ณ เวลานี้ชายหนุ่มนั้นรอว่าหล่อนจะแก้ตัวและอธิบายกับเรื่องพวกนี้ยังไง อยากเห็นถึงความพยายามที่แสดงออกว่าหล่อนยังรักผู้ชายที่ชื่อหัสดินอยู่ “หวานถูกเขาวางยา รู้สึกตัวอีกทีก็เปลือยแล้วค่ะ” สุดท้ายหล่อนก็แสร้งพยายามทำเหมือนอยากอธิบาย “โดนวางยาเหรอ แล้วไอ้ที่นัวเนียกันอยู่บนเตียง มันหมายความว่ายังไง” เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบให้กันได้ ไม่ต้องตอบเขาก็รู้ว่าความจริงมันคือเธอนอกใจ “........” “เธอ...ฮึก” น้ำตาและเสียงสะอื้นทุ้ม ๆ ของชายหนุ่มที่เจ็บปวดใจสุด ๆ หล่อนตอบแทนความรักที่เขามอบให้กับหล่อนด้วยการนอกใจมากี่ครั้งแล้ว รักกันมาสิบกว่าปี แต่วันนี้มันแหลกสลายย่อยยับไปต่อหน้าเพียงเวลาแค่สิบวันที่ไปทำงานต่างประเทศ “โอเค ๆ หวานยอมรับก็ได้ พี่ดินให้โอกาสหวานแก้ตัวนะ” หล่อนพูดเหมือนไม่สำนึก กระทั่งคนที่ยืนเงียบมานานเอ่ยแทรกขึ้นบ้าง “ใครเขาจะให้โอกาสผู้หญิงที่ไม่รู้จักพอกันล่ะ” อนิรุทธ์ หรือ รุท เพื่อนรักของหัสดินเอ่ยขึ้นหลังจากที่ได้จังหวะ ทั้งหมดเป็นแผนการกระชากหน้ากาก ของผู้หญิงร่านอย่างน้ำหวานสำเร็จ สองหนุ่มสบตากัน “........” เมลินมองผู้ชายสองคนสลับกัน “ขอบใจมากไอ้รุท ที่ช่วยให้กูตาสว่าง” หัสดินเอ่ยขอบคุณเพื่อนรัก “เล็กน้อยน่า ที่เหลือก็จัดการกันเอง” นี่เป็นแผนพิสูจน์ว่าที่ภรรยาของหนุ่มเจ้าของบ่อนกาสิโนหรูและกว้างใหญ่เป็นไหน ๆ เขาอยากรู้ว่าสตรีนางนี้จะรักและมั่นคงต่อผู้ชายอย่างเขามากแค่ไหน จนวันหนึ่งความลับได้ถูกเปิดเผยเมื่อความร่านเริ่มปิดบังไม่มิด หล่อนสวมเขาให้หัสดินซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตั้งแต่พ่อบ้านคนขับรถบอดี้การ์ด หรือแม้กระทั่งอนิรุทเพื่อนชายคนสนิทของเขา ครั้งนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับเพื่อนคนนี้ ที่กล้าบอกความจริงว่าเมียของเพื่อนกำลังจะกินเขา พออนิรุทธ์เดินผ่านหน้าเจ้าหล่อนก็เริ่ม “นี่พี่หลอกหวาน พี่หลอกหวานทำไม!” หล่อนตวาดถามระคนโกรธเคือง อนิรุทธ์แสยะยิ้มก่อนเอ่ย “แล้วเธอล่ะ มาหลอกเพื่อนฉันทำไม” อนิรุทธ์สวนกลับทันควันทำให้หล่อนยิ่งโมโห “กรี๊ดพี่รุท” หล่อนกรีดเสียงโวยวายใส่เขา “อย่าเดินหนีหวานนะ กลับมารับผิดชอบกันเดี๋ยวนี้” “รับผิดชอบอะไร เธอยอมให้ฉันเองนะ” อนิรุทธ์ตอบก่อนจะเดินออกไปจนหมด เมลินรีบวิ่งไปที่ประตูหมายใจจะรั้งเขาเอาไว้ แต่ทว่า... “เธอทำกับพี่แบบนี้ได้ยังไงกัน” ก่อนจะหันมาสนใจคนตรงหน้าต่อ แววตาหล่อนนั้นชิงชังเขามาก ก่อนตอบออกไปว่า “ก็หวานไม่ได้รักพี่ดินแล้วไง” หล่อนเอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าเรียบเฉยไม่รู้สึกรู้สาอะไรสักนิด ก่อนนี้ก็ทำเหมือนกลัวว่าหัสดินจะเข้าใจผิด ที่ไหนได้แม่งก็แค่การแสดงหลอก ๆ “แล้วทนคบอยู่ทำไมมาตั้งหลายปี กูรักมึงแทบตาย” เขาละจากความเป็นผู้ชายสุภาพสาดคำหยาบและแทนชื่อตนเป็นกูมึงครั้งแรก แต่ว่าอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว ก่อนตอบ “บอกให้เอาบุญก็ได้ค่ะ ที่จริงหวานรักพี่ดินมากนะ แต่...” หล่อนไม่พูดต่อ “แต่อะไร” “วันที่พี่ดินตบหน้าหวาน ทำร้ายร่างกายหวาน จำมันได้มั้ย” หล่อนไม่เคยลืมหรอก “........” เขาสะอึกเพราะมันคือความจริง “พี่พลั้งมือ” เขาพลั้งมือเมื่อตอนนั้นถูกหล่อนยั่วโมโห “พลั้งมือเหรอ พี่ทำหวานเกือบตายเลยนะ” หล่อนขยี้ความผิดของอีกฝ่ายทั้งที่สาเหตุมันก็มาจากตนเอง แต่ที่หล่อนเกลียดคือด้านมืดของเขาต่างหาก “ก็พี่หึงเธอไง” ใช่! เหตุการณ์ในครั้งนั้นคือเขาดื่มหนักจนเมามาก และหึงหวงเมลินจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ทั้งต่อว่าและเผลอลงไม้ลงมือ แต่เขาก็ได้ขอโทษและชดใช้ด้วยการซื้อบ้านหลังใหญ่รวมถึงคอนโดหรู ซึ่งหล่อนก็พอใจอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าหล่อนจะใช้มันมาเป็นข้ออ้างเพื่อต่อว่าและนอกใจกัน “หวานนอนกับคนอื่นมาตลอด รวมถึงคนขับรถก็ด้วย อืม! คนล่าสุดก็พี่รุทไงคะ” หล่อนพูดโดยไม่อาย รอบกายหัสดินมีแต่ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาจึงไม่แปลกที่หล่อนจะพลีกายถวายตัวให้คนอื่นง่าย ๆ แต่ผู้ชายพวกนั้นก็ไม่คิดจะกินบนเรือนขี้รดบนหลังคาเจ้านาย “น้ำหวาน” เขาครางเสียงแผ่วรู้สึกจุกในอก “พี่บังคับให้หวานต้องพูดออกมาเองนะ” “ไม่จริงใช่ไหม” ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าถูกหล่อนสวมเขามาตลอด ก็ยังจะหลอกตัวเองอยู่แบบนั้น “ก็ชอบทำตัวเป็นไอ้โง่อยู่แบบนี้ไง” ก่อนมาสะอึกก็ตรงนี้ที่ทำให้หัสดินถึงกับหน้าเปลี่ยน นัยน์ตาคมกริบนั้นแดงก่ำ มีน้ำสีใสเออคลอเบ้าพร้อมจะไหลออกมา เพราะความโง่น่ะหรือที่หล่อนตอบเขากลับมา “ไหน ๆ ก็รู้ความจริงแล้ว เราเลิกกันเถอะค่ะ ทนคบไปก็ไม่รอดหรอก เพราะหวานไม่ได้รักคุณ” หล่อนเรียกแทนชื่อเขาเป็นคนอื่นได้อย่างง่ายดาย