ตอนที่ 3 คนน่ากลัว
696 Words
"อ้าาา....อูยยยย.....คุณลี......ซี๊ดดดดดด"
ผู้หญิงคนนั้นครางไม่หยุด และเริ่มเสียงดังขึ้นซึ่งดูเหมือนว่าจะทำให้ผู้ชายคนนั้นไม่พอใจ
"หุบปาก! ร้องเรียกแขกมาดูหรือไง"
ตอนนี้บัวเข้าใจชัดเจนเมื่อภาพนั้นกระจ่างชัดขึ้นหลังจากที่ตาของเธอพร่ามัวเพราะความหล่อ
เชี้ยแล้วกู ตอนนี้กูกำลังเห็นคนสองคนกำลังสมสู่กันอยู่....ที่สำคัญ อิห่า แหม!ร้องซะเหมือนโดนเชือดเลย
บัวเผลอจ้องมองชั่วครู่ ตัวของเธอยังแข็งด้วยความรู้สึกตกใจ จนกระทั่งคนสองคนเหมือนจะรู้แล้วว่าตอนนี้มีบุคคลที่สามอยู่ในห้องแห่งนี้ด้วย
จู่ ๆ ผู้ชายคนนั้นก้หันมามองเธอ เขาจ้องบัวตาเป็นมันและดูเหมือนว่าจะซอยสะโพกรัวเร็วอัดใส่ร่องของผู้หญิงคนนั้นในขณะที่มองหน้าสวย ๆ ของบัว
ถูกจับได้ว่าแอบดูคนลักลอบเอากัน บัวถึงกับมือสั่นเธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวยังกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เมื่อสายตานั้นจ้องเธอเหมือนเธอเป็นเหยื่ออันโอชะ
บัวเม้มปากหายเมาเป็นปลิดทิ้ง ผู้ชายคนนั้นเลิกคิ้วท้าทาย ดวงตาพราวระยิบยังยกมุมปากคล้ายยิ้ม ทว่ารอยยิ้มนี้กลับทำให้บัวถึงกับขนลุกชันทั่วร่างกาย
ปัง!!
เธอไม่รอช้า ปิดประตูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเดินออกมาจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
....แม่งหล่อมาก แต่น่ากลัวมากเหมือนกัน... เธอยังรู้สึกขนลุกไม่หาย กลัวจับใจยิ่งกว่าเห็นผี กระทั่งเดินเข้ามาที่หลังร้านตรงนี้ยังเสียงดังและมีคนเยอะขึ้นให้บัวอุ่นใจ บัวสะบัดใบหน้าสวยหวานไปมาไล่ความรู้สึกกลัวที่ยังจับหัวใจของเธอออกไปให้หมด
"เฮ้อออ....ถึงซักที"
..หญิงสาวกดโทรกับไปใหม่อีกครั้ง...รอสักพัก..ปลายสายก็กดรับ..
"แม่จ๋าาา...."
[ อยู่ไหนฮึยัยตัวดี..แม่โทรไปตั้งหลายสาย ]
" อยู่ข้างนอกค่ะแม่...หนูออกมาผ่อนคลายสมองหน่อย..ช่วงนี้เรียนหนักเลยมาเที่ยวผับกับเพื่อนค่ะ"
[ออ...แล้วออกไปกลับใครล่ะเรา..]
"ก็ในแก๊งค่ะแม่...ยกเว้นพลอยไม่ยอมมาด้วย"
[แล้วพลอยไปไหนล่ะลูก]
"โฮ้.!...รายนั้นไม่ต้องห่วงเลยแม่..อ่านหนังสืออย่างเดียวแหละ"
[พาพลอยออกไปบ้างสิลูก..เดี๋ยวก็เครียดตายหรอก]
"ชวนแล้วค่ะ..แต่ไม่ยอมมา"
[อืมๆ...แล้วนี่กินข้าวหรือยัง]
"กินแล้ว...แล้วแม่ล่ะ"
[แม่กินแล้ว...]
"แล้วนี่พ่อไปไหนอะแม่...เงียบเลย"
[ก็อยู่ข้างๆแม่นี่แหละ...พ่อหนูเป็นคนสั่งให้แม่โทรไปหาหนูนี่แหละ.อย่าให้เมามากนะลูกดูแลตัวเองด้วย]
"จ้า รู้แล้วจ้าไม่ต้องห่วงเลยจ้า"
[โอเค รักนะลูก อย่าลืมนะดูแลตัวเองอย่าให้เมามาก]
"ค่ะแม่...รักแม่กับพ่อมากนะคะ"
บัวกรอกเสียงอ้อนแม่ค่อนข้างดังแน่นอนเพราะตรงนี้เสียงดนตรีดังนี่นา เมื่อคุยกับแม่เสร็จเธอก็คิดกลับไปที่โต๊ะ แต่ว่าเสียงหนึ่งกลับดังขึ้น
~ ฟืด..ฟัด.. ~
"มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ!"
ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอเล็กระหง และยังเหมือนมีใครสักคนโอบกอดเธอร่างเล็กของเธอเอาไว้อย่างสนิทสนม และนั่นทำให้บัวตกใจ
เธอหันขวับไปทันทีและนั่นทำให้ใบหน้าสวยชนเข้ากับอกกว้างของเขาเข้าพอดี หญิงสาวเสียหลังจนเกือบจะหงายหลังทว่ามือใหญ่คู่นั้นกลับคว้าร่างของเธอเอาไว้แล้วดึงมาแนบอก
พึ่บ..ปึก..!
"อุ้ย!"
บัวเงยหน้าขึ้นมองว่าใครกันที่บังอาจ กระทั่งสบตากับดวงตาคมคู่นั้น หญิงสาวแทบหมดสติเธอกลืนน้ำลายลงคอและจู่ ๆ ก็รู้สึกตัวสั่นเพราะสายตาที่จ้องเธอคล้ายเธอเป็นเหยื่อแบบนั้น
ผู้ชายคนนี้ หล่อ..เท่..หุ่นล้ำ..ดูเซ็กซี่ดี...แต่!..เขาคือคนเดียวกันกับที่อยู่ในห้องนั้น...ผู้ชายที่ทำให้เธอกลัวมากกว่าผีคนนั้น
- Writer
