พรึ่บ!
“ปลายฝน!” ชายหนุ่มตะโกนออกมาเมื่อร่างบางหมุนตัวเดินหนีด้วยความรวดเร็ว ขณะที่วาโยก็ได้ก้าวขาตามไปด้วยความฉับไวเช่นกัน และขาที่ยาวกว่าทำให้ชายหนุ่มเดินไปถึงตัวของเธอด้วยความรวดเร็ว
หมับ!
“ปล่อยฉัน!” เสียงตะคอกของร่างบางไม่ได้นำพาให้เขาได้ทำตาม วาโยออกแรงดึงเรียวแขนของหญิงสาวให้เดินตามมาด้วยพละกำลังที่เขามี ชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอคงไม่ฟังอะไรเขาแล้ว และตอนนี้เขาก็ไม่อยากให้เธอตากฝนนาน
“ปลายฝน” วาโยหันกลับมามองร่างบางที่เธอตัดสินใจทิ้งตัวลงนั่ง เพราะรู้ว่าเขาต้องดึงเธอขึ้นรถแน่ ๆ เธอไม่อยากไปกับเขาแล้ว
แต่ทว่า
พรึ่บ!
“นายจะทำอะไรวาโย ปล่อยฉัน! กรี๊ดดด ช่วยด้วย!” ร่างบางลอยหวืดขึ้นเหนือพื้นเมื่อชายหนุ่มช้อนตัวเธอขึ้นแนบอก ปลายฝนส่งเสียงร้องออกมาเสียงดังแต่ก็ไม่มีใครอยู่แถวนี้นอกจากรถที่แล่นไปแล่นมาบนถนนใหญ่
วาโยไม่ได้สนใจเสียงร้องของเธอรวมถึงกำปั้นเล็กของเธอที่ยกขึ้นทุบตีเขา ร่างบาง
