Aklından
Etrafımı saran karanlığın bu kadar yoğununu daha önce yaşamamıştım. Öyle bir karanlıktı ki sanki boğazımı sıkıyor nefes almamı engelliyordu. Bu seferki titrememin dışarıdan fark edildiğini biliyordum. Kafamı çevirip karanlığın sahibine baktığımda Hüseyin denen adamı yani İsmail'in babasını gördüm . Gözlerim illaki onun üzerinde sabitlendiğinde ortada yanlış birşeylerin olduğunun farkındaydım. Ve bu da o adamdan kaynaklanıyordu.
Önümde duran İsmaile odaklandım.
" Ne videosu anlat bana "
İsmail korktuğu belli gözlerimin içine bakarken ceylan yanımda hareketlendi ve benim gibi çökerek kulağıma yaklaştı. Olanları anlatırken duyduklarıma inanmak benim için zordu. İsmail'i alıp bir köşede konuşmak istesem garip kaçabilirdi. Ya da dikkat çekebilirdi. Ayaklandım ve bizimle ilgilenen
