ต้นแขนของคนแสนงอนถูกคว้าเอาไว้ได้ทันก่อนที่ชาญจะหมุนตัวเธอให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง เนิ่นนานกว่านาทีที่ไม่มีใครพูดอะไร แต่สีหน้าบึ้งตึงของคนตรงหน้าที่เห็นทำให้รู้ว่าหล่อนกำลังโกรธ
“โกรธก็พูดออกมา! อย่าทำแบบนี้ จำที่หมอสั่งไม่ได้รึไงว่าห้ามเครียดเดี๋ยวไอ้เด็กในท้องนี่มันจะเครียดไปด้วย!” คนมีความผิดติดตัวเผลอตวาดอีกคนโดยไม่ตั้งใจ แน่นอนว่ามันยิ่งทำให้พุดกรองโกรธเขามากขึ้น แต่เพราะนิสัยของเธอจึงทำได้แค่นิ่งเงียบไม่ตีโพยตีพายออกมา
“พุดไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” เธอตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะหมุนตัวเตรียมจะเดินหนีไปหาที่เงียบๆ สงบสติอารมณ์ตัวเอง แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวออกไปไหนเสียงเข้มของอีกคนก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
“จะอะไรนักหนาก็แค่มะม่วงลูกเดียว!” มันคือเรื่องผิดพลาดมหันต์ที่ดันพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกมา กว่าจะรู้ตัวทุกอย่างก็สายเกินไป
“ค่ะ! สำหร
