Akın'dan
Kardeşim doğduğunda ben dört yaşındaydım. Ona dair fazla bir şey hatırlamıyordum. Hatta neredeyse hiç bir şey yoktu onunla ilgili hafızamda. Sadece ismi vardı. Emel. O doğduktan sonra annem benimle yatmaz olmuş hep Emel ile ilgilenir olmuştu. Boş olduğu zamanlarda da uyurdu. Sonra ben beş yaşına geldiğimde Emel artık yok dediler. Hastaydı. Öldü. Zaten küçüktüm. Anlamamıştım. Önceden yoktu şimdide olmaması umrumda değildi. Annem yine bana kalmıştı. O yüzden sevinmiştim bile. Beş yaşındaki çocuktan başka ne beklenirdi ki zaten. Büyüdükçe bir kardeşim olduğunu ve öldüğünün mantığını anlamaya başlamış ve bazen anneme onun nasıl göründüğünü sorar olmuştum. Doğduğu zaman çekilen bir fotoğraftan başka bir eşyası yoktu. On iki yaşındayken bir kardeşim daha oldu. Onu hatırlıyordum işte. O
