กลับกัน…เขาออกจะใจร้าย นิสัยเสียด้วยซ้ำ หากเลือกได้เธอก็ไม่ได้อยากปกป้องเขาเลยสักนิด แต่เพราะความจำเป็นถึงจำใจปกป้อง
เหตุผลมันก็มีเพียงเท่านั้นจริงๆ
เวลายังคงเดินต่อไปอย่างเชื่องช้า เชกเช่นเดียวกับชีวิตของพุดกรองที่ยังคงดำเนินต่อไป แม้เสียงติฉินนินทาจะเบาบางลงไปบ้างแล้ว แต่หญิงสาวก็ไม่อาจห้ามสายตาของใครต่อใครที่มักจะพากันจ้องมองมายังหน้าท้องของเธอไปได้ ทุกอย่างล้วนแต่เป็นธรรมชาติของโลก เป็นธรรมดาของคนทุกคนที่ต้องให้ความสนใจเรื่องของคนอื่นมากกว่าตัวเอง
“เดี๋ยวก่อนสิพุด!”
ร่างของว่าที่คุณแม่เตรียมจะหันหลังกลับทันทีที่พบว่ามีใครยืนดักรอกันอยู่ที่หน้าเรือนหลังใหญ่ เธอไม่คิดว่าเขาจะกลับมาที่นี่อีก เพราะดูจากคำพูดใจร้ายของเขาในวันนั้น ก็ทำให้คิดเอาเองว่าเขาคงจะตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอในทุกรูปแบบ แต่เธอกลับคิดผิดไปถนัดตา
“เราขอโทษนะที่ว่าพุดไปวันนั้น เ
