พยายามสูดหายใจเพื่อรวบรวมกำลังกายและใจขยับดันร่างอ่อนปวกเปียกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบาก มือไม้ไร้เรี่ยวแรงวางมือบางกับพื้นโต๊ะเพื่อพยุงร่างลงจากสังเวียนรักชั่วคราวที่ใครบางคนอยากรู้นักหนาว่ามันจะเร่าร้อนเพียงใด
“อิงทำอะไรจ๊ะ? จะไปไหน!?” ฟรานเชสโกตะกุกตะกักเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจเมื่อเห็นร่างบางก้าวขาสั่นระริก เดินสะเปะสะปะก้มลงเก็บชิ้นส่วนตัวเล็กสองชิ้น ที่ถูกถอดโยนทิ้งออกไปคนละทิศละทางขึ้นมาสวมใส่ต่อหน้าคนกำลังยืนอึ้งงงงวย
“อิงงงง...ไม่นะ...อิงจ๋า อย่าทำแบบนี้” เสียงโอดครวญโหยหวนเมื่อสองมือบางกำลังจัดการสวมใส่ชุดชั้นในตัวจิ๋วทั้งสองชิ้นด้วยมือสั่นเทา ก็เริ่มเห็นเงาลาง ๆ ของ ขุมนรกที่กำลังเปิดประตูรออยู่เบื้องหน้า จนต้องส่งเสียงตัดพ้อผิดหวังดังลั่นห้อง
“อย่าทรมานคุณฟรานแบบนี้ อิงจ๋าอย่าเพิ่งใส่ คุณฟรานยังไม่ได้...” ร่างสูง ลนลานเข้ามาเกาะแขนเรียวออดอ้อนเสียงระโหย ก้มมองหลักฐานความทรมานท
