พร้อมหรือยัง
491 Words
ตอนที่ 13
“สวัสดีค่ะ คุณตุล!!!” นารีเพื่อนของเอมิกาถึงกับอ้าปากค้าง ไม่นึกเลยว่าจะหล่อราวเทพบุตรเยี่ยงนี้ ตุลธรก้าวมานั่งตรงกันข้ามกับสองสาว ให้ตายเถอะ! เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเปิดคอและสวมทับด้วยเสื้อสูท และกางเกงผ้าสักหลาดอ่อนสีเทา เอมิกาหน้าคอแห้งผากเมื่อมองหน้าเขา....จะพูดไปเขาร้อนแรงเป็นบ้าเลย
“สวัสดีครับ”
“นาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..คุณตุล” เพื่อนสาวของเอมิกาที่กำลังเคลิ้มเพราะความหล่อของตุลธรรีบตอบ
“ไปกันเลยมั้ย” เขาหันมาถามเอมิกา พอเธอไม่ตอบเขาไม่พูดอะไรและก็พาเธอไปขึ้นรถทันที ระหว่างทางเอมิกาก็เอ่ยถาม
“ทำไมคุณต้องคอยมารับมาส่งฉันด้วยค่ะ”
“ก็ผมยังไม่ได้ในสิ่งที่ผมประมูลไปเลยนี่ครับ” วันนี้เขามาแปลกเขาดูสุภาพกับเธอขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกเธอ
“สรุปว่าคุณกลัวฉันหนี...ถูกมั้ยคะ”
“จะพูดแบบนั้นก็ได้ และสิ้นเดือนนี้คุณต้องนอนกับผม” เธอหมดข้ออ้างแล้ว เพราะเงินทุกบาทหลังจากหักเปอร์เซ็นต์ ถูกโอนเข้าบัญชีเธอเรียบร้อยแล้ว เอมิกาเอาเงินไปจ่ายเป็นค่าผ่าตัดของมารดาทันทีหลังจากเธอได้รับเงิน
“ที่บ้านคุณเหรอ”
“ใช่”
“แล้วคุณจะบอกคนที่บ้านคุณยังไง แล้วภรรยาคุณละ” เอมิกาคิดว่าเขาคงจะแค่พาเธอไปอยู่ด้วยที่คอนโด และไม่คิดว่าเขาจะพาเข้าบ้านเป็นแน่ คนอายุขนาดนี้จะไม่มีเมียได้อย่างไรกัน!
“คุณก็เคยไปบ้านผมมาแล้วนี่ ที่บ้านผมไม่มีใครคุณก็เห็น พ่อแม่ผมเสียไปหมดแล้ว คุณก็รู้ และในบ้านก็มีแค่แม่ครัวกับแม่บ้านเท่านั้น”
“คุณอยู่ตัวคนเดียวเหรอคะ”
“ครับผมอยู่คนเดียว”
“แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ค่ะ หมายถึงอาชีพ”
“ผมเปิดบริษัทขนส่งทางเครื่องเรือแล้วก็เครื่องบินครับ”
“เอางี้มั้ยคะ ถ้าฉันเรียนจบแล้ว ฉันจะไปทำงานที่บริษัทคุณเพื่อใช้หนี้เงินที่คุณประมูลไปก็ได้”
“เงินตั้ง 25 ล้าน คุณคงตายก่อนจะหาเงินมาใช้หนี้ได้หมด”
“สรุปว่าคุณต้องการพรากพรหมจรรย์ของฉันจริง ๆ ใช่มั้ยค่ะ”
“ก็แน่นอนครับ ก็ผมเสียเงินไปแล้วนี่”
“แล้วไม่คิดจะพาฉันไปตรวจซ้ำให้หน่อยเหรอคะ”
“ไม่จำเป็นแล้ว ตรวจแล้วจะได้อะไรกัน เงินประมูลผมก็โอนไปแล้ว”
“........” สิ้นคำพูดเอมิกาก็หน้าหงอยไปเลย สงสัยเธอคงต้องยอมเค้าแล้ว และอีกอย่างตอนนี้เธอก็ยังมีแม่ที่ต้องคอยรักษา จะหนีไปไหนก็คงไม่ได้
- Writer
