เกือบอดใจไม่ไหว

307 Words
ตอนที่ 10 “เราจะไปที่งานศพกันเลยมั้ยคะ” ดวงตาคมกริบมองปราดอย่างประเมิน ผู้หญิงใจกล้าแบบนี้ ทรวดทรงองค์เอวยั่วกามารมณ์แบบนี้ มีหรือจะไม่เคยผ่านมือใคร ท่าทางจะรอบจัด คงผ่านมาเป็นร้อยสังเวียนคงไม่มีอะไรให้เธอเวอร์จิ้นหรอก เขาอยากจะพูดแบบนั้น แต่ในเมื่อเธอยืนยัน จบงานศพเพื่อนเมื่อไหร่ เขาจะขอพิสูจน์ด้วยตัวเอง “ยังหรอกครับ ผมจะพาคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อน คุณมีชุดสีดำมั้ย” “ไม่น่าจะมีค่ะ” “งั้นผมจะพาไปซื้อก็แล้วกัน” หลังจากได้ชุดไปงานศพเพื่อนเขาก็รีบพาเธอไปที่คอนโดของเขา เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า “ความจริง...เราน่าจะอาบน้ำพร้อมกันนะจะได้ไม่เสียเวลา ต่างคนต่างอาบ แบบนี้เสียเวลาชะมัด” เสียงเขาเอ่ยขึ้นหลังจากถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วมากระซิบที่ข้างหูเธอ เอมิกาแทบทรงตัวไม่อยู่ หล่อนรู้สึกวูบโหวง สองขาซวนเซราวยืนอยู่ในเรือที่โคลงเคลงไปตามเกลียวคลื่น เธอยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก หล่อนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดอยู่ข้างไปหู และเลื่อนไปที่ต้นคอก่อนที่มือหนาของเขาก็จะโอบกอดไหล่บางของเธอเอาไว้ ราวต้องการให้หล่อนผ่อนคลายความตึงเครียดลง “คุณตุล…” หล่อนเรียกเขาเสียงสั่น เพราะถูกพิษจูบแสนหวามเล่นงาน ตุลธรสวมกอดหล่อนจากทางด้านหลัง สองมือของเขาขยับเข้ากอบกุมปทุมถันงามแล้วขยุ้มราวกับการปั้นแต่งประติมากรรมชิ้นเอก จมูกและปากซุกไซ้ดูดกลืนผิวเนียนละเอียดไล่ลงมาตามไหล่ลาด...และลากเรื่อย ๆ สู่แผ่นหลังนวลเนียน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD