เสียงของนฤดลสะท้าน ก่อนที่สะโพกของเขาจะยกลอยแล้วเกร็งกลางอากาศ และน้ำสีขาวขุ่นข้นก็ทะลักออกมาอย่างรุนแรง ราดรดลงมาบนหน้าท้องของเขา เป็นอันว่า หล่อนประสบความสำเร็จในการเป็นผู้ควบคุมเขา
เป็นครั้งแรกที่...นฤดลเพิ่งรู้ว่า ร่างกายของเขาสูญเสียพลังงานไปอย่างมากมาย นักรักที่ช่ำชอง เสพสม เริงรมย์มาช้านานอย่างเขาไม่เคยมีอาการแบบนี้มาก่อนเลย อาจเป็นเพราะร่างกายยังแข็งแรง
“ปล่อยผมได้แล้ว”
“ยังหรอกคะ”
ลูกหมีตอบด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเปล่งประกายชนิดหนึ่ง หล่อนใส่ยกทรงเก็บเต้าอันงดงามเอาไว้อย่างมิดชิด ตามด้วยเสื้อคลุม
“ผมเลอะเทอะน้ำของตัวเองยังงี้ ไม่เอานะ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้”
“จะรีบไปไหนล่ะคะคุณดล ยังต่อได้อีก”
“ไม่ ผมไม่เอาแล้ว”
“แต่ลูกหมียังต้องการนี่คะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เดี๋ยวลูกหมีเช็ดให้”
“ผมชักจะเริ่มกลัวคุณนะคุณลูกหมี... นี่ถ้าคุณพ่อไม่บอกว่า คุณคือผู้ที่ผ่านการพิจารณาจากท่านแล้ว ผมคงไม่ยอมเ
