The Fake Of Love [รักหลอกหลอก] : EP 4
1474 Words
The Fake Of Love
ตอนที่ 4
[กล่าวถึงพระเอก]
วศิน เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลใหญ่ ไฮโซ ระดับ Top Ten ของเมืองไทย ที่มีธุรกิจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ อย่างเช่น การจัดสรรที่ดิน ที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้าง บ้าน คอนโดมิเนียม หรือจะเป็นธุรกิจในเครือโรงแรมหรูระดับห้าดาว และยังเป็นหุ้นส่วนในธุรกิจอีกหลายประเภท
ถ้าจะบอกว่ามีทรัพย์สมบัติที่ กินไปอีก 10 ชาติ ก็ไม่หมด
วศิน เป็นลูกชายคนเดียวของ คุณอนันท์ และคุณศิริโสภา วัฒนรุ่งเรืองทรัพย์ และเพิ่งจะเรียนจบ ปริญญาโท ทางด้านการบริหาร จากอเมริกา มาสด ๆ ร้อน ๆ
แค่เขากลับมาได้ไม่นาน เขาก็กลายเป็นหนุ่มเนื้อหอมที่ นิตยสารไฮโซหลายฉบับตีพิมพ์ ขึ้นแท่นว่าที่ประธานบริษัทฯ คนใหม่ งานนี้ สาว ๆ ในแวดวงเซเลป ไฮโซต่างพากันกรี๊ดกร๊าด เพราะวศินทั้ง หล่อ เท่ห์ แถมรวยล้นฟ้าอีกต่างหาก
ทำให้วศิน ต้องหนีมาพักผ่อนที่บ้านเพื่อนรัก ที่อัมพวา ก่อนที่จะมีงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาอย่างเป็นทางการ ที่คฤหาสน์หรูของตระกูล
[กล่าวถึงพระรอง]
ค๊อปเตอร์ เป็นลูกชายเศรษฐีที่ดิน ย่านอัมพวา ซึ่งสนิทสนมกับนินิว มาตั้งแต่เด็ก ๆ เนื่องจากเรียนโรงเรียนประถมและมัธยมที่เดียวกัน และพ่อแม่ของค๊อปเตอร์ก็ให้ความเคารพนับถือคุณตาคุณยายของนินิวมาก
ซึ่งพวกท่านก็รู้จักแม่ของนินิวเป็นอย่างดีด้วย จึงไม่แปลกใจที่พ่อแม่ของค็อปเตอร์ทั้งรักและเอ็นดูนินิวเหมือนลูกอีกคน
ตั้งแต่ค๊อปเตอร์ เรียนจบมัธยม เขาก็ไปเรียนต่อที่อเมริกา จนจบปริญญาโท ด้านการบริหาร ที่เดียวกับวศิน และกลับมาก็เพื่อมาสานต่อกิจการงานของที่บ้าน
[ค๊อปเตอร์ และวศิน ได้เจอกันที่อเมริกา และเป็นเพื่อนรักกันจนปัจจุบันนี้]
สำหรับเรื่องกิติศัพท์ ชื่อเสียงของทั้งสองหนุ่มที่อเมริกา ในความหล่อ และความเจ้าชู้ ของทั้งคู่..มันไม่ธรรมดาเลย เป็นที่รู้กันในบรรดานักเรียนไทยในอเมริกาทั้งนั้น หรือจะเรียกว่า..คาสโนว่าตัวพ่อ
กลับมาปัจจุบัน
2 ทุ่มตรง ที่นินิวกับการ์ตูนลงมาที่ท่าเรือ พอดีกับเรือก็มาจอดเทียบท่า
"ตรงต่อเวลาดีมากนะคะ พี่ค๊อปเตอร์"
นินิวพูดแล้วก็แล้วยิ้มหวาน
"ครับ ก็พี่นัดสาวสวยตั้งสองคน พี่จะผิดเวลาได้ไงครับ"
"เพิ่งรู้นะคะ ว่าพี่ชายปากหวานขึ้นเยอะ"
"นี่หัดแซวพี่แล้วเหรอเราน่ะ ส่งมือมาครับน้องนินิว น้องการ์ตูน"
ค๊อปเตอร์พูด แต่ให้ วศิน ยื่นมือไปรับสาว ๆ เพราะว่าตัวเขานั้น ขับเรืออยู่
[มันเป็นเรือส่วนสปีดโบ๊ทบุคคล เป็นเรือที่คนมีเงินเท่านั้น ถึงจะซื้อได้]
เมื่อสาว ๆ ลงเรือเรียบร้อยแล้ว
"พร้อมออกเดินทางนะครับ สาว ๆ "
พี่ค๊อปเตอร์บอก จากนั้น เขาก็แล่นเรือออกไป
และก็ไม่ผิดหวัง เรือแล่นไปสักพัก พี่ค๊อปเตอร์ก็แวะจอดที่ต้นลำพูใหญ่ ที่มีแสงวิบวับ ๆ ระยิบตา เหมือนมีใครเปิดปิดไฟ คล้ายกับต้นคริสมาสต์ในตอนช่วงเทศกาลปีใหม่
"นั่นไงแก เห็นยัง สวยไหมเพื่อน"
นินิว บอกการ์ตูน
"เออว่ะแก อะเมซิ่งมากเลยอ่าา..สวยมากเลยแก"
"แล้วแกเคยฟังตำนานเกี่ยวกับหิ่งห้อยไหม?"
"ยังไงอ่ะแก เล่าให้ฟังหน่อยดิ"
"เรื่องของตำนาน หิ่งห้อย ที่คนไทยเล่าต่อ ๆ กันมาว่าเกี่ยวกับ
หิ่งห้อย ที่ว่า หิ่งห้อย
คือ วิญญาณของชายที่จุดตะเกียงโคมตามหาหญิงคนรักที่ชื่อ นางลำพู ซึ่งจมหายไปในแม่น้ำ เพราะฉะนั้น ต้นลำพูจึงเป็นต้นไม้ที่หิ่งห้อยชอบเกาะ เนื่องจากความเชื่อที่ว่าเป็นวิญญาณของคนรัก เศร้านะแกว่าไหม?"
"และในส่วนของชาวญี่ปุ่นเองก็มี
ความเชื่อว่า หิ่งห้อย
คือ วิญญาณของนักรบที่เสียชีวิตในอดีต"
"ส่วนในอินเดียมีความชื่อว่า หิ่งห้อย คือ นัยน์ตาของเทพเจ้า ซึ่งมาจากตำนานที่ว่า หิ่งห้อยเกิดจากความร่วมมือของเทพ 3 องค์ เพื่อให้มนุษย์เลิกกินอาหารดิบ และมีไฟเอาไว้ใช้ โดยเทพองค์แรกเป็นแมลงตัวหนึ่ง ที่ปั้นมาจากขี้ไคลของพระองค์ อีกพระองค์ถูพระวรกายของพระองค์เองจนเกิดไฟลุกขึ้น แล้วก็เอาไฟไปติดที่แมลงตัวนั้น ส่วนอีกพระองค์ก็รีบนำแมลงตัวนี้ ส่งให้มนุษย์อย่างเร่งด่วน แต่ระหว่างทางไฟก็ ๆ มอดลงเหลือเพียงที่ก้นแมลงอยู่นิดหนึ่ง ซึ่งแมลงตัวนี้ก็คือ หิ่งห้อย ตัวแรกนั่นเอง"
"ส่วน ชนเผ่าพื้นเมืองในมาเลเซีย ที่ชื่อว่า โอรังดูซัน มีความเชื่อว่า หิ่งห้อย เป็นวิญญาณของคนตาย "
"ส่วนคนมาลายูก็มีความเชื่อว่า หิ่งห้อย เกิดจากเล็บมือของมนุษย์"
"ฉั้นว่า ตำนานของไทยนั้น เศร้าสุดอ่ะแก แกนี่ก็เหมาะสมกับเป็นเด็กอักษรศาสตร์นะเนี้ย! จำเก่ง"
การ์ตูนเอ่ยแซวเพื่อน
"มันก็ต้องรู้ไหมแก นี่มันบ้านเกิดฉั้น"
"นี่ น้อง ๆ เรียนจบอักษรศาสตร์ กันหรือครับ"
พี่ค๊อปเตอร์ถาม
"ใช่ค่ะ"
"ก็ต้องเก่งด้านภาษาใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ เราสองคน พูดได้ 5 ภาษาเองค่ะ"
นินิวตอบ
"ไอ้วศิน นี่ไง มึงก็รับน้องนินิว เป็นเลขามึงสิ ช่วยงานมึงได้เยอะแน่ ๆ"
จู่ ๆ พี่ค๊อปเตอร์บอกเพื่อน ซึ่งวศิน ก็ยืนยิ้มอยู่ในความมืด แต่ไม่มีใครเห็น
"ใช่ ๆ เห็นด้วยนะ ถ้าใครได้เพื่อนการ์ตูนไปร่วมงานนะ บอกเลยไม่มีผิดหวังแน่นอนค่ะ"
การ์ตูนเอ่ยเสริมขึ้น
"นี่เรามีความคิดเห็นตรงกันเลยนะครับ"
พี่ค๊อปเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงกวน ๆ
"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันสักหน่อย ที่พูดเนี้ย! ก็เพราะเพื่อนการ์ตูนเก่งจริง ๆ"
"คร้าบบบ! ๆ พี่ไม่เถียงครับ"
"ก็น่าสนใจดี"
วศิน พูดขึ้นสั้น ๆ
"แล้วนี่พี่วศิน กำลังจะเปิดบริษัทฯ เองหรือคะ"
การ์ตูนถามขึ้นด้วยความสงสัย
" ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! นี่ไม่รู้จัก วศิน วัฒนรุ่งเรืองทรัพย์ กันหรือครับ"
ค๊อปเตอร์บอกไปอย่างขำ ๆ
"ขำอะไรของนาย น่าเกลียด!"
การ์ตูนพึมพำ
"เอ๊ะ! ถ้างั้น พี่วศิน ก็เป็นลูกของคุณลุงอนันท์ ใช่ไหมคะ ว่าทำไม? ชื่อถึงหน้าคุ้น ๆ เหมือนกับเห็นพี่อยู่บนปกนิตยสารฉบับล่าสุดนี่เอง"
การ์ตูนทำเสียงเขียวใส่พี่ค๊อปเตอร์ แล้วก็หันไปถามพี่วศินต่อ
"นี่..น้องรู้จัก คุณพ่อพี่ด้วย?"
"ก็ทำไมจะไม่รู้จักล่ะคะ เดือนหน้าที่กำลังจะถึงอีกไม่กี่วัน ก็จะมีงานเลี้ยงต้อนรับพี่วศิน การ์ตูนก็ต้องไปกับคุณพ่อคุณแม่ แต่บอกตรงๆ นะคะ การ์ตูนไม่ค่อยชอบไปงานเลี้ยงแบบนี้สักเท่าไหร่"
"ไปเถอะครับ พี่ก็ไม่อยากให้เลี้ยงเอิกเกริกหรอก แต่ก็ห้ามคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ด้วยสิครับ งั้นเชิญ น้องนินิวด้วยนะครับ"
"ดีเลยแก ไปกับฉั้นนะ นี่เจ้าของงานเค้าเชิญต้วยตัวเองเลยนะแก ไปนะ ๆ ฉันจะได้มีเพื่อนไปด้วย ค่อยหายเซ็งหน่อย"
"ขอบคุณค่ะ แต่คงไม่ดีกว่า"
"อ้าว! ทำไมอ่ะแก ฉั้นจะได้ไม่เบื่อ หากแกไปด้วย นะ ๆๆ"
การ์ตูนพยายามอ้อนวอนเพื่อน
"ไปเถอะครับ ถือว่าเป็นเกียรติสำหรับพี่"
เป็นเกียรติเลยเหรอ ดูพูดเข้าสิ เพิ่งรู้จักกัน และไม่ได้สนิทกันสักหน่อย
"ไปเถอะน้องนินิว ไอ้วศิน มันอุตส่าห์เอ่ยปากชวนด้วยตัวเองเลยนะ ปกติไอ้วศินเพื่อนพี่มันไม่เคยชวนสาวที่ไหนเลยนะครับ ส่วนใหญ่ก็เห็นมีแต่สาว ๆ ชวนมัน และพี่ก็ไปด้วยนะ ไม่เป็นไรหรอก"
"เอ่อ..งั้นก็ได้ค่ะ นี่เห็นว่าการ์ตูน กับพี่ค๊อปเตอร์ไปด้วยหรอกนะ"
นินิวพูดขึ้น พร้อมกับหันไปมองหน้าวศินนิดนึง
"เย้ ๆ ดีใจจัง แกไปด้วย"
"เวอร์ไปล่ะเพื่อน"
ขณะนั้น วศิน ก็หันมองตอนที่นินิวเผลอ แล้วก็ยิ้มอย่างดีใจ ที่นินิวไปร่วมงาน
"เดี๋ยวพี่ขับเรือ พาไปดูให้ทั่วเลยนะครับ มีอีกเยอะเลย น้องการ์ตูนต้องชอบแน่ ๆ"
พี่ค๊อปเตอร์พูดขึ้น
"ขอบคุณค่ะ"
การ์ตูนตอบด้วยรักษามารยาท
[ไม่ต้องมาเอาใจเลย ไม่หายโกรธง่าย ๆ หรอกย่ะ การ์ตูนยังคงคิดถึงเรื่องวันนั้นที่มีปากเสียงกับพี่ค๊อปเตอร์ ยิ่งคิดก็ยังโมโหอยู่เลย :การ์ตูนคิดในใจ]
*******************
แหม! จะโกรธอะไรกันนักหนาคะ ก็อย่างว่าแหละ คุณหนูการ์ตูนก็เป็นแบบนี้เอง อย่าไปถือถือน้องนะพี่ค็อปเตอร์สุดหล่อ
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
- Writer
