ชายที่ใช่สำของเธอตลอดไป

บทที่ 2

　　สามปีต่อมา.

　　หน้าประตูทางเข้าของโรงแรม คาร์ลตัน กรุงเทพฯ เต็มไปด้วยรถรถยนต์หรูหราหลายคัน และนักข่าวหลายสำนักงานรวมตัวพร้อมเพียงกันสำหรับการทำข่าว ซึ่งราตรีนี้ยังคงอีกยาวไกลเป็นแน่

　　บริษัท พรสิริพิทักษชัยพัฒนา จำกัด มหาชน เป็นเจ้างานในการจัดงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ และได้เชิญนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ของกรุงเทพมาร่วมงานนี้ด้วย เมื่อนักข่าวได้รับทราบเช่นนั้น พวกเขาก็ไม่รีรอที่จะมาทำข่าว ณ ที่แห่งนี้

　　เวลา 20.00 น. มายบัค รถสปอร์ตสุดหรูก็มาจอดถึงหน้าโรงแรม

　　"คุณฤทธิ์ คุณฤทธิ์เจ้าของบริษัท พรสิริพิทักษชัยพัฒนา จำกัด มหาชน!" นักข่าวตะโกนและรีบวิ่งไปพร้อมกับกล้องและอุปกรณ์ทำมาหากินของพวกเขา

　　ฤทธิ์สวมชุดสูทสีขาวเขาลงจากรถด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส และนางแบบสาวรชิดา ที่แต่งตัวในชุดราตรีเปิดไหล่สุดชิคได้ลงจากรถของอีกฝั่ง ฤทธิ์เอื้อมมือไปจับมือรชิดา ก่อนที่พวกเขาจะโพสท่าให้กับหลายๆกล้องที่อยู่ตรงหน้า

　　ไอรินนานั่งอยู่เบาะหลังของรถกับกระเป๋าเอกสารที่เธอจับอยู่ เธอมองดูฤทธิ์และรชิดาผ่านกระจกรถ

　　"อะไรกัน ฉันเป็นแค่ผู้ช่วย ทำไมฤทธิ์ถึงให้ฉันมาร่วมงานอะไรแบบนี้ด้วยนะ? เขาป่วยหรืออะไร?" เธอบ่นอย่างเงียบ ๆ

　　คนขับรถได้พูดออกมาว่า "นี่คุณผู้ช่วย ลงจากรถได้แล้ว! เดี่ยวคุณชายจะไม่พอใจเอา ถ้าคุณทำตัวชักช้า"

　　เธอถอนหายใจเฮือก เปิดประตูและลงจากรถพร้อมกับกระเป๋าเอกสารคู่ใจของเธอ

　　ฤทธิ์ควงแขนกับรชิดาเดิมมาถึงทางเข้าของโรงแรมเรียบร้อยแล้ว ไอรินนาก็รีบเดินตามพวกเขาไป เมื่อเธอไปถึงทางเข้างาน นักข่าวที่อยู่ข้างหลังเธอก็อุทานออกมาว่า "คุณเอกริณ! คุณเอกริณ ก็มาด้วย!"

　　ไอรินนาชะงักและหันกลับไปเมื่อได้ยินชื่อของเอกริณ เธอเห็นรถสปอร์ตหรูอย่างแอสตัน มาร์ติน เคลื่อนที่อย่างช้าๆมายังทางเข้าของโรงแรม และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เข้ามาเปิดประตูรถให้อย่างสมเกียรติ์

　　จากนั้นเอกริณก็ลงจากรถ เขาดูดีหล่อเหล่ามากในชุดสูทสีดำและราศีของเขาก็ยังคงเจิดจรัสเหมือนสามปีที่แล้ว

　　ครั้นไอรินนากำลังครุ่นคิด รปภ.ก็ได้เปิดประตูอีกฝั่งของรถ ไลลีน สวมชุดราตรีสีแดงร้อนแรง และยิ้มอ่อนๆขณะที่เธอลงมาจากรถ

　　"ว้าว ทั้งคู่เป็นคู่รักที่ดูดีและเหมาะสมกันมาก!"

　　"อย่าบอกนะว่าผู้หญิงเป็นลูกสาวของรัฐมนตรี ในขณะที่ผู้ชายคนนั้นเป็นนักธุรกิจใหญ่ สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก!"

　　ผู้คนต่างพากันซุบซิบอย่างไม่หยุดหย่อน ขณะที่ไอรินนาจ้องทั้งสอง ด้วยความหมั่นไส้

　　"ชายนอกใจกับเมียน้อย ช่างเป็นคู่สร้างคู่สมกันจริงๆ" เธอคิด

　　ไอรินนาทนเห็นทั้งคู่ เอื่อมระอาคู่นี้ไม่ได้เลยหันหลังกลับและรีบเดินตามฤทธิ์อย่างรวดเร็ว

　　ฤทธิ์และรชิดาเข้าไปในลิฟต์แล้ว เมื่อไอรินนาเห็นว่าประตูลิฟต์กำลังจะปิด เธอรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วราวกับจะวิ่งเป็นระยะทางร้อยเมตร

　　ไอรินนาเอื้อมมือออกไป เธอสามารถกั้นประตูลิฟต์ได้ในขณะที่มันกำลังจะปิด เมื่อเธอเข้าไปในลิฟต์ ฤทธิ์ถากถางและพูดว่า "นี่คุณเลขา เธอดูสนุกกับการทำให้คนอื่นกลัวใช่ไหม?"

　　"ฉันขอโทษ!" ไอรินนาก้มหน้าขอโทษ

　　ฤทธิ์ส่งเสียงขู่อย่างเย็นชาและเตือนว่า "ครั้งหน้าเธอควรตามเรามาอย่างใกล้ชิด ถ้าชักช้าตามไม่ทันแล้วละก็ ฉันจะไล่เธอออก!"

　　"ค่ะ รับทราบค่ะ!"

　　เนื่องจากไอรินนามีความสุภาพและมีความถ่อมตัวเป็นอย่างมาก จนไม่สามารถทำให้เขาโกรธหรือดุเธอได้ลง และแล้วก็ปล่อยไปเลยตามเลย

　　เมื่อลิฟต์ถึงที่ชั้น 18 ฤทธิ์โอบเอวรชิดาควงแขนเธอเดินออกไป ไอรินนารีบตามพวกเขาไปพร้อมกับกระเป๋าเอกสารในอ้อมแขนของเธอ เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าหน้างาน ฤทธิ์หันมาบอกว่า "ไปรอฉันที่ห้องรับรอง จำไว้ว่าเธอจะต้องมีความพร้อมอยู่เสมอ โบนัสของเธอสำหรับเดือนนี้จะลดลงครึ่งหนึ่งถ้าเธอทำงานไม่ได้ดั่งใจ"

　　"โอเคค่ะคุณฤทธิ์ รับทราบค่ะ!"

　　หลังจากฤทธิ์และรชิดาเข้าไปในงาน ไอรินนารู้สึกโล่งราวกับว่าเธอได้ยกภูเขาออกจากอก และหันกลับมุ่งตรงไปยังห้องรับรอง

　　ในขณะเดียวกัน ลิฟต์อีกฝั่งก็หยุดด้วยเสียง “ติ๊ง” เมื่อ เอกริณ และ ไลลีนเดินก้าวออกจากลิฟต์ เอกริณ มองเห็น ไอรินนา ซึ่งกำลังเปิดประตูจะเข้าไปในห้องรับรอง เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง "ไอรินนา?" เขาคิด.

　　"น่าจะไม่ใช่ เธอหายตัวไปสามปีแล้ว ทำไมเธอถึงมาปรากฏตัวตอนนี้ล่ะ?" เขารำพึง

　　"ฉันคงเข้าใจผิดเองแหละ" เขาว่าอย่างนั้น

　　เมื่อไลลีนสังเกตเห็น เอกริณ จ้องไปที่ปลายอีกด้านของทางเดินของห้องรับรองอย่างจดจ่อ เธอก็มองไปทางที่เขากำลังดูอยู่ด้วย แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรตรงนั่น เธอสงสัย "เอกริณ คุณกำลังดูอะไรอยู่?"

　　"ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะ"

　　ไอรินนารออยู่ในห้องรับรองนานกว่าหนึ่งชั่วโมงและหิวมากจนท้องร้อง “คุณฤทธิ์บ้าไปแล้ว เขาได้ใช้เวลาเสพสุขกับผู้หญิงแสนสวยของเขาและในงานมีบุฟเฟต์แสนอร่อยให้ได้กินอย่างกระหน่ำใจ ตัดภาพมาที่ฉันในฐานะผู้ช่วยของเขา ฉันทำได้เพียงอดอาหารและรอเขาที่นี่ เขาเป็นหัวหน้าที่ช่างใจร้ายจริงๆ!" เธอบ่นอย่างเงียบ ๆ

　　ขณะที่เธอกำลังพรึมพรำ ฤทธิ์เรียกและสั่งว่า "เข้าไปในงานไปเอาอาหารได้ จำที่ฉันพูดได้ไหม อย่าเถลไถล! ถ้ากินเสร็จแล้วรีบกลับไปที่ห้องรับรองเพื่อรอฉันตรงนั้น!"

　　"ค่ะ คุณฤทธิ์"

　　จากนั้นไอรินนาก็เปิดประตูเดินเข้าไปในงาน แม้ว่าทุกคนจะร่ำรวยและแต่งกายอย่างหรูหราสะดุดตา แต่เธอเองก็มองมันแบบผ่านๆ ก่อนจะมุ่งเดินตรงไปยังบริเวณบุฟเฟ่ต์

　　ไอรินนาเอาน้ำผลไม้หนึ่งแก้วและอาหารหนึ่งจาน ขณะที่เธอกำลังหาที่เพื่อที่จะรับประทานอาหารเธอได้ยินคนๆหนึ่งพูดว่า "ช่วยหยิบอาหารนั้นมาให้ฉันหน่อย!"