Bad Love of Prince รักร้ายของคุณชาย

~ Chapter 6 .1~

ก๊อก ก๊อก~

“แอ๊ดดดด…”

หญิงสาวหันหน้าไปมองผู้มาใหม่ ซึ่งเธอก็พบว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟเครื่องดื่ม เธอเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำผลไม้ ซึ่งปลายฝนก็ยื่นมือไปรับเป็นปกติ เพราะว่านี่ก็เป็นบริการที่ทางคลับมีให้นางโชว์แบบเธอ

“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มให้พนักงานเสิร์ฟคนนี้ ก่อนจะหันหน้ากลับบมาเช็ดเครื่องสำอางออกจากใบหน้าจนหมดเกลี้ยง และหญิงสาวก็ได้ดื่มน้ำผลไม้นี้จนหมดเกลี้ยงเช่นกัน

ปลายฝนนั่งเอนแผ่นหลังลงกับพนักพิงเก้าอี้ หญิงสาวนั่งรอเพื่อรับเงินจากการโชว์ของเธอ แต่พอนั่งไปนาน ๆ เธอกลับรู้สึกร้อนขึ้นมาจนต้องยื่นมือไปจับเอารีโมทแอร์มาปรับลดอุณหภูมิลง และยิ่งนั่งรอไปเรื่อย ๆ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ จนต้องนำพาตัวเองไปนอนลงที่โซฟาตัวยาวภายในห้องแต่งตัว

ขณะที่วาโยที่กำลังนั่งรอดักปลายฝนอยู่นั้นตัดสินใจลุกขึ้นก่อนที่เขาจะแอบเดินเข้าไปหลังคลับเพราะว่านี่ก็นานมากแล้วแต่ปลายฝนก็ยังไม่ออกมา เขากลัวว่าเธอจะกลับไปแล้วน่ะสิ กลัวว่าตัวเองกำลังรอเก้อ

ชายหนุ่มหันรีหันขวางเดินเข้าไปหลังเวทีเหมือนที่เขาเคยเข้ามาครั้งก่อน สายตาคมไล่ส่องผ่านกระจกเล็ก ๆ บนบานประตูทีละห้อง ก่อนที่เขาจะพบกับร่างบางคุ้นตา

ก๊อก ก๊อก~

ฝ่ามือหนายกขึ้นเคาะประตูเพื่อปลุกร่างบางที่กำลังหลับอยู่บนโซฟาตัวยาวอยู่ข้างใน แต่ว่าเธอก็ไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นมา มันทำให้เขาเลื่อนฝ่ามือไปจับลูกบิด ก่อนที่เขาจะพบว่าประตูไม่ได้ล็อก

แกร็ก~

วาโยยิ้มร่าออกมา เขาแค่อยากเข้าไปแกล้งเธอเพียงแค่นั้น ชายหนุ่มเดินมาหยุดมองใบหน้านวลก่อนที่คิ้วหนาดกดำของเขาจะขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย เพราะบนใบหน้าของปลายฝนมีเหงื่อเม็ดเล็กเกาะพราวเต็มไปหมด และความรู้สึกที่กำลังร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ปลายฝนเธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา

พรึ่บ!

วาโยตกใจผงะใบหน้าไปข้างหลังเมื่ออยู่ ๆ ปลายฝนก็ลืมตาขึ้น เธอหายใจหอบถี่และไม่ได้โวยวายออกมาอย่างที่ควรจะเป็นเมื่อเห็นเขา

ร่างสูงของชายหนุ่มที่เธอรู้ว่าเขาชื่ออะไร แต่ว่าภาพมันเลือนรางมาก ริมฝีปากบางขยับไปมาเหมือนกับกำลังจะพูดอะไรแต่ทว่ามันกลับไม่มีเสียงออกมา เห็นดังนั้นวาโยก็เลยโน้มใบหน้าลงเพื่อฟังสิ่งที่เธอจะพูด

“หือ?” ชายหนุ่มรู้สึกมึนงง และรู้สึกแปลก ๆ กับท่าทีของเธอคนนี้ ขณะที่ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบนั้นทำให้ปลายฝนมีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้น

“หอมจัง” ก่อนหน้านี้เธอคิดจะขอน้ำดื่มเพื่อคลายความร้อนที่เกิดขึ้น แต่ทว่าพอวาโยยื่นใบหน้ามา กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของชายชาตรีก็ลอยเขามาแตะปลายจมูกโค้งมนทันที

“อะไรนะ” ไม่มั่นใจว่าเขาได้ยินอะไรผิดไป ทำไมอยู่ดี ๆ เธอถึงพูดอะไรแบบนี้ออกมา ก่อนที่ฝ่ามือเล็กของหญิงสาวจะยกขึ้นวางลงที่ไหล่หนาของเขา

“ฉัน…ร้อน”

“หือ? …” วาโยยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่ ตั้งแต่ที่ก้าวขาเข้ามาในห้องแห่งนี้ เขารู้สึกว่ามันหนาวมากเหมือนกับว่าปรับแอร์จนติดลบอย่างนั้นแหละ แต่ทว่าเธอคนนี้กลับบอกว่าร้อน

“เธอ…เป็นอะไรหรือเปล่า” ฝ่ามือบางกำเสื้อของเขาแน่น ก่อนที่เธอจะออกแรงดึงร่างหนาเข้าหาตัวเองอย่างแรงมันทำให้วาโยเสียหลักล้มลงคร่อมร่างบางที่นอนราบบนโซฟาทันที

พรึ่บ!

“หอม” เธอพึมพำออกมาราวกับเสียสติ ปลายฝนผงกศีรษะเข้าหาใบหน้าคมสันที่ยังมีความรู้สึกตกใจอยู่บนใบหน้า

“เธอทำอะไร…รู้ตัวหรือเปล่า”

“วาโย…” หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถามของเขา เธอกลับเอ่ยเรียกชื่อของเขาออกมาแทน ปลายจมูกโค้งมนแตะลงที่แก้มสากราวกับว่าเธอกำลังสูดดมกลิ่นกายของเขา

“ปลายฝน…” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกเธอเพื่อเรียกสติ หรือเธอจะกำลังละเมออยู่ เขาก็เลยไม่ได้หักห้ามอะไรเธอ ขณะที่ปลายฝนใช้ฝ่ามือเลื่อนขึ้นลูบท้ายทอยของเขา ก่อนที่เธอจะทำเรื่องที่ทำให้วาโยต้องตกใจมากกว่าเดิม

ปลายฝนเลื่อนใบหน้าเข้าหาซอกคอของเขาก่อนที่เธอจะกดริมฝีปากลงจูบต้นคอของวาโย กลิ่นกายของเขาทำให้เธอรู้สึกร้อนขึ้นมากกว่าเดิม

“ชิบหาย…” วาโยสบถออกมาเพราะว่าตอนนี้เขากำลังถูกปลุกขึ้น ชายหนุ่มจับฝ่ามือของหญิงสาวออกจากลำคอของเขา ก่อนที่เขาจะหยัดกายลุกขึ้น ขณะที่ปลายฝนค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนเช่นกัน เธอมองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้มราวกับว่าเธอกำลังมีความต้องการทางเพศสูงมาก ขณะที่วาโยก็เริ่มสงสัยขึ้นมาอย่างหนัก ชายหนุ่มหมุนตัวมองไปรอบห้องแต่งตัวเพื่อหาอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาสามารถตอบคำถามของตัวเองที่กำลังคิดอยู่ภายในหัวได้ และคำพูดของผู้ชายคนนั้นมันยังดังเข้ามาในหัวของเขา คำพูดที่บอกว่าต้องการซื้อตัวปลายฝน และทันใดนั้นเขาก็เห็นแก้วน้ำที่ยังมีน้ำผลไม้อยู่ในแก้วเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้ง

แต่ทว่า

ร่างของเธอกลับเปลือยเปล่าซะแล้ว

“ปลายฝน…”

“ฉันรู้สึก อึก…รู้สึก ไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร” หญิงสาวถอดเสื้อผ้าออกจนไม่เหลืออะไรปกปิดเรือนร่างเลยสักนิด ก่อนที่วาโยจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าของหญิงสาวขึ้นมาเพื่อจัดการสวมใส่ให้เธอดังเดิม

“เธอต้องไปโรง’ บาล” เขาพูดออกมาเสียงแหบแห้ง เพราะเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอมันทำให้เขามีความรู้สึกต้องการไม่ต่างจากเธอเลยสักนิด แต่แล้ว

“ทำให้ฉันได้ไหม…” ขณะที่ชายหนุ่มกำลังใส่เสื้อยืดสีขาวให้ปลายฝน เธอกลับเอ่ยถามเขาออกมา

“หึ ถ้าฉันทำ เธอจะเสียใจหรือเปล่า”

“ไม่ ไม่เลย” ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้านวลนิ่ง ก่อนที่เขาจะยกยิ้มออกมาบาง ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะทำในสิ่งที่เธอร้องขอ แต่ทว่าเขากลับใส่เสื้อผ้าให้เธอต่อ

“เธอไม่อยากหรอก” เขาไม่อยากฉวยโอกาสที่เธอมีความต้องการเพราะถูกวางยา ชายหนุ่มจับร่างอ่อนปวกเปียกนี้ใส่เสื้อผ้าด้วยความรวดเร็ว และเธอก็รู้สึกดีมากที่เขาจับต้องเนื้อตัวเธอแบบนี้ ก่อนที่วาโยจะช้อนร่างบางขึ้นแนบอก

“วาโย ฉัน…ฮรืออออ” ปลายฝนร้องไห้ออกมาเมื่อเธอรู้สึกร้อนไปทั่วร่าง ขณะที่ชายหนุ่มกำลังอุ้มร่างของเธอออกไปทางด้านหลังคลับเพื่อไม่ให้ชายคนนั้นที่เขาสงสัยว่าเป็นคนวางยาปลายฝนได้เห็น แต่พอเห็นว่าเธอร้องไห้แบบนี้มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอกำลังจะทนไม่ไหว ประกอบกับเมื่อวานที่เขาเดินทางจากคลับนี้ไปโรงพยาบาลมันทำให้เขารู้ว่าระยะทางจากคลับนี้ไปยังโรงพยาบาลนั้นไกลมากแค่ไหน เธอจะทนได้ไหม อันนี้เขาไม่มั่นใจเลย

“เธอไหวหรือเปล่า”

“ฮึก ไม่เลย ฮรืออ~” ร่างหนาใหญ่หยุดชะงักฝีเท้าทันทีที่หญิงสาวร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม เขายืนครุ่นคิดเพียงครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะตัดสินใจหมุนตัวกลับเข้าไปในคลับ และเดินไปขึ้นบันไดสีแดงอีกฝั่งหนึ่งของคลับ เพื่อขึ้นไปยังชั้นสองที่เป็นห้องพัก และตอนนี้เขาก็คงต้องเปิดห้องเหมือนกับเพื่อนของเขาเสียแล้วล่ะ...