หมอฝีมือดีที่ใช้ความพยายามอย่างมากในการช่วยเหลือฟาติน คนที่เฝ้ารอคอยก็หวาดหวั่นด้วยใจพะวง ยืนประชิดผนังกระจกหนาห้องฉุกเฉินด้วยหัวใจที่วูบไหวหวาดหวั่น ห่วงคนที่อยู่ข้างในนั้นเหลือเกิน แม้ภายนอกจะดูร้ายกาจและเย็นชา แต่ใครไหนเล่าจะรู้ว่าท่านเชคฮผู้นี้ก็มีมุมอ่อนแอดั่งเช่นปตุชนทั่วไป
"ท่านครับ" เสียงของอัมกาสเรียกผู้เป็นนาย เมื่อสายตาของเขาเห็นหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน เสียงของลูกน้องทำให้เขานั้นหลุดจากภวังค์ความคิดกลัว
"หมอ เธอปลอดภัยดีแล้วใช่ไหม?" อานัสรีบประชิดตัวหมอที่อยู่ในชุดเครื่องแบบประจำกาย สายตาดุร้ายที่กลับกลายเป็นห่วงใย เอ่ยถามหมอออกไปด้วยใจพะวง
"เธอยังคงมีอาการน่าเป็นห่วงครับท่าน" หมอเจ้าของไข้บอกกล่าวด้วยสีหน้าที่กังวล ดูพะวงไม่ต่างไปจากคนที่เฝ้ารอฟังข่าวคราวอยู่ด้านนอก
"อะไร อะไรกัน ทำไมล่ะหมอ เลือดก็เพียงพอแล้วทำไม? ทำไมเธอยังน่าห่วง หมอรักษาเธอยังไงกัน ห๊ะ!!
