Ep1 : ขุนโจร (Part 2)

3757 Words

คำหวานนั่งซุกร่างมอมแมมตรงซอกตู้ไม้ เธอถูกกลุ่มโจร ฉุดกระชากออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว คำหวานจำหน้าไอ้โจรชั่วคนนั้นได้...มันเป็นคนเดียวกันกับที่พ่อบอกให้คำหวานต้องจงรักภักดี ก้มหัวให้มันทุกครั้งที่เจอหน้า แล้วบ้านของเราจะปลอดภัย... แหม่!...สันดานมันเป็นโจร เป็นคนชั่ว ไยเลยต้องให้เคารพนบนอบมัน ไม่ใช่ครูบาอาจารย์ หรือผู้มีพระคุณสักหน่อย คำหวานไม่เห็นความสำคัญต้องทำตามคำสั่งของพ่อเลยสักนิด ตรงกันข้ามมีแต่จะด่าหัวมันให้น่ะสิไม่ว่า... และคำหวานก็ด่ามันจริงๆในวันนั้น... บังเอิญวันนั้นที่ตลาด คำหวานพบหน้ามันโดยไม่ตั้งใจ น้องสาวคำหวานที่ชื่อคำแก้วสะกิดบอก...ว่านั่นเป็นหัวกลุ่มโจร ชื่อว่ามากอยา คำหวานหันไปมองหน้ามัน บอกตามตรงไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย คำแก้วเดินตัวลีบเข้าไปยกมือไหว้ พูดด้วยถ้อยคำไพเราะเสนาะหูสองสามประโยค ไอ้โจรชั่วนั่นยังมีการทำสีหน้าเฉยเมยใส่คำแก้ว แล้วก็ทำสีหน้าไล่กันแบบโต้งๆ แหม่!สูงส่งเสียจริงพ่อคุณเอ่ย อารมณ์หมั่นไส้ของคำหวานเลยพุ่งสูงปรี๊ด คำหวานเลยเดินไปประจันหน้ามันบ้าง แต่ไม่มีหรอกจะให้คำหวานยกมือไหว้ คำหวานก็แค่แสดงออกผ่านทางสีหน้าให้มันเห็นกันจะจะไปเลย... คำหวานรู้สึกรังเกียจมันมากขนาดไหน แต่ด้วยความปากไว คำหวานเลยเผลอหลุดคำด่าพ่นใส่หน้ามันพอให้รู้สึกเจ็บๆคันๆ ไม่คิดตั้งใจจะด่าสักนิด เพราะถ้าคำหวานตั้งใจ คำด่าทอสามวันก็ไม่มีซ้ำคำ คำแก้วตกใจรีบลากแขนเธอกลับเรือนทันที แต่ใครเลยจะรู้...มันจะเจ็บแค้น มาเอาคืนกับอีแค่เรื่องขี้ปะติ๋วเดียว มันบุกเข้าบ้านคำหวาน แล้วฉุดคำหวานกลับมาหมู่บ้านโจรของมันในคืนวันนั้นเลย คนของพ่อหม่านที่เลี้ยงไว้ก็มีแต่สันดานขี้ขลาด เลี้ยงไว้ให้เปลืองข้าวสุกไปวันๆแท้ๆ เพราะไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้าช่วยคำหวานเลยสักคน ดีแต่ยืนตัวสั่นงันงก จดจ้องมองคำหวานถูกฉุดกระชากลากถูจนเนื้อตัวเขียวช้ำเจ็บระบมไปหมดต่อหน้าต่อตา ก็ยังไม่มีใครหน้าไหนกระโจนเข้ามาช่วยคำหวาน... ปัง... เสียงผลักบานประตูเข้ามาดังลั่น ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าเกรงขามเดินสวบสาบเข้ามายืนสูงตระหง่าน ห้องนั้นกว้างขวาง เพราะเปิดโล่งไว้ทั้งหลัง ทว่าพอมากอยาเดินเข้ามา พลันก็ทำให้ความกว้างนั้นคับแคบลงได้ถนัดตา ขุนโจรหนุ่มกวาดตามองหาอีเนื้อหวาน รู้สึกคึกคักอยากจะจับอีนางหน้าอ่อนมากระแทกให้หายกระสันสักน้ำสองน้ำ มากอยาอยากจะรู้นัก อย่างอื่นของอีนั่น...มันจะดีเหมือนปากเสียๆของมันไหม... มากอยาหรี่สายตามองหาบนฟูกนอนนั้นไม่เจอ มากอยาชักเริ่มหงุดหงิด มันหายไปไหนของมันวะ! ทั้งที่เรือนของเขา มันก็มีเพียงห้องนี้ห้องเดียว คนเมาชักเริ่มโมโห เพราะการก้าวขาแต่ละครั้งดูชักจะหนักๆพิกล “อีคนสวย...มึงอยู่ที่ไหนวะ...” ไหเหล้าในมือถูกยกขึ้นกระดกลงคอจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะถูกปาทิ้งลงพื้นจนแตกกระจาย ด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่ไม่เห็นเชลยสาวปากร้ายนั่งหงอรอให้เขามาชำระแค้นอย่างที่มากอยาจินตนาการ หน่อย...มาดูถูกกล่าวหาว่าเขาจะหาเมียสูงส่งไม่ได้ คืนนี้แหละมากอยาจะพิสูจน์ให้มันเห็นกันไปข้าง ไม่ว่าอีคนนั้นมันจะทำตัวสูงส่งมาจากไหน ถ้ามากอยาอยากได้มันก็ต้องตกเป็นเมียของมากอยาอยู่วันยังค่ำ และเพราะแรงเหวี่ยงไหเหล้าไม่เบานัก พอมันกระทบพื้นกระดานเลยแตกกระจายจนเศษดินแหลมคมเฉียดถูกร่างของคนที่ซุกตัวอยู่อีกมุมหนึ่ง “ว้าย!ให้บ้า แกโยนมาทำไม...” คำหวานเผลอตัวส่งเสียงแว้ดขึ้นด้วยความตกใจ แล้วจึงรีบยกมือตะปบปากของตัวเองไว้ เหวี่ยงปลายเท้าหลบเศษชิ้นส่วนของกระเบื้องที่เฉียดปลายขาคำหวานไปหน่อยเดียว เลยทำให้มากอยาหันขวับไปมองทางซอกตู้ด้วยสายดุดัน คำหวานหวาดกลัวรีบลนลานคลานหลบมาอีกมุม “แกอย่าเข้ามานะ ไอ้โจรชั่ว” ขุนโจรแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม บาดหูเหลือเกินกับคำว่าชั่ว ก่อนจะย่างสามขุมเดินปรี่เข้าหาอีสาวปากเสีย ด้วยท่วงท่าคุกคาม ดุร้ายราวกับสัตว์ป่า... ตอนเดินมากอยาเร่งกระชากกางเกงตัวเองจนหลุดติดปลายนิ้วเท้า มากอยาเลยแตะมันทิ้งอย่างไม่ไยดี และกางเกงก็ปลิวไปร่วงตกลงตรงหน้าร่างสั่นเทิ้มอย่างพอดิบพอดี “แหวะไอ้สกปรก!” คำหวานถึงกับแสดงสีหน้าบิดเบี้ยว นึกรังเกียจจนเผลอหลุดคำบริภาษ “ก็คงไม่เท่ากับปากเน่าๆของเอ็งหรอก อีสาวปากเสีย” มากอยาสวนคืนด้วยคำพูดเจ็บแสบ... คำหวานเชิดหน้าขึ้นสูง เตรียมจะตอบโต้กลับ ทว่าคำหวานกับพูดไม่ออก มีเพียงดวงตากลมโตเท่านั้นที่เบิกกว้าง ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น... นั่นมัน...ริมฝีปากอิ่มห่อตัวเข้าหากัน สร้างจินตนาการหวาดหวั่นเหลือคณา... ตั้งแต่เกิดมาจนแตกเนื้อสาว คำหวานไม่เคยเห็นผู้ชายเดินแก้ผ้าโถงๆกับไอ้นั่นที่กะขนาดได้เท่ากับสากกะเบือ ทำไมมันถึงได้ขนาดใหญ่จัง?... พอได้เห็นอาวุธคู่กายของผู้ชายอกสามศอก คำหวานจึงรีบเบือนใบหน้าร้อนผ่าวหนี แต่ก็มีแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ รีบตั้งสติพร้อมปัดไอ้สิ่งน่าสะพึงกลัวนั้นทิ้ง พยายามคลานหลบร่างสูงที่ตั้งท่าจะกระโจนเข้าหาตลอด หลบมาอีกฟากหนึ่งของมุมห้อง คำหวานสังเกตได้จากการเดินเซไปเซมาของไอ้โจรชั่ว มันเมาและคำหวานจะใช้ข้อได้เปรียบนี้หาทางหลบหนีออกไปให้ได้... มากอยากำลังเมาจริงๆ สติยับยั้งของเขาจึงไม่อาจครบสมบูรณ์ “ข้าอยากจะรู้นัก...อีสาวคนเมืองใหญ่อย่างเอ็งมันจะร้องเสียงดังยังไง ตอนถูกข้ากระแทกๆเข้าหาหนัก จะดัง อะ..อะ..อ๊า...ไหมนะ?” มากอยาทำท่าประกอบ กระเด้งเอวพลิ้วไหวพร้อมกับทำเสียงล้อ ปั่นประสาทคนมองจนคำหวานแทบเต้นเร่าๆกับภาพประกอบของมัน “ไอ้ชาติชั่ว...อย่าหวังว่าแกจะทำสำเร็จ คนอย่างฉันยอมตายเสียยังดีกว่าจะยอมตกเป็นเมียไอ้โจรชั่ว ไอ้โจรหน้าตัวเมียอย่างแก” เกลียดคำบริภาษไม่เสนาะหูนั่นจนแทบอยากจะบีบคอขาวๆให้หักคามือนัก...แต่ต้องหลังจากเขากระแทกร่างอีสาวปากร้ายจนหัวสั่นหัวคลอนเสียก่อนนะ... ลำเอ็นมากอยาตั้งโด่พรักพร้อม ด้วยเพราะฤทธิ์ของสุราดีกรีแรงผสมเข้ากับยาสมุนไพรชั้นเยี่ยม มันเป็นสมุนไพรซึ่งส่งผลโดยตรงทำให้ลำกายของผู้ชายแข็งปังยิ่งกว่าเก่า เหล้าในไหชนิดพิเศษมันมาจากไอ้มะยอ ไอ้ลูกน้องนิสัยกวนตีนเขาไม่เลิก ก็มันดันเล่นพิเรนทร์เพิ่มสูตรยาสมุนไพรโด่ไม่รู้ล้มผสมเข้ากับตัวเหล้าหมัก ก่อนมันจะมาคะยั้นคะยอให้เขาดื่มจนหมดไห และเมื่อกี้เป็นไหที่สอง เขาหิ้วติดมือขึ้นมาบนเรือนนี้ด้วย... ไอ้มะยอมันบอกว่าจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ง ยามเขากระเด้าใส่อีสาวราหู และยังจะช่วยทำให้ทั้งอึดและอดทน คืนนี้ทั้งคืนเขาจะได้หาความสำราญโดยที่แรงไม่มีตก มันยังเสนอหน้ามาบอกกับเขาอีกว่ายกให้เป็นของขวัญ เอาไว้ต้อนรับเมียของนาย...จะได้มีลูกหลานเอาไว้สืบทอดสายเลือดโจรไวไว... งานนี้เขาต้องการจะสั่งสอนให้อีนางหน้าขาวมันได้สำนึก ไม่ได้คิดจะยกมันขึ้นมาเป็นเมียเหนือหัวสักหน่อย เขาจึงถีบไอ้มะยอให้สักป๊าบ แทนคำขอบใจ... มงเมียอะไร...เขาไม่คิดจะมีตอนนี้ ดันเสือกทำมาเป็นสู่รู้ดีนักไอ้ห่านี่ ตอนนี้รู้สึกตัวยาโด่ไม่รู้ล้มมันกำลังเล่นงานมากอยาอยู่ แถวหน้าท้องถึงได้ร้อนผ่าว ลำอวบขยายเหยียดยาวจนแทบปริแตก... มากอยาเคลื่อนไหวเข้าหาหญิงสาวจากบ้านราหู คำหวานตื่นตระหนก รีบยกไม้ยกมือขับไล่ “ไอ้บ้า แกอย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ไอ้หมาขี้เรื้อน” “แล้วทำไมคนอย่างข้าถึงจะแตะต้องผู้หญิงอย่างเอ็งไม่ได้” โจรหนุ่มปรี่ลงนั่งด้วยท่าทางคุกคาม สีหน้าเขาบิดเบี้ยวเหยเก “ถุย!” สาวฤทธิ์เยอะถ่มน้ำลายจนเลอะเปื้อนใบหน้ารุงรังด้วยหนวดเคราแถมมาพร้อมกับคำบริภาษแสนเจ็บแสบเสียอีกด้วย “ก็เพราะคนอย่างแกมันชั่ว รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงไร้ทางสู้...” อารมณ์มากอยาเดือดจัด ดวงตาสาดลำแสงอำมหิต...นี่ถ้าไม่ติดว่าเจ้าหล่อนเป็นผู้หญิง ไอ้มากอยาคนนี้คงได้ปาดคอทิ้งโยนให้อีแร้งมันจิกกินเสียนานแล้ว ตลอดชีวิตการเป็นขุนโจร ไม่เคยมีสักครั้งจะให้ใครหน้าไหนมันหยามหมิ่นด้วยการถ่มน้ำลายรดหน้า เจ้าหล่อนกล้าเหิมเกริมต่อเขาถึงเพียงนี้ ก็อย่าได้รับรู้ถึงความสุขสมเลย... “เอ็งอยากเจ็บตัวนักใช่ไหม?...” โจรหนุ่มตวาดเสียงกร้าว ข่มขวัญด้วยสายตาดุดัน...กักขังเจ้าหล่อนไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง บีบรัดลงบนหัวไหล่มนจนกระดูกเล็กแทบหัก คำหวานนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บเหมือนกระดูกเธอกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ดวงตาคู่งามเอ่อท่วมด้วยหยาดน้ำใส แต่ไม่มีทางยินยอมปล่อยให้ตัวเองถูกรังแกง่ายๆหรอก “แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย” “จะไม่ใช่ได้ยังไง หรือว่าเอ็งยังมองไม่เห็นไอ้จ้อนของข้า ถ้าไม่เห็น ก็มองมันซะให้เต็มตา” โจรหนุ่มดันร่างงาม จนหญิงสาวหงายตัวนอนราบลงกับพื้นไม้กระดาน แล้วจัดการขึ้นคร่อมทับเจ้าหล่อนไว้ด้วยแรงที่มีมากกว่าอีกทีหนึ่ง กดข้อมือทั้งสองข้างลงกับพื้นพร้อมขยับบั้นท้ายตัวเอง เคลื่อนย้ายให้เจ้าอาวุธคู่กายคลอเคลียอยู่แถวใบหน้านวล “อี้! หญิงสาวดิ้นเร่าๆพร้อมส่งเสียงร้องลั่น คำหวานขัดขืนเต็มกำลัง ยังไงเธอยอมสู้ตาย ดีกว่าต้องยอมตกเป็นของเล่นให้ไอ้โจรแสนชั่วช้า “เอ้า!เห็นเต็มตาหรือยัง ว่าข้าน่ะ...มันเป็นผู้ลูกชายทั้งแท่ง” “อือ...เอาไม่ออกไปจากหน้าฉัน” คนดิ้นเบี่ยงริมฝีปากอิ่มหลบดุ้นอันน่าขยะแขยงเป็นพัลวัน ทั้งหวาดหวั่นทั้งรังเกียจ น่าขยะแขยงจนแทบอาเจียน โจรหนุ่มหัวเราะร่วน แกล้งจนคลายสนุก ก่อนจะรวบข้อมือเล็กบอบบาง รัดรวมกันไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างเขาจัดการกระชากอาภรณ์ของอีสาวชาวเมืองราหูจนขาดวิ่น หลุดออกทั้งส่วนบนส่วนล่าง เหลือไว้เพียงชั้นในตัวจิ๋ว... ผิวขาวลออราวกับหยวกกล้วยปรากฏโฉมต่อหน้าขุนโจรเด่นชัด มากอยายิ้มพราว แลบลิ้นเลียรอบปากแห้งผาก หรี่สายตาคมกล้ามองเรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งรับกันอย่างพอเหมาะพอเจาะ “จุ๊...จุ๊...เอ็งนี่มันสวยหยาดฟ้ามาดินเสียจริง...มันต้องแบบนี้สิข้าถึงจะเอามันหน่อย แล้วทีนี้...พอข้าหายอยากเมื่อไร จะได้จัดส่งเอ็งไปให้ไอ้พวกอดอยากปากแห้งข้างนอกเรือนมันได้แบ่งกันกินจนอิ่มท้องบ้าง เอ็งเห็นไหม ข้ายิงปืนนัดเดียวได้นกมาตั้งสองตัวแหนะ” มากอยาก็หัวเราะเสียงข่ม สีหน้าหม่นมัว นัยน์ตาถูกครอบคลุมด้วยแรงแห่งราคะยื่นมาประชิดดวงหน้าตื่นตระหนก...ถือว่าการออกปล้นครั้งนี้ก็คุ้มค่าอยู่ไม่น้อย ไม่เสียแรงเปล่าอย่างที่ได้ยินไอ้พวกนั้นมันบ่นกันระงม... “นมเอ็งก็ใหญ่...” ครั้นจบประโยคนั้น ขุนโจรหนุ่มจึงวางฝ่ามือขยำหน้าอกทรงโตอย่างอดใจไว้ไม่อยู่... แม้นความจริงแล้ว มากอยาก็ทำเป็นข่มขู่เจ้าหล่อนไปอย่างนั้นเอง ของของมากอยาไม่เคยยกให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ยิ่งทั้งสวย ทั้งอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือแบบนี้แล้วละก็ ไม่แน่ว่ามากอยาอาจจะเก็บคำหวานไว้บำรุงบำเรอตัณหานานหลายปีอยู่สักหน่อย ความจริงเขาเป็นพวกเบื่อง่าย ใช้ไม่กี่ครั้งก็โยนทิ้ง เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น ไม่คิดจะเก็บใครไว้ข้างกายนานๆ ประเดี๋ยวรสชาติมันจืดชืดเขาก็เบื่อ สู้หาของใหม่กินไปเรื่อยๆเสียยังดีกว่า มาจมปลักกับอีแค่ผู้หญิงเพียงคนเดียว มากอยาคิดว่าคงโง่บรม... “อย่า...อือ!” คำหวานกลัวจนลนลาน จึงพยายามเอาตัวรอดให้ถึงที่สุด ลำพังแค่ต้องตกเป็นเมียมัน เธอเองก็ยังรู้สึกขยะแขยงจนแทบจะอาเจียนออกมา ถ้าต้องตกเป็นเมียของคนอื่นอีก เธอยอมสู้ตายเสียยังดีกว่า ขาทั้งสองข้างจึงจัดการทั้งถีบทั้งแตะ แล้วก็เหวี่ยงสะเปะสะปะอย่างไร้ทิศทาง...จนมากอยาชักเริ่มรำคาญ เขาโน้มกายกำยำสีทองแดงเข้าเสียดสี กดทับทั้งร่างให้เจ้าหล่อนนั้นยอมจำนน “เป็นเมียข้าไม่ดีตรงไหนฮึ!” มากอยารอยหน้าถาม จงใจกดดุ้นร้อนสัมผัสหยอกเล่นอยู่ตรงกึ่งกลางผกามาศ ผ่านเนื้อผ้าตัวจิ๋วสำแดงเดชให้เห็นกันสักนิด ไอ้จ้อนของเขานั้นขนาดใหญ่ไม่ธรรมดา คำหวานตื่นตกใจกับสัมผัสชวนปั่นป่วนหวามไหว เพราะคำหวานไม่เคยถูกล่วงล้ำถึงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ทว่าสติยั้งคิดทำให้คำหวานตะเบ็งเสียงหมายจะด่าทอ “ไอ้...อือ...” น้ำคำยังไม่อาจหลุดจากปากดี กลีบปากอิ่มของคำหวานก็ถูกกระแทกลงด้วยจังหวะหนักหน่วง กลิ่นคาวสนิมคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากนุ่ม คำหวานพยายามเบี่ยงหน้าหนีจูบแสนดุเดือดแต่ก็ทำไม่สำเร็จ มากอยาตั้งหน้าตั้งตาบดคลึงชิ้นเนื้อนิ่ม มอบจูบพิศวาสให้หญิงสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย ข้อมือน้อยถูกกดแนบกับพื้นจนรู้สึกเจ็บจี๊ด บั้นท้ายบดเบียดเสียดสีลงมาอย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือหยาบกระด้างทั้งบีบ ทั้งเคล้น ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายอรชร จนกระทั่งมือหยาบที่สร้างอารมณ์รัญจวนนั้นวกกลับขึ้นมาด้านบน ขยี้ขยำลงกับทรวงอกเต่งตรึง คำหวานดิ้นรนกระเสือกกระสนเบี่ยงหนีมือหยาบ เธอไม่ยินยอมให้หน้าอกลูกโตถูกรังแกง่ายๆหรอก เธอจะขอสู้ตาย... ส่วนพ่อขุนโจรหนุ่มเองก็หาได้ยอมลดละให้ไม่ ยิ่งพยศมากเข้า มีแต่มากอยาจะยิ่งเพิ่มเรี่ยวแรง เสื้อในสีหวานถูกกระชากจนมันขาดบาดเข้ากับเนื้อนิ่มสีขาวสะอาดตาจนปรากฏลอยเลือดซิบ... “อืม...อืม...อืม...โอ๊ย!” คำหวานหลับตาปี๋ ปวดแสบปวดร้อนตรงบริเวณผิวหนังที่ถูกเนื้อผ้านั้นบาด ขุนโจรหนุ่มผละริมฝีปากออกห่างแล้วเปลี่ยนเป็นครอบลงบนเต้านุ่ม จดจ่อกับส่วนหัวจะงอยที่แข็งเป็นตุ่มไตแทน ปากบวมเจ่อของเจ้าตัวเผยอออกกว้าง ก่อนจะหอบเอาอากาศหายใจเข้ากักเก็บไว้เต็มปอด หัวอกสะท้อนขึ้นลง รู้สึกถึงความสูญเสียจนนัยน์ตาทั้งสองข้างแดงระเรื่อเอ่อท้นไปด้วยหยาดน้ำใส... ผิดกับมากอยาเขายังคงตั้งหน้าตั้งตากลืนกินเต้าทรวง รสชาติหวานหอมซ่านซ่าไปทั่วโพรงปาก เล่นเอาขุนโจรหนุ่มแทบกักเก็บอารมณ์กระเจิดกระเจิงเอาไว้ไม่ไหว ความสวยความสดของอีสาวบ้านราหู ช่างเป็นห้วงอารมณ์ความรู้สึกที่มากอยาไม่ค่อยพานพบมากนัก เจ้าดุ้นร้ายขนาดโตมันคอยแต่ส่งสัญญาณสุดแสนทรมาน เมื่อไรมันจะได้มุดเข้าถ้ำสวาทไปนอนเกลือกกลิ้งเล่นด้านในนั้นเสียที... คำหวานเองพอถูกจู่โจมหนักมือเข้า เจ้าหล่อนก็เกิดความรู้สึกร้อนวูบๆวาบๆ จนเผลอตัวแอ่นร่างให้ไอ้โจรหนุ่มละเลงปลายลิ้นได้ถนัดถนี่ ความรู้สึกคล้ายมีประจุไฟลามเลียไต่ไปตามผิวกาย ก่อนจะไหลวกกลับมารวมกระจุกตัวอยู่ตรงกึ่งกลางความเป็นสาว แคมงามฉ่ำวาวจากธาราสวาท เปียกชื้นเปรอะเปื้อนไปทั่วพงหญ้าหยิกหย็อยสีน้ำตาลอ่อน คำหวานรู้สึกพิศวงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น สมองทั้งสองซีกพากันพร่าเบลอไปหมดแล้วตอนนี้ ถึงคำหวานจะโตเป็นสาวสะพรั่งมานานหลายปี ทว่าก็ไม่เคยลดตัวสมสู่กับชายใดทั้งนั้น นอกจากนิสัยถือเนื้อถือตัว คำหวานยังถือครองพรหมจรรย์ อุทิศส่วนกุศลให้กับมารดาที่ล่วงลับ คำหวานเลยไม่คิดจะข้องเกี่ยวเรื่องรักๆใคร่ๆกับใครให้เสี่ยงต่อการพลาดพลั้งเสียตัว และนี่ถือเป็นครั้งแรก ... มากอยาส่งปลายนิ้วยาวเสียดสีเข้าหาเนินอูมเด่น หยั่งเชิงร่องสาวเตรียมความพรักพร้อม เขายังไม่กล้าบู่มบ่ามชำแรกดุ้นใหญ่เข้าเสียบ กลัวสาวเจ้าจะขวัญกระเจิงเสียก่อนจะเดินทางแตะถึงขอบสวรรค์ ก่อนหน้าก็ทำขู่ไปอย่างนั้นเอง เอาเข้าจริงมากอยาก็ไม่อยากรังแกผู้หญิงไร้ทางสู้ และใจอีกส่วนหนึ่งมากอยาก็อยากให้เจ้าหล่อนมีความสุขร่วมกันกับมากอยาด้วย... “อืม...อย่า...” เสียงร้องห้ามแผ่วผิวจนแทบฟังไม่ออก ร่างกายนี้คล้ายกับมันไม่ใช่ของเธอเอง มันเอาแต่บิดส่ายอ่อนระทวยใต้ร่างบึกบึน อารมณ์เคลิ้มฝันนั้นเว้าวอนอยากให้เขาเสียดสีเข้าหา คำหวานต้องยอมรับอยู่ข้อหนึ่ง... ไอ้ขุนโจรชั่วรายนี้มันมีร่างกายที่น่าสัมผัสเสียนี่กระไร ดูเหมือนความคิดกับร่างกายชักจะสอดคล้องกันพิลึก คำหวานโอบเรียวแขนเล็กกอดรัดแผ่นหลังกว้างของขุนโจร รั้งให้เขาเบียดเสียดเข้าหา สองกายก่ายทับจนจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน จุกหัวนมถูกรวบเข้าไปดูดเลียจนพาทำเอาขนในกายคำหวานลุกเกรียวกราว เขาทำซ้ำๆสลับกันไปทั้งเต้าซ้ายเต้าขวา รู้สึกรวดร้าวเนินเต้ายามถูกปลายนิ้วบดคลึงอย่างย่ามใจ หากก็ให้อารมณ์ซ่านเสียวจนสติพร่าเลือนไม่อาจควบคุมได้อีก สิ่งยืนยันอารมณ์ในส่วนนั้นคือเสียงครวญครางจนลั่นไปทั้งเรือน “ซีด...อย่าทำตรงนั้น...” น้ำเสียงสั่นเครือร้องห้ามปราม เพราะตอนนี้ขุนโจรมันไม่เพียงแต่คลึงเคล้นเนินสาวของตัวเธอเท่านั้น มันยังจ้วงปลายนิ้วสอดลึกเข้าใส่ภายในโพรงนุ่ม โพรงสาวที่ไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมใดล่วงล้ำมาก่อน ก่อเกิดความรู้สึกเจ็บหน่วง จนต้องหนีบเรียวขาเข้าหากัน ปลายนิ้วร้ายกาจไม่คิดจะผ่อนปรนให้ ยังคงเคลื่อนไหวสอดเสียบราวกับต้องการจะฝั่งตัวให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของผนังนุ่มด้านในนั้นให้ได้ คำหวานหัวใจหดเกร็ง ดวงตากลมเบิกกว้าง กลีบปากบวมเจ่อจากพิษของรสจูบสั่นเทา มือไม้อ่อนระทวยเพราะไม่รู้จะช่วยเหลือตัวเองอย่างไรได้แล้วในตอนนี้ เมื่อร่างกายของเธอในตอนนี้มันพร้อมจะตกเป็นของเขาได้ทุกวินาที “อย่าทำอะไรจ๊ะทูนหัวของผัว...” ขุนโจรผละห่างจากเต้าสล้าง น้ำลายเยิ้มย้อยติดหัวนม หรี่ตามองแล้วทำให้รู้สึกเสียดาย มือหยาบเลยลากมาขยี้ตุ่มจะงอยเล่น คำหวานเสียดเสียวจนต้องครางเสียงกระเส่า แอ่นหยัดร่างโก้งโค้ง เรียวขาตวัดขึ้นรัดเอวสอบ กระเด้าบั้นเอวสวมสอดปลายนิ้วแข็งกระด้างถี่ยิบเสียเอง มากอยาส่งเสียงดุ แต่ริมฝีปากยิ้มเยาะหยัน “จุ๊ๆ ใจเย็นๆก่อนแม่ทูนหัวของผัว จะรีบร้อนไปไหน ประเดี๋ยวก็สนุกกันไม่เต็มอิ่มหรอก ถ้าข้าเกิดทนไม่ไหว จับเอ็งกระแทกด้วยดุ้นนี้เสียก่อน...” ที่แท้ก็ร่านร้อนไม่เบา ทีก่อนหน้าทำเป็นสะดีดสะดิ้งดีนัก... “ อ๊า...แรงอีก ส่งมันเข้ามาให้แรงกว่านี้สิ...” สาวบ้านราหูไม่สนใจ เจ้าหล่อนสั่งเสียงห้วน หลงลืมความเป็นจริงว่าก่อนหน้า...เจ้าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เธอนั้นต่อต้านและไม่ยินยอม เสมือนสมองเธอถูกลบข้อมูลเก่าออกทั้งหมดในชั่วพริบตา ก่อนเทราดด้วยสีแห่งตัณหาเข้ามาจนเต็มกำลัง... มือไม้ระเกะระกะนั้นปัดป่ายไปมาบนแผ่นหลังกว้างอย่างคนขาดที่พักพิง พอหาเกาะตรงไหนได้ก็ยึดตรงนั้นไว้เป็นหลักมั่น... “ให้ข้าทำแรงๆขนาดไหนละหึ? เมียถึงจะชอบ” มากอยางอนิ้วแล้วควานลึกครูดตามผนังเนื้อนิ่มอย่างเอาใจ ร่างแน่งน้อยดิ้นทุรนทุรายด้วยความเสียวสยิว เร่งส่งภายในร่องสาวให้ขับลาวาร้อนไหลออกมาไม่หยุดหย่อน “อืม...อืม...ทำไมฉันถึงได้มีความสุขอย่างนี้ มันเป็นความสุขที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน” เจ้าหล่อนถามราวกับเป็นเด็กน้อย ทำเอามากอยาหัวใจสั่นไหว มากอยาก้มหน้ามองใบหน้าแดงก่ำ แล้วก็ตอบคำถาม “นั่นก็เพราะว่าเอ็งกำลังเสียวอยู่น่ะสิ...” ไม่เสียแรงสักนิดที่ลงทุนฉุดอีสาวบ้านราหูมาทำเมีย นอกจากข้อเสียเรื่องนิสัยกับปากร้าย ส่วนอื่นของอีนี่มันก็ล้วนแต่เป็นของดีทั้งนั้น มากอยาผิวปากหวือในใจ นี่เขาได้ช้างเผือกตัวเป็นๆมาเชยชมเล่นๆเลยนี่หว่า... ผิวพรรณขาวลออยังไม่พอ อกเอวยังอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือบีบจับไปทางไหนไม่มีคำว่าสะดุดให้รำคาญใจ ร่องสาวนี่ก็อีก...มันน่าจับยัดดุ้นกระแทกให้หายเครียดสักน้ำสองน้ำ ขุนโจรเพิ่มเรียวนิ้วสอดล้ำลึกเป็นสองนิ้ว นัยน์ตาหวานฉ่ำด้วยพิษไข้สวาทฉายออกมาด้วยอารมณ์แสนสุขอุรา... คำหวานที่ได้เพิ่งสัมผัสกับอารมณ์ใคร่เป็นครั้งแรก เธอชักติดใจมันขึ้นมาเสียแล้วสิ... อืม...ไอ้โจรชั่วมันก็ไม่เลวร้ายไปเสียทีเดียวสักหน่อย อย่างที่เห็นๆตอนนี้ มันเป็นคนทำให้คำหวานค้นหาความสุขอีกด้านหนึ่งเจอ... ---------------------------------------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more