ตอนที่ 13
1082 Words
“คลีฟคะ...เมื่อกี๊แองเจิล เลขาของคุณบอกว่าคุณจะมาดูรองเท้าที่นี่ ฉันเลยตามมาดูน่ะค่ะ แล้ว...คุณได้รองเท้าที่ถูกใจหรือยังคะ?”
คลีฟส่ายหน้าขณะที่ดวงตาคู่นั้นยังจับจ้องอยู่ที่พนักงานสาวของร้าน
“ไม่มีขนาดที่พอดีสำหรับเท้าของผม”
“โอ...นิต้า...ทำไมเธอถึงไม่ไปหารองเท้าขนาดที่ท่านประธานต้องการล่ะจ๊ะ” คริสตัลรีบหันมายังนิตา
“ฉัน..เอ้อ...ฉัน...”
นิตาพูดอะไรแทบไม่ออก เธอยังสับสนและยิ่งเจ็บปวดเมื่อต้องมาอยู่ท่ามกลางสถานการณ์ที่เลวร้ายอย่างนี้ ต้องอยู่ต่อหน้าสามีตัวเองที่กลับกลายเป็นคนไม่เคยรู้จัก หนำซ้ำเขายังแสดงความรังเกียจเดียดฉันท์เธอด้วยซ้ำไป อะไรก็ไม่ทุกข์ทรมานเท่ากับการที่ต้องมายืนทนดูผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของสามีตัวเอง
“ช่างเถอะคริสตัล...ผมมาที่นี่กะทันหัน พนักงานของคุณอาจจะเตรียมตัวไม่ทัน ที่สำคัญเธอก็ยังใหม่มากสำหรับที่นี่”
“โอ...ท่านประธานคะ ฉันต้องขอโทษแทนพนักงานของฉันด้วยนะคะ เป็นความผิดของฉันที่ดูแลเธอไม่ดี”
คริสตัลออกตัว ไดแอนดราหันมายิ้มหวานกับนิตา
“นี่เธอเป็นพนักงานใหม่ของที่นี่อย่างนั้นหรือ อืม...หน้าตาสวย ๆ แบบนี้คงดึงดูดลูกค้าให้เข้ามาที่ร้านได้น่าดูเลยนะ”
คำกล่าวนั้นเจือด้วยน้ำเสียงประชดประชันอยู่ในที แม้แต่รอยยิ้มแสนหวานของเจ้าหล่อนก็ดูเหมือนมันกำลังส่อเสียดพนักงานหญิงในร้านรองเท้าด้วยกระนั้น สำหรับนิตาแล้วลึก ๆ เธอถือว่ามันเป็นการดูถูกอยู่กลาย ๆ แต่คลีฟคงไม่สนใจ เพราะไม่ว่าจะอย่างไรความผูกพันที่มีระหว่างเธอและเขาก็ขาดสะบั้นลงสิ้นแล้ว
“คลีฟคะ...เราไปหาอะไรทานมื้อเที่ยงกันดีกว่าค่ะ มีร้านอาหารอิตาเลียนเปิดใหม่ใกล้ ๆ กับห้างเวสเนอร์ เพื่อนของฉันบอกว่าอร่อยมาก ๆ ค่ะ”
ไดแอนดรากล่าวชวนและดูเหมือนคลีฟจะไม่ขัดใจแต่อย่างใด และเมื่อทั้งสองออกไปจากร้านคริสตัลก็ถอนหายใจอย่างเบาโล่ง
“คริสตัล...ฉันขอโทษด้วยนะคะ” นิตากล่าวขึ้นพร้อมทั้งยกมือไหว้ผู้จัดการร้านที่แสดงอาการตกใจเมื่อเห็นการขอโทษแบบไทยของหญิงสาว เขารีบเข้าไปจับมือของนิตาและส่ายหน้า
“โอ...ไม่จ้ะ นิต้าที่รัก...เธออย่าคิดอะไรมาก ที่ฉันพูดไปเมื่อกี๊มันเป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อความประทับใจของลูกค้า ไม่เว้นแม้แต่ท่านประธาน”
“แต่ฉันก็ทำให้คุณต้องวุ่นวายใจ”
“ช่างเถอะ...มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก” คริสตัลคลายมือจากมือเรียวบางของหญิงสาวก่อนชะเง้อมาองออกไปนอกร้าน
“ปกติท่านประธานจะไม่ค่อยออกมาเดินตามช็อปในห้างหรอกรู้มั้ย บางทีท่านอาจจะเป็นห่วงเธอก็ได้นะนิต้า”
“คะ?...ว่ายังไงนะคะคริสตัล” หญิงสาวทำหน้าประหลาดใจขณะที่คริสตัลยักไหล่
“ก็คิดดูซีว่า ที่เธอมาเป็นพนักงานของที่นี่ก็เพราะคุณลอว์สันฝากฝังท่านประธานมาอีกที และมันคงไม่สำคัญมากไปกว่านี้ถ้าหากคุณไดแอนดราน้องสาวของคุณลอว์สันไม่ใช่...คนรู้ใจของท่านประธาน”
คริสตัลกล่าวออกมาโดยไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขาทำให้ความรู้สึกของผู้ฟังดำดิ่งลงสู่จุดที่ลึกที่สุดของหุบเหวแห่งความเศร้า หัวใจของหญิงสาวเหมือนแก้วที่ร่วงหล่นลงแตกกระจาย ที่คลีฟทำเหมือนไม่รู้จักเธอ ใช้คำพูดโหดร้ายราวกับแส้ที่เฆี่ยนตีลงบนหัวใจของเธอก็เพราะเขาได้พบเจอผู้หญิงคนใหม่ที่เหมาะสมและคู่ควรมากกว่า
“ทุกคนที่นี่รู้ดีว่าไดแอนดราเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็คและเหมาะสมกับท่านประธานมาก เธอเป็นน้องสาวคนเดียวของคุณลอว์สัน เขาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกชิ้นส่วนยานยนต์ใหญ่ติดอันดับของอเมริกาเลยนะจ๊ะ ไดแอนดราเป็นสาวสังคมระดับเซเลบ จบการศึกษาสูง ทุกคนกำลังจับตามองว่าสองคนนี้จะลงเอยกันเมื่อไหร่”
นิตาหรุบเปลือกตาลงต่ำ พยายามบังคับตัวเองไม่ให้ฟูมฟายออกมาในตอนนี้ หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองเล็กลงเรื่อย ๆ ในโลกของคลีฟและวันหนึ่งคงสูญสลายหายไปจากชีวิตของเขาในที่สุด
“ค่ะ...เขาดูเหมาะสมกันดีนะคะ คริสตัล”
“นิต้า...”
“คะ...คริสตัล”
“นี่ปากเธอแตกหรือนี่ เธอไปเดินชนอะไรมาหรือเปล่าจ๊ะ ดูสิบวมเจ่อเลย มีเลือดออกด้วยล่ะ”
สีหน้าของคริสตัลเปลี่ยนไปเป็นตกใจแต่ก็เต็มไปด้วยความห่วงใยที่ฉายชัดออกมา นิตายกมือขึ้นลูบที่มุมปาก รู้เพียงว่าเธอเจ็บแปลบที่ริมฝีปากตอนคลีฟจูบเธอเมื่อครู่แต่ไม่รู้เลยว่าเขาจะกัดปากของเธอจนเลือดซึม
“มานี่สิจ๊ะ”
คริสตัลดึงมือหญิงสาวและกดไหล่ของเธอให้นั่งลงบนโซฟาก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานและกลับมาอีกครั้งพร้อมด้วยกล่องสีดำทรงสูง เขาวางมันลงบนโต๊ะและทำให้นิตายิ่งประหลาดใจเมื่อกล่องใบนั้นถูกเปิดออกเผยให้เห็นเมคอัพและอุปกรณ์แบบมืออาชีพอยู่ในนั้น คริสตัลหย่อนตัวลงนั่งข้างหญิงสาวและพินิจดูใบหน้าสวยหวานด้วยการเชยคางของนิตาขึ้น
“อืม...โครงหน้าของเธอสวยมากนะนิต้า ฉันชอบแต่งหน้าที่สวยแบบธรรมชาติอย่างนี้”
นิตาเอียงหน้าพลางเลิกคิ้ว คริสตัลหัวเราะคิก
“ฉันเคยเป็นช่างแต่งหน้ามาก่อน เมคอัพ อาร์ทิสไงจ๊ะ...ก็หลายปีมาละ...แต่ฉันก็ยังพอมีวิชาติดตัวอยู่นะนิต้าที่รัก...มานี่จ้ะ ฉันจะกลบรอยช้ำที่ปากของเธอนะจ๊ะ หน้าของเธอซีดไปนิด โอเค...”
คริสตัลบรรจงใช้คอนซีลเลอร์ปกปิดรอยช้ำที่มุมปากและปัดปลายฝีแปรงไปบนแก้มของหญิงสาว นิตาปล่อยให้ผู้จัดการของเธอละเลงสีสันบนใบหน้าหวาน ท่าทางที่ดูชำนาญทำให้น่าเชื่อจริง ๆ ว่าคริสตัลเคยเป็นช่างแต่งหน้ามาก่อน
- Writer
