บทที่ 6 ยอมรับ...ความผิดพลาด2

1123 Words

“นี่อย่าบอกนะว่า!....” นิ้วชี้สั่นเทายื่นออกมาแทบจะจิ้มเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินอมเทาของไอ้คนบ้าจิตใจชั่วที่ยืนอยู่ตรงหน้า “เด็กคนนี้เป็นเมียฉัน” ฟรานเชสโกเอ่ยเสียงเรียบจ้องตาเพื่อนรักอย่างคนมั่นใจในคำพูด ดวงตาคู่คมเจิดจ้าแสดงความเด็ดเดี่ยวถือดีไม่มีหลบ “อะไรนะ เมีย!” เสียงสูงตะโกนก้องจากหมอหนุ่มด้วยความไม่เชื่อ “อืม” พยักหน้ายอมรับ ยืนยันอีกครั้งให้เพื่อนมั่นใจในสิ่งที่ตนพูด “แกก็รู้ว่าครั้งแรกของเธอ ทำไมไม่ยับยั้งชั่งใจมั่งวะ!? อายุตั้งเท่าไหร่แล้ว ไอ้...ตัณหากลับเอ้ย!” คุณหมอหนุ่มเท้าสะเอว จ้องหน้าอีกฝ่าย พ่นวาจาต่อว่าเพื่อนไม่คิดเกรงกลัวด้วยเพราะสนิทกันตั้งแต่เด็ก ๆ “แต่ก็อย่างว่า นี่ขนาดนอนป่วยหน้าซีดแบบนั้น ยังดูน่ารักจน...” ยังไม่ทันพูดจบประโยค คุณหมอหนุ่มก็ต้องรีบหุบปากฉับเมื่อเห็นสายตาวาวโรจน์จ้องมองมายังเขาพร้อมทั้งเอื้อมมือหมายจะขย้ำเข้าที่คอเสื้อจนต้องรีบถอยหลังกรูด ยกมือสองข

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD