ธีโอถอนใจยาวเหยียด เมื่อเควินโทรมาหาและขอโทษขอโพยแทน วรันธาราเมียรัก
“ฉันขอโทษนายจริงๆ ว่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ไหนๆ มันก็ผ่านมาแล้ว”
“แต่น้ำเสียงนายยังไม่ดีเลยนี่ สงสัยเมื่อคืนฝันร้ายหนักมากเลยใช่ไหมวะ”
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนขึ้นมาธีโออดที่จะแค่นยิ้มหยันไม่ได้
“มันเป็นความจริงที่น่าสังเวชใจต่างหากเคน คือตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยต้องนั่งดมอ้วกของใครมาก่อน แต่นี่ยายบ้านั่นอ้วกใส่ฉันทั้งเสื้อทั้งกางเกง จนฉันกลับบ้านไม่ได้ นี่ขนาดนาตาเลียยังหัวเราะเยาะฉันเลย ตอนที่เห็นฉันใส่ผ้าขนหนูสีชมพูลายคิตตี้รอเสื้อผ้าจากเธอน่ะ”
เควินหัวเราะกร๊ากมาตามสาย ก่อนจะรีบหยุดเพราะรู้ว่าไม่ควรทำ “ฉันขอโทษวะ แต่มันหยุดขำไม่ได้จริงๆ”
“ใครรู้เข้าก็ขำกันทั้งนั้นแหละ แต่ฉันสิกลับขำไม่ออก โมโหยายป้าบ้าผู้ชายนั้นชะมัด”
“เอาน่า คิดเสียว่าฟาดเคราะห์ไปก็แล้วกัน”
ธีโอยังคงหงุดหงิดไม่หาย แม้ว่าจะพยายามระงับโทส
