“นี่อิงฟ้าค่ะ ทำงานกับเราได้เดือนกว่า ๆ แล้ว หนูอิงเก่งมากค่ะท่านประธาน แถมอายุก็...” คำพูดของหัวหน้าฝ่ายหยุดชะงักเมื่อหันมาเห็นอาการยืนนิ่งตกตะลึง อ้าปากค้างของนักศึกษาฝึกงาน ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนจะยิ่งเพิ่มอาการตัวสั่นเหมือนกับ ตื่นกลัวอะไรอยู่
“สวัสดี! ชื่ออิงฟ้าใช่ไหมเรา” เอ่ยทักทายเสียงเรียบ ตาคู่คมจ้องใบหน้าตื่นตกใจของเด็กสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกพอใจ กับสีหน้าซีดเผือดริมฝีปากอิ่มเผยออ้าอย่างลืมตัว
“เอ่อ..สะ..สวัสดีค่ะท่าน หนูชื่ออิงฟ้าค่ะ” ฝ่ายคนถูกทักรีบยกมือเรียวขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมด้วยความเคยชิน พร้อมเอ่ยทักทายออกไปเสียงสั่น ๆ จนคนยืนอยู่ใกล้รู้สึกได้
“กลัวเหรอ หน้าซีด เสียงสั่นเชียว” มือแกร่งยกขึ้นกุมไหล่มน และบีบเบา ๆ เพื่อเป็นการปลอบโยน แต่ความจริงแล้วฟรานเชสโกอยากกระชากร่างบางตรงหน้าเข้ามากอดกระชับ สัมผัสทุกซอกทุกมุมให้สมกับความคิดถึง
ร่างสูงสูดหายใจแรงเพื่อระงับความต้อง
