ตอนที่ 10
1157 Words
“มันดูน่าเกลียดมากหรือคะคริสตัล”
“โอ...ไม่ๆๆๆ” คริสตัลรีบบอกปัด “เพียงแต่มันจะทำให้ผู้หญิงหน้าสวย ๆ อย่างเธอดูไม่สดใสเท่านั้นเอง เอากล่องรองเท้าไปเก็บนะจ๊ะ แล้วเดี๋ยวฉันจะสอนให้เธอแต่งหน้าสวยอย่างนางงาม โอเคมั้ย”
คริสตัลส่งสายตาเป็นประกายระยิบระยับให้นิตา หญิงสาวคลี่ยิ้มรู้สึกสดชื่นขึ้นมาเล็กน้อย แม้คริสตัลจะเป็นหนุ่มใหญ่ที่มีรูปร่างสมชายชาตรีอยู่ภายใต้ชุดสูทแต่เขากลับเป็นคนที่มีอารมณ์ขัน เรียบร้อยประณีตและกรีดกรายอย่างกุลสตรี ที่สำคัญเขาเป็นคนที่ดูมีเมตตาสำหรับสาวไทยที่จับพลัดจับผลูเข้ามาเป็นพนักงานในร้านรองเท้าบุรุษของห้างเวสเนอร์
หญิงสาวเรียนรู้ที่จะปฏิบัติตัวเป็นพนักงานห้างทั้งที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เรียนรู้ที่จะเป็นลูกน้องของเจ้านายอย่างคริสตัล เจ้าของหัวใจสาวในร่างหนุ่มใหญ่ที่มีจิตใจเอื้อเฟื้อเธอตั้งแต่แรกพบ หากคนที่ดีกับเธอเช่นนี้คือคลีฟล่ะ แม้เพียงเศษเสี้ยวมันก็คงทำให้เธอรู้สึกว่าโลกนี้ยังมีความสุขหลงเหลืออยู่บ้าง
ร่างเล็กค่อย ๆ บรรจงจัดกล่องรองเท้าขึ้นบนชั้นวางภายในห้องเล็ก ๆ ซึ่งเป็นห้องสต๊อคสินค้าของร้านรองเท้าบุรุษ หญิงสาวต้องใช้ความระมัดระวังในการจัดเก็บสินค้าเหล่านั้นเพราะสนนราคาของรองเท้าแต่ละคู่แพงระยับจนคนธรรมดาทั่วไปคงไม่มีปัญญาจะซื้อหามันได้ นิตาใช้เวลาชั่วครู่จึงจัดเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวใช้เวลาตรวจดูอีกนิดหน่อยก่อนจะค่อย ๆ เดินถอยหลังออกจากห้องนั้น
“เรียบร้อยแล้วนะคะคริสตัล...เอ้อ...อุ๊ย!”
ร่างแน่งน้อยร้องอุทานออกมาเพราะเกือบจะเซล้มเมื่อเดินถอยหลังไม่ทันระวังและชนเข้ากับอะไรบางอย่าง ทว่าเธอก็เกือบจะล้มลงเท่านั้นเมื่อแขนแกร่งของใครคนหนึ่งโอบบรัดตัวเธอไว้ได้เสียก่อน หญิงสาวหันกลับไปและออกอาการตกใจเมื่อต้องเผชิญหน้ากับ เขา อีกครั้ง
“คลีฟ!”
นิตาหลุดอุทานชื่อของเขาและถึงกับตัวแข็งทื่อ บุรุษร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีงาช้างอยู่ตรงหน้าเธอและแขนของเขาก็โอบรัดเอวบางไว้แน่น นัยน์ตาสีน้ำเงินแซฟไฟร์คู่นั้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาวที่เบิกค้างด้วยความตระหนก แต่แล้วชั่วครู่เธอก็นึกได้ว่าตอนนี้สถานะระหว่างเธอและเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
“คลีฟ...เอ้อ...ท่านประธาน...ขอโทษนะคะ...ขอโทษค่ะ”
ร่างเล็กใช้ฝ่ามือดันหน้าอกของคลีฟขณะที่ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ คลายวงแขนออกจากร่างแน่งน้อย เขายังจ้องมองเธอด้วยสีหน้าอันราบเรียบทว่านัยน์ตาคู่นั้นกลับส่องประกายเจิดจ้าเพราะนี่เป็นครั้งแรกในระยะเวลาเกือบสองปีที่เขาไม่ได้กอดเธอด้วยอ้อมแขนทั้งสอง
และแม้แต่นิตาเองก็ยังรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัวแรงขึ้น เธอกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้แต่เมื่อนึกถึงสถานะของตัวเองที่ช่างต่ำต้อยในตอนนี้มันกลับดึงความรู้สึกที่กำลังทะยานขึ้นสูงให้ดิ่งลงต่ำ ร่างเล็กปรับสีหน้าให้เป็นปกติแต่คลีฟกลับเห็นแก้มเนียนทั้งสองข้างของเธอแดงซ่านขึ้นมา หญิงสาวชะเง้อมองออกไปยังห้องรับรองแขกภายในร้านซึ่งเห็นแต่กล่องรองเท้าวางอยู่แต่ไม่เห็นเงาของคริสตัล และดูเหมือนคลีฟจะรู้ว่าเธอกำลังมองหาอะไร เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มเบา
“คริสตัลออกไปธุระข้างนอก ผมแค่อยากจะมาหารองเท้าคู่ใหม่...ก็เท่านั้น”
พูดจบก็เดินกลับไปหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาบุขนแกะที่ห้องรับรองแขก นิตาเดินตามไปและหยุดยืนเอามือทั้งสองประสานกันด้านหน้าอยู่ใกล้ ๆ หญิงสาวเหลือบมองรองเท้าหนังสีดำเป็นเงาวับที่ยังดูใหม่เอี่ยมของคลีฟ ถึงตอนนี้เธอนึกไม่ออกว่าจะกล่าวกับลูกค้าคนนี้ว่าอย่างไรขณะที่เขาทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ
“ไม่ทราบว่าท่านประธานชอบแบบไหนคะ?”
“ผมอยากลองกุชชี่...เอาเป็นรองเท้าหนังสีน้ำตาล...ผมชอบรองเท้าสีน้ำตาล”
นิตานิ่งงัน หัวใจของเธอเต้นด้วยจังหวะเนิบช้าลงกว่าเก่าเมื่อความทรงจำบางอย่างผุดพรายขึ้นมาจากจิตสำนึกในส่วนที่ลึกที่สุด
“นีน่า...คุณซื้อรองเท้าให้ผมอย่างนั้นหรือ...โอ...มันเป็นรองเท้าหนัง...คุณรู้ได้ยังไงว่าผมชอบสีน้ำตาล”
“ฉันพยายามหามาให้คุณค่ะคลีฟ...แต่ขอโทษนะคะที่มันเป็นรองเท้าราคาถูก มันไม่ใช่ด็อคเตอร์มาร์ตินอย่างที่คุณใช้เป็นประจำ”
“พระเจ้า...ไม่เป็นไรที่รัก แค่นี้มันก็มากเกินพอแล้วสำหรับผม”
รอยยิ้มน้อย ๆ ผุดขึ้นที่มุมปากอิ่มสวยโดยไม่รู้ตัว สักครู่หญิงสาวจึงดึงความคิดกลับมาอีกครั้ง ตอนนี้เธอเป็นแค่พนักงานในร้านรองเท้าเท่านั้น เธอควรสังวรตัวเองไว้
“ค่ะ...ฉันจะลองไปหาดูนะคะ”
นิตาหายเข้าไปในห้องเก็บสินค้าสักครู่ก่อนที่เธอจะกลับออกมาพร้อมด้วยกล่องรองเท้ากล่องหนึ่ง ร่างบอบบางเดินกลับมาหยุดที่ตรงหน้าของชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยขึ้น
“รองเท้าหนังกุชชี่สีน้ำตาลค่ะ...ท่านประธานลองดูนะคะว่าถูกใจหรือเปล่า?”
หญิงสาวทำท่ายื่นกล่องใบนั้นให้คลีฟแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเขาเอ่ยขึ้น
“ผมอยากให้คุณลองสวมให้ผม”
เขาเอนหลังพิงเก้าอี้และดูเหมือนปล่อยตัวตามสบาย แม้จะประหลาดใจมากแค่ไหนหากแต่นิตาก็ไม่อาจปฏิเสธความต้องการของลูกค้าได้ในทุกกรณี
“ค่ะ...ท่านประธาน”
ร่างน้อยย่อตัวลงนั่งคุกเข่าตรงหน้าชายหนุ่ม เธอบรรจงถอดรองเท้าให้เขาขณะที่คลีฟนั่งมองมือเรียวบางคู่นั้นที่กำลังปฏิบัติต่อเขาในฐานะลูกค้าของร้านรองเท้าหรู ทุกการกระทำและทุกอิริยาบถของหญิงสาวราวกับริ้วคลื่นกระทบหินผา มันทำให้หัวใจของเขาประหวัดไปถึงเวลาเก่า ๆ ที่ล่วงผ่านมาแล้ว
นิตาก้มหน้าอยู่แทบเท้าของเขา เธอค่อย ๆ สวมรองเท้าหนังคู่ใหม่ให้คลีฟที่จ้องมองมือเรียวเล็กนั้นและอยากดึงมันขึ้นมาจูบหลาย ๆ ครั้ง เขาอยากจะสัมผัสเรือนผมยาวดำขลับที่กลิ่นหอมอ่อน ๆ กำจายออกมายามเธอเคลื่อนไหว หากเขาก็ทำได้เพียงกำมือที่กำลังจะยื่นออกไปเพื่อจะได้สัมผัสความงดงามที่ยังติดตรึงอยู่ในส่วนลึกเอาไว้แน่น
- Writer
