“นายมันเจ้าเล่ห์ชะมัดวาโย” บอกตรง ๆ นะ ถ้าเขาบอกฉันว่าจะซื้อให้ ฉันก็รับโดยไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว เพราะฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อเล่นตัวเรื่องเงินหรอกนะ
วาโยไหวไหล่ขึ้น เหมือนจะบอกว่าก็คงอย่างนั้น ฉันถึงได้ยกยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ฉันไม่ได้ยิ้มแบบนี้นานแค่ไหนแล้ว ไม่หรอก ฉันไม่เคยยิ้มแบบนี้เลยต่างหากล่ะ “เมื่อกี้ ป้าเขาหมายถึงพระพาย”
“หือ อ้อ” ฉันพยักหน้าเข้าใจ เพื่อนผู้หญิงของเขาคือผู้หญิงตัวเล็กวันนั้นสินะ ก่อนที่วาโยจะได้พูดอะไรอีกคุณป้าก็มาเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวพอดี
“ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มให้คุณป้า ฉันเข้าใจพนักงานเสิร์ฟเป็นอย่างดี ก็เลยชอบพูดขอบใจเวลามีพนักงานมาเสิร์ฟอะไรให้
“ฉันไม่คิดเลยว่าลูกคุณหนูอย่างนายจะกินอะไรแบบนี้ด้วย
“เธอชอบคิดไปเอง”
“_”
“แต่ก็ถูก พระพายมันชอบกิน ฉันก็เลยมาเป็นเพื่อนบางครั้ง” ฉันพยักหน้าเข้าใจ เขาเคยกินเพราะเพื่อนของเขานี่เอง แต่แล้ว
“แต่รอบนี้ฉันมากินเพราะเธอ” ฉันชะงั
