EP.2 เกือบตกเป็นเมียโจร
1479 Words
ตอนที่ 2 เกือบตกเป็นเมียโจร
“มองผ่านความมืดยังหุ่นดีขนาดนี้ มาเล่นจ้ำจี้กับพี่ดีกว่าน้องสาว”
“อย่าเข้ามานะ บอกไว้ก่อนว่าสามีฉันสามารถฆ่าแกได้ง่าย ๆ เลย อย่าหาว่าฉันไม่เตือน ทางที่ดีรีบไสหัวไปก่อนที่สามีฉันจะมาดีกว่า”
“สามี?” พวกมันหันไปมองหน้ากันชั่วครู่ คีย์ตะวันแอบคิดว่าพวกโจรมันเชื่อแต่กลับต้องสะดุ้งเมื่อพวกมันหัวเราะกันออกมาเสียงดัง “ฮ่า ๆ สามีแม่งที่ไหนจะปล่อยให้เมียตัวเองขับรถมาคนเดียวค่ำ ๆ มืด ๆ แบบนี้วะ หรือสามีไม่รักจ๊ะแม่หนูงั้นมารักกับพวกพี่ดีกว่าไหม”
คราวนี้เป็นเธอเองที่ยิ้มไม่ออก ความจริงตีแสกหน้าเข้าให้ทำเอาเธอใจกระตุก
ใช่ สามีไม่รักเธอจริง ๆ
“อย่าเข้ามานะ”
“มึงไม่รอดหรอกอีหนู มามีความสุขกับพวกพี่ดีกว่า” ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ส่วนคนโดนหลอกเข้าอย่างจังรีบถอยหลังหนีทันที
ตุ้บ!
“จะหนีไปไหนแม่หนู”
คีย์ตะวันหันไปมองป้าคนเมื่อกี้ด้วยหัวใจเต้นโครมครามแขนเธอถูกจับล็อกไว้ด้านหลังก่อนจะโดนผลักเข้าไปหาผู้ชายพวกนั้นจนหัวคะมำ หัวเข่าถูไปกับก้อนดินแข็ง ๆ จนน้ำตาเล็ด
“อาบแสงจันทร์ก็ดีนะเว้ย ฮ่า ๆ”
“อย่างขาวเลยพี่นี่ยังไม่ได้เปิดดูข้างในเลยนะ”
“รีบทำรีบแตกดีกว่าว่ะ”
“อย่าเข้ามานะ” คีย์ตะวันเสยผมปกหน้าออกรู้สึกถึงอะไรอุ่น ๆ ไหลลงไปตามเรียวขา คงไม่พ้นเข่าเธอแตกแน่นอน “อย่าเข้ามา กรี๊ด!!”
“แหกปากไปก็ไม่มีคนมาช่วยมึงหรอกอีโง่ เรียกหาผัวแต่ผัวมึงจะรู้ยังว่ามึงอยู่ที่ไหน น่าขำว่ะ”
“อย่าเข้ามานะ” คีย์ตะวันส่ายหน้าทั้งน้ำตาเธอถอยหลังหนีเกลือกกลิ้งไปกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง บริเวณนี้ไม่มีแม้แต่แสงไฟ ถ้าให้เดากระท่อมหลังนี้คงเป็นกระท่อมรกร้างที่พวกโจรมันใช้กลบดานแน่นอน “กรี๊ดดดด!!”
ตุ้บ!
“อึก!”
ร่างอรชรเข่ากระแทกลงพื้นซ้ำอีกรอบ หลังจากโดนชกเข้าที่ท้องน้อยจนเธอเจ็บจุกจนตัวงอล้มลงไปนอนอีกครั้ง ใบหน้าแนบพื้นดินในตอนนี้น้ำตาไหลอาบลงมาตามหางตา ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นปรากฏขึ้นมาในอากาศราวกับเห็นภาพหลอน มืออีกข้างกำโทรศัพท์ไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ถ้าเขาโทรเข้ามาเธอพร้อมกดรับในตอนที่ยังมีแรงอยู่ รีบโทรมานะ
มาช่วยเธอที...
“มันยิ่งผอมแห้งมึงก็ทำแรงไปได้”
“โทษทีลูกพี่ผมเห็นมันลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี รีบทำรีบเสร็จก่อนที่พวกผู้ใหญ่บ้านจะออกล่าตะเวรเถอะ”
“เออ ๆ คืนนี้ได้ของดีเว้ย ผิวน่าจะนุ่มมือ”
คีย์ตะวันได้ยินเสียงพวกโจรคุยกัน ส่วนตัวเองต้องกัดฟันข่มความเจ็บเอาไว้ไม่อยากตกเป็นเมียโจร แต่ตอนนี้แม้ขยับตัวก็ยังทำไม่ได้ กดเปิดหน้าจอโทรศัพท์ทั้งที่เจ็บท้องน้อยเจียนตาย เบอร์ที่คุ้นเคยจำได้เป็นอย่างดีหล่อนกดโทรซ้ำอีกรอบ...ตื้ด ตื้ด ตื้ด
“ผู้ใหญ่บ้านไอ้พวกโจรมันอยู่ตรงนี้!”
เหมือนจะได้ยินเสียงเท้าพวกโจรวิ่งออกไปทางที่เธอถูกหลอกให้เดินเข้ามา สติพร่าเลือนเข้าไปทุกทีภาพสุดท้ายที่จำได้คือสายตัวเองถูกตัดไป ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะมืดดำไปหมด
ผ่านเหตุการณ์เกือบตายมาได้เธอเหมือนได้เกิดใหม่ตอนที่เธอรู้สึกเหมือนจะตายแน่ ๆ สิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวคือภาพสถานที่ท่องเที่ยว อาหารจานหลักหน้าตาน่ากิน ไหนจะเงินก้อนเป็นถุงถังใช้ยังไงก็ไม่หมด หาใช่ไอ้ผัวเฮงซวยมีดีแค่หล่อคนนั้น
“ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาเหรอ?”
ทันทีที่เข้ามาเหยียบในบ้านหลังใหญ่ก็โดนเจ้าของบ้านทักขึ้นด้วยประโยคแสนอบอุ่นจากคนเป็นผัว คีย์ตะวันช้อนตาขึ้นมองใบหน้ากวนบาทาของเจ้าของบ้านก็ได้แต่แสยะยิ้มราวกับคนบ้าออกมา ทั้งที่เมื่อคืนเธอเกือบตายนอกจากจะไม่ตามหาไม่รับสายยังไม่ตกใจที่เห็นหล่อนกลับมาสภาพนี้อีก
“ไอ้ผัวเฮงซวย!” ขมุบขมิบด่าออกไปเบา ๆ ไม่พอยังกัดฟันไว้แน่น
“ไม่เคยขอร้องให้อยู่กับผู้ชายเฮงซวยคนนี้นี่” ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มหยันยกกาแฟขึ้นมาจิบสบายใจเฉิบ ไม่สนว่าน้ำเสียงล้อเลียนของตัวเองจะแทงใจคนฟังแค่ไหน
“สาดเงินมาเยอะ ๆ สิคะ คีย์จะไปให้” มือกำไม้เท้าสองข้างไว้แน่นไอ้ผัวเวรตะไลนี่นอกจากจะไม่มาช่วยมันยังพูดจากวนบาทาเธอฉิบหาย
“ถ้าฉันจะเตะเธอออกจากบ้านจริง ๆ ไม่ต้องจ่ายสักแดงเดียวด้วยซ้ำ”
“งั้นต่อให้คีย์ถูกเตะกระเด็นออกไปก็จะคลานกลับมาใหม่”
“หน้าตาเธอสวยนะแต่หนาไม่แพ้ปูนซีเมนต์เลย คนเขาไล่ยังไม่ไป”
คีย์ตะวันโกรธจนตัวสั่นไม่เคยรู้สึกอยากกำคอผู้ชายที่ตัวเองหลงรักหัวปักหัวปำแบบนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ นี่เป็นครั้งแรกที่เธออยากให้เขาตาย ๆ ไปซะ
“อยากฆ่าเหรอ มาฆ่าสิ”
“คีย์ไม่ยอมหลีกทางให้คุณกับผู้หญิงที่ครอบครัวคุณคิดว่าคู่ควรหรอกค่ะ ไม่มีทาง!”
“คิดว่าผู้หญิงอย่างเธอจะทำอะไรได้งั้นเหรอ”
“เห็นว่าคีย์รักคุณหน่อยก็เอาหัวใจคีย์ไปเหยียบเล่นไม่พักเลยนะคะ”
“งั้นเหรอ หัวใจมันเป็นของเธอโง่หรือเปล่าที่เอามาให้คนอื่นเหยียบเล่น!”
“ไต้คุณ!”
“ในเมื่อไล่ไม่ไปก็ทนให้ได้แล้วกัน”
คีย์ตะวันกำมือแน่นกัดกรามกรอดจนปวดไปหมด จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าอยากกรี๊ดออกมาดัง ๆ แต่ตอนนี้ยังคงทำไม่ได้แค่จะพาตัวเองขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านยังคิดหนักแล้ว
จะไปเสวยสุขกันงั้นเหรออย่าฝันเลย!
“เกะกะ”
‘ไต้คุณ’ บุคคลที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นผู้มีอิทธิพลในมือ ไม่ว่าจะลงหลักปักฐานธุรกิจอะไรก็เป็นอันประสบความสำเร็จ เติบโตมาในตระกูลผู้ดีเก่าทางฮ่องกงเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ธุรกิจหลักคือ บ่อน กาสิโน และโรงแรม 6 ดาวชื่อดังของประเทศ ท่าเรือคือธุรกิจรองและยังปล่อยเงินกู้นอกระบบ และนอกจากนั้นไต้คุณยังเป็นนักธุรกิจชื่อดังของประเทศเป็นที่รู้จักเป็นวงกว้าง
แค่ได้ยินคำว่าปล่อยเงินกู้นอกระบบก็น่าจะรู้แล้วใช่ไหม...
คนตัวสูงกว่าเดินเบียดไปด้านหน้าทำให้ได้รับสายตาดุดันกลับมาแต่มีหรือคนอย่างเขาจะสนใจ อยู่เหนือคนนับหมื่นเขาไม่มีวันยอมให้ใครมาอยู่เหนือตัวเองแน่นอน และมันจะไม่มีวันนั้น
“ไอ้จีนแดงเอ๊ย!” คีย์ตะวันสบถออกมาอย่างหัวเสียไม่แพ้กัน
หลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อวานมาแล้วหล่อนรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่น่าฝากชีวิตไว้ด้วยเลยสักนิดเดียว เขาไม่รักหล่อนรู้ ไม่แคร์หล่อนเข้าใจ แต่การที่ใครคนหนึ่งโทรหาที่พึ่งหนึ่งเดียวอย่างน้อยเขาควรรับสายหล่อนหน่อยไม่ใช่เหรอ
“มองหน้าแบบนี้คืออยาก?” ไต้คุณกวาดตามองสภาพผู้หญิงตรงหน้าแล้วได้แต่ส่ายหัวน้อย ๆ “สภาพนี้น่ะเหรอ”
“....” ยังคงจ้องหน้าเขา อยากรู้ว่าหล่อนรักผู้ชายตรงหน้าลงได้ยังไง นอกจากความหล่อแบบเทพเจ้าปั้นสร้างและทรัพย์สมบัติใช้จนตายก็ไม่หมด ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีดีอย่างอื่นให้เห็นแล้วจริง ๆ
“ตะวันจะไปนอนห้องตัวเอง” ตัดปัญหาให้มันจบ ๆ เห็นหน้าแล้วเอือมระอากลัวตัวเองจะทำได้ไม่ดีเหมือนที่ปากพูด
“ก็ดี เบื่อขี้หน้าเธอเหมือนกัน”
หล่อนมองตามหลังคนเดินแยกไปอีกทางหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย หล่อนหายไปทั้งคืนเขาไม่ถามไถ่แม้แต่คำเดียว ผู้ชายคนนี้ยังคงไร้หัวใจเหมือนวันแรกที่ได้รู้จักจริง ๆ
ผ่านเหตุการณ์เกือบตายมาทำให้ได้คิดอะไรใหม่ ๆ เหมือนกัน รู้สึกไม่คุ้มที่ต้องเอาชีวิตและร่างกายมาสนองตัณหาให้กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าในตัวหล่อนเลย
ไอ้เลวเอ๊ย! คิดแล้วมันแค้นนัก
- Writer
